Lisa ging tegen haar zin naar een parenclub
15 november 2014
De man van Lisa heeft een midlifecrisis en een van de dingen die hij graag wilde doen was naar een parenclub. Lisa ging tegen haar zin met hem mee.
De man van Lisa heeft een midlifecrisis en een van de dingen die hij graag wilde doen was naar een parenclub. Lisa ging tegen haar zin met hem mee.
Lisa: ‘Ik had nooit ja moeten zeggen. Want ik wilde absoluut niet naar een parenclub. Ik wist van te voren dat het niets voor mij zou zijn. Liefde en seks, ik kan het niet scheiden – ik wíl het ook niet eens. Maar het leek mijn man Erik zo spannend. Ik vermoed dat hij last heeft van een midlifecrisis. Hij doet het laatste jaar gekke dingen: fanatiek sporten, veel te hippe kleding dragen en de populaire uitdrukkingen van ons kinderen nazeggen. Die lachen hem uit als hij weer eens ‘vet’ roept. Ik moet er alleen maar vertederd om lachen. Ik ken Erik zo goed, nu al 30 jaar. Ik hou van hem om hoe hij is: óók van die quasistoere pose van hem. Dat vreemdgaan ook bij zijn midlifecrisis zou horen, daar was ik tot voor kort niet bang voor.
Onze relatie is liefdevol en eerlijk. Het is ons beiden wel eens overkomen dat we gevoelens voor een ander kregen. Dat vertelden we elkaar meteen. Ons motto was: als je er maar open over bent, hoeft het geen bedreiging te zijn. En dat werkte altijd. Verder dan eens over een ander fantaseren zijn we beiden nooit gegaan, daar durf ik mijn hand voor in het vuur te steken.
Toen zag Erik een tijdje geleden een programma over parenclubs. Dat was niet de eerste keer natuurlijk; er zijn genoeg van dit soort dingen te zien. Maar het was wel voor het eerst dat hij op het puntje van zijn stoel zat. En hij stelde voor: ‘Zullen wij er ook eens heen, gewoon voor de grap?’ Hoe meer ik het afhield, hoe meer hij aandrong. Uiteindelijk heb ik toegegeven. Met de afspraak dat we alléén zouden kijken, verder niets.
We waren nog geen 5 minuten binnen en ik wilde alweer naar huis. De tent zat vol ordinaire stellen. Mannen in boxershorts, op blote voeten. Vrouwen vaak in overdreven uitdagende setjes. Keiharde muziek. Een gratis buffet waar een vieze walm vanaf kwam. Ik vond het vreselijk! Erik niet. Erik genoot. Hij heeft woord gehouden, er is niets gebeurd, hij heeft met niemand contact gezocht, maar hij vond het overduidelijk hartstikke leuk. Om zijn plezier niet te bederven heb ik niets gezegd: en met een stuk of 5, 6 wijn was het wel uit te houden. Openlijke seks heb ik niet gezien, gelukkig: dat gebeurde alleen boven in aparte ruimtes en daar zijn we niet geweest.
Tegen sluitingstijd dacht ik: ‘Hè hè, dit hebben we ook weer gehad.’ Ik hoopte dat Eriks nieuwsgierigheid nu bevredigd was. Dat bleek een grote vergissing. Hij vond het zó leuk dat hij weer wil. Hij is er zo fanatiek in dat ik hem haast niet herken. Waar is de man die altijd zoveel rekening met mij hield? Hij lijkt nu alleen nog aan zichzelf te denken. Hij wil opnieuw en dan ook in de seksruimtes kijken. Ik word verscheurd door al zijn plannen. Ik zie het absoluut niet zitten, maar als ik niet meega, zou hij dan dergelijke dingen alleen gaan doen? Voor het eerst in ons huwelijk zie ik problemen. Wat is er toch met mijn man aan de hand?’
Tekst: Lydia van der Weide
