Het jaar van…
4 januari 2013
Een nieuw jaar is aangebroken. Als Stefanie terugblikt op de voorgaande jaren, kan ze veel hoogtepunten noemen. Memorabele momenten die ze ieder ander in 2013 ook gunt.
Een nieuw jaar is aangebroken. Als Stefanie terugblikt op de voorgaande jaren, kan ze veel hoogtepunten noemen. Memorabele momenten die ze ieder ander in 2013 ook gunt.
1998 was het jaar van mijn oudste vier kinderen. Zij kwamen bij Dirk en mij. Samen begonnen wij een nieuw leven.
1999 was het jaar van Faith.
Zij was toen drieënhalf en kon niet praten. Volgens het kinderdagcentrum zou zij misschien wel nooit gaan praten.
Hoewel Faith op 1 januari gilde uit angst voor het vuurwerk, zei Dirk: ‘Dit wordt het jaar van Faith.’
Hij kreeg gelijk. Ze begon in dat jaar te praten.
2006 was het jaar van de adoptie. Ik werd adoptiemoeder. Het voelde goed, ook al was het slechts een wettelijk verandering. Een moeder was ik al.
2010 was het jaar van mijn zwangerschap. Na vijf jaar en een aantal medische behandelingen was ik in verwachting. Heerlijk, die eerste zwangerschapsmisselijkheid, de bewegingen van het kindje dat ik droeg.
2011 was het jaar van Adriana.
In maart werd ze geboren: ons vijfde kindje. De grote liefde en het ontzag dat ik voor dit nieuwe leven voelde was overweldigend.
2012 bleef het jaar van Adriana, want dat werkt via hormonen wel even door.
In 2013 wil ik stilstaan bij alle ongewenst kinderloze ouders. Mensen die ik graag de naam ‘ouder’ zou willen geven.
Meer kan ik niet voor hen doen. In de eerste zwangerschapsweken heb ik voor hen geplast via Moeders voor Moeders.
Van het HCG-hormoon in je urine wordt een geneesmiddel gemaakt voor behandeling van onvruchtbaarheid.
Bij ons is IVF geslaagd, maar niet iedereen heeft dat geluk.
Sommige singles komen geen geschikte partner tegen, hoewel zij graag een gezin hadden gewild.
Van de stellen met een kinderwens of vrouwen die in hun eentje een kindje zouden willen, zijn er velen bij wie een zwangerschap uit blijft.
Wij gingen voor de IVF-behandelingen naar het ziekenhuis in Zwolle. Hoop en wanhoop liggen daar dichtbij elkaar, dag in dag uit, zelfs in het weekeinde.
Mensen gaan ver in hun pogingen om een baby te krijgen. Het is een onvermurwbaar oerverlangen.
Adoptie is een andere weg, een lange weg naar je eigen kindje.
Ik heb vijf eigen kinderen, ook al kreeg ik hen via adoptie en IVF.
Kinderen geven je vreugde en liefde. Het worden ook pubers, ze gaan hun eigen gang, geven je kopzorgen en berokkenen leed, maar ik zou ze niet willen missen. En, je komt er nooit meer vanaf, heerlijk toch!
Die rijkdom gun ik iedereen.
Daarom, 2013: het jaar van de ongewenst kinderloze ouders!
