Intussen op de redactie…

26 april 2013

Benieuwd hoe het er op de redactie van Vriendin aan toe gaat? Deze week vertelt redacteur Sonja over haar pot vol geluk. Een idee dat ze tijdens de lunch heeft opgedaan en iedereen kan aanraden.

Benieuwd hoe het er op de redactie van Vriendin aan toe gaat? Deze week vertelt redacteur Sonja over haar pot vol geluk. Een idee dat ze tijdens de lunch heeft opgedaan en iedereen kan aanraden.

Rationeel weet ik dat ik heel veel heb om dankbaar voor te zijn. Maar voel ik die dankbaarheid ook echt? Ja, als ik tijd en aandacht heb voor mijn omgeving kan ik bevangen worden door een vlaag van geluk. Heerlijk is dat. Alsof ik een beetje verliefd ben. Helaas heb ik dit gevoel niet dagelijks. Er moet immers gewerkt worden. Zowel op de redactie als thuis is er het nodige te doen. Ik denk dat ze met verlichting bedoelen: dat je dit fijne gevoel kunt vasthouden terwijl je een huilend kind naar de crèche brengt, in de file staat, of je pizza aanbrandt. Maar helaas lukt mij dit niet. En al is alles goed: mijn bovenkamer vindt altijd wel iets uit het verleden of heden om zich zorgen over te maken.

Sinds kort heb ik een remedie gevonden om me iedere dag bevoorrecht te voelen en vaak komt dat geluksgevoel dan ook even om de hoek kijken. Met dank aan een collega die me tijdens de lunch een tip gaf door te vertellen dat sommige mensen dagelijks op een briefje schrijven waar ze dankbaar voor zijn. Dat briefje doen ze vervolgens in een pot. En nu komt het mooie: aan het eind van het jaar kieperen ze de pot om en zien ze dat ze heel veel mooie momenten hebben gehad, 365 wel te verstaan! Mijn collega vertelde ook dat mensen geneigd zijn om, wanneer ze terugblikken op het afgelopen jaar, zich vooral de grote successen te herinneren, terwijl ze vaak constateren dat hun geluk juist in kleine dingen zit als ze de briefjes teruglezen.

Ik besluit de proef op de som te nemen en pak diezelfde dag nog een keukentrapje om de wekpot, die al jaren ergens achter in mijn kast staat te verstoffen, tevoorschijn te halen om hem naast mijn bed te zetten. Diezelfde avond schrijf ik op een briefje waar ik dankbaar ben. Door in gedachten mijn dag door te lopen op zoek naar blijmakers, merk ik dat er veel is waar ik vrolijk van word. Toch noteer ik mijn moeder. Ik vind het fijn dat ze mijn zoon heeft opgehaald om op te passen. Dit doet ze iedere week. Met liefde. Hoewel ik haar altijd bedank en het natuurlijk meen als ik dit zeg, voel ik een dieper gevoel van dankbaarheid als ik het opschrijf. Ik knip mijn lampje uit en denk nog even na over mijn moeder. Wat een schat is ze toch.

Sindsdien gaat het iedere avond zo. Ik schrijf iets fijns op wat ik die dag heb meegemaakt en laat het nog even nawerken in mijn gedachten voordat ik in slaap val. Ik kan mijn dromen nooit herinneren, maar ik weet zeker dat de briefjes een positief effect op ze hebben. Dat kan niet anders. Iedere dag val ik met een goed gevoel in slaap. Ook na een vervelende of verdrietige dag lukt het me om iets te vinden waar ik dankbaar voor ben. Toegegeven, soms duurt het even, maar het feit dat ik niet zo snel op iets kom, ligt altijd aan mij. Op deze dagen vind ik de briefjes extra waardevol omdat ik dan even loskom van de negativiteit en word gedwongen me te richten op iets positiefs. En hierin zit meteen ook de kracht van het hele project. Door stil te staan bij mensen en momenten waar ik dankbaar voor ben, trekken ze niet meer als vogels voorbij, maar blijven ze bij me.

Als ik aan ze denk, bekruipt me even dat gevoel van geluk. Ik ben heel benieuwd hoe ik me voel als ik de pot omkeer. Ik denk dat ik er goed voor ga zitten. 

Doe je ook mee?
Schrijf iedere avond voordat je gaat slapen iets op waar je dankbaar voor bent. Ga niet slapen met een leeg notitieblaadje. Er is altijd wel iets. Dat alleen al is een mooie gedachte, toch?