Stop met die woordjes!
18 augustus 2013
Dûh, chill, whatever, zeg maar, ofzo. Je kent die woorden vast wel van je kinderen of uit eigen vriendenkring: de welbekende stopwoordjes. Van sommige stopwoorden kom je nooit meer af. Maar hoe komt dat eigenlijk en waarom gebruiken we ze?
Dûh, chill, whatever, zeg maar, ofzo. Je kent die woorden vast wel van je kinderen of uit eigen vriendenkring: de welbekende stopwoordjes. Van sommige stopwoorden kom je nooit meer af. Maar hoe komt dat eigenlijk en waarom gebruiken we ze?
Het lastige van stopwoordjes is dat we ze vaak onbewust gebruiken. Het is inmiddels zo gewoon geworden dat we er geen acht meer op slaan. De reden dat we ze vaak gebruiken, is omdat zulke woordjes meer tijd geven om even na te denken over wat je wilt zeggen. Maar dat is niet de enige reden, een andere reden is dat we onze woorden er soms bewust mee ontkrachten. Het woordje ‘maar’ is daar het sterkste voorbeeld van. Op het moment dat je ‘maar’ in een zin gebruikt, zeg je eigenlijk dat al het voorgaande niet waar is. Probeer het maar eens. Je zult zien dat er niet veel van je eerdere zin over blijft.
Een andere reden dat we stopwoordjes gebruiken, is dat het soms best eng kan zijn ergens een duidelijke uitspraak over te doen. Iedereen weet dan namelijk precies waar je staat en hoe je ergens over denkt. Met het gebruik van een stopwoordje kun je je als het ware nog ergens achter verschuilen. Dat gebeurt alleen al door ‘hè?’ te zeggen. Daarmee zoek je (onbewust) naar bijval of steun; alsof je je alleen niet veilig voelt.
Iets anders wat stopwoordjes doen, is de boodschap verzwakken. Zeg het volgende maar eens hardop: ‘Ik lees Vriendin elke dag’, of ‘Ik lees Vriendin zeg maar elke dag’. In het eerste geval zeg je duidelijk waar het op staat en in het tweede geval laat je ruimte over voor andere interpretaties. Daarnaast klinkt het een tikkeltje onzeker.
Gebruik je zelf veel stopwoordjes en wil je er vanaf? Dat kan. Je kunt bijvoorbeeld aan je partner vragen om je erop te attenderen als je ze gebruikt. Gun jezelf de tijd om woorden te kiezen tijdens een gesprek. Het is helemaal niet erg als er een keer een kleine stilte valt. Door een nadenkpauze toe te passen, gebruik je minder stopwoordjes. Luister ook naar jezelf als je praat. Op die manier hoor je je eigen stopwoordjes en kun je er iets aan doen. Mocht het nou echt niet lukken, dan kun je altijd nog het eeuwenoude gezegde ‘spreken is zilver, zwijgen is goud’ toepassen. Weet je wel?
