Daarom
25 oktober 2013
Het is soms moeilijk te omschrijven waarom je van iemand houdt. Toch doet Stefanie dit heel mooi.
Het is soms moeilijk te omschrijven waarom je van iemand houdt. Toch doet Stefanie dit heel mooi.
‘Vreemde vogel!’ Een kennis noemde Dirk vroeger zo. Wij lachen er nog wel eens om. Ik was juist gefascineerd door zijn lange, slanke, zonderlinge gestalte, zijn lange haren en leuke loopje.
Nu vinden veel mensen hem leuk. Wie weet zelfs aantrekkelijk, zoals ik hem vind.
Dirk is sociaal en attent. Ik ben niet jaloers, want het voelt vertrouwd tussen ons.
En… ik ben nog heerlijk verliefd!
Waarom?
Hij is lief, zorgzaam, grappig, gezellig, aandachtig, behulpzaam, mooi en een tikje ruig. Hij is kunstzinnig, kookt lekker en hij heeft mij op een bijzondere manier vijf kinderen geschonken.
Liefdevol draai ik het dopje op de tube tandpasta als Dirk het naast de tube heeft laten liggen. Ik glimlach meewarig om vrouwen die een probleem maken van zo’n los dopje.
Vandaag heb ik het ontbijt klaargemaakt, Adriana verzorgd, gewerkt en de was gedraaid, maar Dirk heeft gestofzuigd, de was opgevouwen, Adriana opgehaald, eten gekookt, de tuin aangeharkt en ook nog eens gewerkt. Dan stoor ik mij niet aan een dopje!
Dirk kent mij en ons complexe gezin. Bij hem kan ik gevoelens van geluk en pijn uiten, zonder dat hij mij te slap, te sentimenteel, te betrokken of te afstandelijk vindt. Ik hoef de liefde voor ons gezin bij hem niet in woorden uit te drukken.
Ik ben gelukkig in mijn relatie. Het is zo vanzelfsprekend dat ik niet weet hoe ik het gevoelsmatig moet uitleggen, maar als Dirk tijdens een fietstochtje van zijn fiets afstapt, een stukje terug loopt, zoekt en zoekt. Als voorbijgangers zich nieuwsgierig afvragen waar die man naar zoekt, maar Dirk dat niet ziet, omdat hij met zijn doel bezig is.
Als hij volhardend blijft zoeken totdat hij het bolletje op de klinkers ziet liggen. Het kleine, paarse bolletje. Zo’n bolletje met glittertjes, dat door een creatieve verkoopster ter decoratie op het cadeaupapier is geplakt, waarmee ze een fles badschuim heeft ingepakt. Een dergelijk pluizig bolletje dat je van de verpakking aftrekt, voordat je die verpakking in de papierbak deponeert, omdat het zonde is om het weg te gooien, maar waarvan je vervolgens niet weet wat je ermee moet doen.
Als Dirk dan naar de plek terug loopt waar ik met de beteuterde Adriana in het fietszitje sta te wachten. Als hij het verloren voorwerpje plechtig aan Adriana teruggeeft, alsof het een gouden ring betreft. Dan weet ik weer één van de vele redenen te noemen waarom ik zoveel van hem houd!
