Irene: ‘Wat er precies gebeurt, dat hoeft Joost niet te horen’
1 november 2013
Irene heeft een vriend en doet aan cyberseks
Irene heeft een vriend en doet aan cyberseks
Irene (37):‘Er was een tijd dat mijn man en ik elkaar de kleren van het lijf trokken. Dat het feest was in bed, ook toen we al jaren samen waren en zélfs toen er kinderen kwamen. Maar dat was vóórdat Joost in een depressie raakte. We waren acht jaar bij elkaar en toen ging zijn bedrijf failliet. Dat, samen met de drukte en de verantwoordelijkheid van ons gezin én de dood van zijn moeder, was hem teveel geworden. Eerst kwam hij niet meer van de bank. Toen niet meer uit bed. Een vreselijke tijd, waarin ik vaak twijfelde of het ooit nog goed zou komen. Gelukkig: Joost vond een nieuwe baan, waar hij al snel opklom tot voorman. En met behulp van antidepressiva kreeg hij weer zin in het leven. Maar er was één ding waar zijn hoofd niet meer naar stond, en dat was seks. Door de medicijnen – een behoorlijk hoge dosering – was zijn libido tot het nulpunt gedaald. Heel soms probeerden we het nog, op mijn initiatief, maar dat liep telkens op niets uit. Het lukte hem niet meer. Hij baalde ervan, hij vond het vooral erg voor míj.
Zelf kon het hem niet schelen. De put waarin hij had gezeten was zo diep geweest, dat er wel andere dingen waren waar hij zich druk om maakte. Ik vond het wél erg. De periode dat het zo slecht met hem ging had anderhalf jaar geduurd, ook toen hadden we zelden tot nooit seks. Dat begreep ik, maar nu had het voor mij echt lang genoeg geduurd. Joost en ik hebben er veel over gepraat. Soms toonde hij begrip, andere keren mondde het uit in ruzies. Eén keer noemde hij mij zelfs ‘oversekst’. Zo kwetsend! Ik ben gewoon een gezonde vrouw, dat híj nu degene is die is veranderd in een houten klaas…! Hij heeft later gelukkig wel zijn excuses aangeboden. Het kwam omdat hij zich zo onmachtig voelde, zei hij. Met de medicijnen stoppen wil hij niet – de dokter raadt het hem ook af – dus wat kon hij eraan doen?
Híj was het, die voorstelde dat ik eens op internet zou gaan kijken. Voor cyberseks. Anoniem, veilig en toch spannend. Eerst moest ik alleen maar lachen om zijn voorstel. Seks via de computer, daar kon ik mij echt niets bij voorstellen. Maar op een avond dat ik alleen thuis was, heb ik mij toch eens aangemeld op een site. Ik raakte in gesprek met een aardige man. Die avond hebben we alleen over koetjes en kalfjes gepraat. De keer daarop ging het wat verder. En nog later kwam ik erachter dat cyberseks inderdaad ongelooflijk spannend kan zijn! Natuurlijk is het soloseks, maar je wordt wel gestimuleerd door iemand anders. Via woorden of via beeld. Joost weet alles, hij heeft zelf de webcam voor mij gekocht en aangesloten. Ik kan mij voorstellen dat er echtparen zijn die dit idioot vinden, maar voor ons is het ideaal.
Ik heb echt het gevoel dat ik weer een seksleven heb – al blijf ik Joost missen, want seks om de seks is heel wat anders dan wanneer er liefde bij komt kijken. Maar dit is wel superspannend! Ik zit zo’n twee avonden per week achter de pc en geniet daar enorm van. Wat er precies gebeurt, dat hoeft Joost niet te horen. Wel is het voor hem belangrijk dat ik niet te vaak met dezelfde mannen contact heb. Want dan zou ik natuurlijk wel eens verliefd kunnen worden… En dat wil hij natuurlijk niet! Maar ik ook niet; juist doordat Joost mij dit gunt, weet ik dat onze band heel bijzonder is en ik zou hem dus ook voor geen goud willen missen. Bovendien: hij is de vader van mijn kinderen, wij horen bij elkaar.
Naast de cyberseks is het éénmaal tot een date gekomen met iemand. Eveneens met toestemming van Joost. Ik kende deze man via de site Secondlove, waar mensen met een relatie op staan, die toch op zoek zijn naar iemand voor ‘ernaast’. Na een digitaal voorspel van weken hebben we elkaar ontmoet in een hotel. Zonder veel woorden hebben we daar heerlijk gevreeën. Daarna kwam ik thuis, en wiste ik meteen al zijn gegevens: het moest bij één keer blijven. Het is namelijk echt gevaarlijk: het smaakte absoluut naar meer. Maar dat kan niet. Ik hoop dat het over een tijdje zo goed met Joost gaat dat hij kan stoppen met de antidepressiva. En dat hij weer zin krijgt om te vrijen. Want hoe spannend het ook is met anderen, ik wil het liefst de liefde bedrijven met hém.”
Tekst: Lydia van der Weide.
