Esther: ‘Ik heb in één jaar 77 afspraakjes gehad, waar het bij 48 tot echte seks is gekomen’

22 november 2013

Esthers vriend heeft grote moeite met haar escortverleden.

Esthers vriend heeft grote moeite met haar escortverleden.

Esther (25):‘Ik ben nog nooit zo verliefd geweest als op Robin. Ook in bed heb ik het nog nooit zo leuk gehad als met hem. Wanneer ik hem zie begint mijn hart al sneller te kloppen. Ik wil hem, altijd, overal, voor mijn part drie keer per dag. Robin is net zo verslaafd aan mij. Of nou ja: is, was? Ik weet het niet meer. Het lijkt erop alsof ik alles kapot heb gemaakt. De afgelopen weken hebben we het niet één keer meer gedaan. En dat terwijl ik alleen maar eerlijk wilde zijn. Ook al kennen we elkaar nog maar kort, ik zie hem als mijn grote liefde. Dus ik wilde geen geheimen voor hem hebben. En Robin leek zo open minded. Wat een foute inschatting!

Vorige week waren we uit eten. In het restaurant kwamen we Angela tegen, een goede vriendin. Ze zat te eten met een man, strak in pak, duidelijk wat ouder dan zij. Ik ging haar vanzelfsprekend even begroeten en stelde Robin aan haar voor. Toen wij aan ons eigen tafeltje zaten, vroeg Robin of die man bij Angela haar vriend was. Ik aarzelde net te lang, waardoor hij met glanzende ogen naar voren boog. ‘Vertel!’ gebood hij; als het op roddels aankomt is hij net een wijf. Ik haalde diep adem. ‘Nee,’ antwoordde ik. ‘Hij is ongetwijfeld een klant van haar.’ Robin viel stil, toen snapte hij het. Ik vertelde hem dat Angela als escort werkt. Naast haar studie. Omdat het zoveel beter verdient dan een baantje in de horeca of zo. Ze heeft een of twee keer per week een afspraak en verdient dan met gemak een paar honderd euro netto. Soms kwam er niet eens seks bij kijken, zei ik. Dan gaat het die mannen alleen om gezelschap en wat knuffelen. Robin reageerde rustig en geïnteresseerd. Hij vroeg van alles, maar ik hoorde geen oordeel in zijn stem. Tja, en toen kwam de vraag waar ik al een tijdje op wachtte: waar ik Angela van kende.

Zonder hem aan te kijken floepte ik eruit: ‘Van de tijd dat ik hetzelfde werk deed.’ Want dat is zo: Angela en ik werkten bij hetzelfde escortbedrijf. Het had meteen geklikt tussen ons. We waren zelfs wel eens als duo naar klanten gegaan, wanneer iemand twee meisje wilde. Inmiddels was ik ruim anderhalf jaar gestopt met dit werk: toen ik mijn studie had afgerond en een passende baan vond, had ik er direct een punt achtergezet. Vol overtuiging. Want hoewel ik het nooit met tegenzin had gedaan, wist ik wel dat dit een korte fase in mijn leven moest zijn. Ik had het dan ook maar amper één jaar gedaan – en in die tijd om precies te zijn 77 afspraakjes gehad, waar het bij 48 tot echte seks was gekomen. Dit vertelde ik allemaal tegen Robin. Starend naar de tafel, want ik vond het doodeng. Maar ik wilde dat hij het wist. Ik vertrouwde erop, mede door zijn reactie op het verhaal over Angela, dat hij – na een eerste shock, natuurlijk – begripvol zou reageren. En dat het zijn liefde voor mij niet zou veranderen.

Toen ik Robin eindelijk aan durfde kijken zag ik tranen in zijn ogen. Hij kon zich haast niet goed houden en we zijn dan ook meteen naar mijn huis gegaan. Daar hebben we de hele nacht gepraat. Robin was totaal van slag. Hoewel hij het ‘theoretisch’ wel begreep, zo herhaalde hij steeds, vond hij het afschuwelijk. Hoe had ik dit kunnen doen? Hoe was ik in staat geweest liefde en seks zo te scheiden? Hij wilde alle details weten – die ik met grote tegenzin vertelde, in de hoop dat hij het hierdoor beter een plek kon geven. Maar het maakte hem alleen maar meer overstuur. We zijn nu twee weken verder en hij is er nog steeds kapot van. Vrijen, dat wil hij even niet meer, hij ‘kan het niet’. Alsof hij me vies vindt. Ergens vind ik het hypocriet want ik weet dat hij heel wat scharrels en onenightstands heeft gehad, misschien wel veel meer dan vijftig. Aan de andere kant begrijp ik hem wel en kan ik wel janken. Toen ik ooit als escort begon, was dít precies waar ik bang voor was: dat het ooit mijn leven zou stukmaken. Misschien had ik gewoon moeten besluiten dit deel van mij voor altijd voor mezelf te houden. Wie weet is het wel teveel gevraagd voor je geliefde om hier begrip voor de hebben. Maar helaas, ik kan niet meer terug. Ik kan alleen maar hopen dat we hier samen uitkomen.’

Tekst: Lydia van der Weide