Mirjam leerde op vakantie haar lesje

31 juli 2015

Als Mirjam met haar vriend op vakantie is, raakt ze helemaal in de ban van de reisleider: ‘Dat ik Wouter zo makkelijk had willen verraden…’

Als Mirjam met haar vriend op vakantie is, raakt ze helemaal in de ban van de reisleider: ‘Dat ik Wouter zo makkelijk had willen verraden…’

Mirjam: “Aan het eind van het jaar gaan Wouter en ik trouwen. Onze relatie heeft ups en downs gekend, maar we hebben nu met heel ons hart voor elkaar gekozen. Vooral ik voor hem. Vorig jaar had ik dit nog niet kunnen denken. Toen heb ik maanden intens over een ander gefantaseerd. Als hij mij had willen hebben, was ik weggeweest. Achteraf schaam ik me, want ik heb me gedragen als de eerste de beste puber. Verliefd op de reisleider, en dan ook nog denken dat het wat kan worden… Wat vreselijk naïef.

Vorig jaar maart maakten Wouter en ik een groepsreis naar Egypte. Eerst een paar dagen Cairo, toen een Nijlcruise en tot slot een week aan de Rode Zee. Op de luchthaven werden we opgehaald door James. Vanaf het moment dat ik hem zag, kon ik mijn ogen niet van hem afhouden. Echt zo’n populaire kanjer, rap van tong, grapjes naar iedereen. Als hij sprak, keek hij vooral mij aan. Ik had meteen het gevoel dat er een klik tussen ons was. Wouter viel het niet op. Hij voelt zich erg zeker van mij en van onze jarenlange relatie, en hij is nooit jaloers.

De hele week heb ik onophoudelijk geflirt met James. Van alle mooie plekken in Egypte herinner ik me vrijwel niets, ik zag alleen maar het knappe gezicht van James. Ik was er stellig van overtuigd dat hij ook op mij viel. Zo heb ik op het feest, de laatste avond, veel met hem gedanst. ‘Wat een prachtige vrouw ben jij toch,’ fluisterde James een paar keer zwoel in mijn oor. Die nacht kon ik niet slapen. In het donker ben ik opgestaan en heb ik hem in een brief mijn liefde verklaard. De brief heb ik onder zijn deur door geschoven.

De volgende dag deed James alsof er niets aan de hand was. Ik voelde me diep ellendig. Pas toen ik hem vlak voor het definitieve afscheid even apart nam, zei hij: ‘Ik ga je bellen, dan praten we verder…’ Hij lachte toen weer zó lief, dat ik smolt. Een week of zes heb ik ongeduldig op een telefoontje, een sms’je of een brief gewacht. Pas langzaam drong het tot me door dat ik niets meer zou horen. Dat het voor hem niet meer dan een spelletje was geweest. Hij heeft vast in iedere groep zo’n vrouw zitten aan wie hij een week extra aandacht geeft. Gewoon om zijn eigen ego te strelen.

Ik begon me te schamen dat ik Wouter zo makkelijk had willen verraden en verlaten. Waarom waardeerde ik niet meer wat ik had? Wouter was al jaren mijn rots in de branding, mijn maatje. Oké, erg romantisch is hij niet, maar toch… Ik wist dat hij graag met mij wilde trouwen, maar meende dat ik dat onzin vond. Daarom heb ik hém gevraagd, tijdens een strandwandeling. Op mijn knieën. En ik ben heel blij dat ik dat heb gedaan. Wouter is het toch voor mij. Ik heb er wel even aan getwijfeld, maar het zal me nooit meer gebeuren dat ik hem zomaar op het spel zet voor de eerste de beste die lief naar me lacht.”