Stefanie: stoffige haren

8 juli 2016

Boeddha begroet mij vrolijk (of hongerig) als ik beneden kom. Ik geef hem brokjes. Na zijn ontbijtje, gaat ons katertje naar buiten. Gelukkig maar! Ik word gek van het kattenhaar en pak de stofzuiger. Op de bank, het kleed, de piano, overal ligt haar. Wat heeft die kat vannacht uitgespookt?!

Boeddha begroet mij vrolijk (of hongerig) als ik beneden kom. Ik geef hem brokjes. Na zijn ontbijtje, gaat ons katertje naar buiten. Gelukkig maar! Ik word gek van het kattenhaar en pak de stofzuiger. Op de bank, het kleed, de piano, overal ligt haar. Wat heeft die kat vannacht uitgespookt?!

‘Stofzuig jij elke dag?’ vroeg een vriendin mij laatst. ‘Ik doe het maar twee keer per week.’ Die vriendin heeft geen huisdieren, maar behalve kattenharen, liggen hier ook dagelijks kruimeltjes en bulten stof. Het huis van mijn vriendin ziet er van binnen steriel uit. Bij ons thuis ontdek ik vaak stoffige hoekjes en vettige vlekken. Hoe kan dat nou? Voor mijn gevoel ben ik altijd in huis bezig. Dirk pakt ook stevig aan in het huishouden. Voorheen konden we zeggen dat het best netjes was voor een huishouden van zeven personen, maar nu er een paar kinderen de deur uit zijn, runnen wij geen schokkend groot huishouden meer.

Als ik Adriana naar school heb gebracht, ruim ik rondslingerend speelgoed op. Christianne komt beneden. Ze is vanmorgen nog vrij en wil het centrum in. 
‘Zal ik meegaan?’ vraag ik.
‘Als je tijd hebt’ antwoordt ze. Kennelijk denkt ze dat ik het druk heb. Ik moet dan ook nodig boven gaan stofzuigen, maar ik winkel veel te weinig met mijn oudste dochter. Daarom ga ik gezellig met haar mee. 

Om twaalf uur neem ik Adriana en haar vriendinnetje Lisanne van school mee naar huis. Na de lunch gaan de kinderen naar boven. Ik stofzuig nog een keer rond de eettafel en kijk tevreden om mij heen. Zo kan het wel. Adriana komt beneden. Ze zegt dat Lisanne zich verstopt heeft. Ik moet haar gaan zoeken. Ik kijk in de speelgoedkist en naast het ladekastje. Dan komt er een guitig koppie van achter de mandjes onder Adriana’s bed vandaan.
‘O, ben je daar!’ zeg ik.
‘Ik had me goed verstopt, hè!’ zegt Lisanne trots. Ze kruipt onder het bed vandaan. O jee, beschaamd kijk ik naar Adriana’s vriendinnetje. Ik haal een pluk stof van haar rug en woel door haar stoffige haren. Zo kan dat kind toch niet naar huis! Adriana en Lisanne giechelen en nog voordat ik weer naar beneden ga, liggen ze allebei onder het bed. Heel even maar, want binnen een tel staan ze weer naast het bed om bij elkaar het stof uit de haren te trekken. Leuk spelletje!