Stefanie: logeetjes

9 september 2016

Er blijven twee vriendinnetjes van Adriana logeren. Stefanie beseft dat het leuk zou zijn als Adriana nog een broertje of zusje zou krijgen.

Er blijven twee vriendinnetjes van Adriana logeren. Stefanie beseft dat het leuk zou zijn als Adriana nog een broertje of zusje zou krijgen.

We hebben een gezellige dag gehad, zonder noemenswaardige kinderruzies. Best uniek voor een clubje van drie meisjes. Na het eten lopen Dirk en ik nog even met de drie blondines naar het speeltuintje. Adriana lijkt wel een zusje van de twee werkelijke zusjes. Ze vindt het geweldig dat de meisjes bij ons logeren. Een eigen zusje zou leuk zijn voor Adriana, verzucht ik, als ik naar de meisjes kijk. De twee schattige zusjes zijn bijna even oud en groeien samen op.

Ze zijn allemaal erg lief, toch zeg ik af en toe zinnetjes, zoals:
‘Om de beurt.’
‘Jij hebt al één.’
‘Ik kijk zo bij jou.’
Tussen Adriana en haar broer en zussen is geen strijd. Het leeftijdsverschil is daarvoor te groot. Mijn oudste kinderen vochten vroeger om mijn hand, maar Adriana kan kiezen of ze mijn rechter- of linkerhand wil vasthouden.

Ook nu bevindt Adriana zich in een luxe positie. Tijdens het eten, op het luchtbed: zij mag steeds in het midden en heeft de logeetjes helemaal voor zichzelf. Ach, alles heeft voor- en nadelen en je kunt nou eenmaal niet kiezen in wat voor gezin je opgroeit. Onze oudste kinderen zitten qua leeftijd ook dicht op elkaar. Ik heb het allemaal al meegemaakt en weet dat je met vier kleine kinderen bijvoorbeeld minder quality time per kind hebt. Toch zou een broertje of zusje leuk zijn voor Adriana.

Voor het slapen gaan, lees ik een verhaal voor. De meisjes luisteren aandachtig, maar als ik de kamer uit ben, hoor ik gestamp en gegiechel. Ik ga eens kijken. Er wordt vanaf het bureau op het grote luchtbed gesprongen en ik ruik de doordringende geur van nagellak. Op een kastje staat een open potje rode lak van Christianne. Christianne is bij haar vriend en heeft haar kamer beschikbaar gesteld.  ‘Jullie mogen nu alleen nog even kletsen en mopjes vertellen,’ zeg ik subtiel.
‘We mogen kletsen en mopjes vertellen!’ roepen de meisjes blij, alsof ze ook maar één mop kennen.
Het blijft lawaaierig.

Om half elf is het stil. Toch ook wel fijn als die lieve, gezellige meisjes slapen. Om 04:30 uur staat Adriana naast ons bed. ‘Ik kan niet slapen,’ zegt ze. In stilte en duisternis wil ons dochtertje toch liever papa en mama in plaats van twee slapende logeetjes. Adriana komt tussen ons in liggen. Ik voel haar teentjes tegen mijn been. Dat is dan weer prettig met één kindje, want anders zou ik nu overal kriebelteentjes voelen.

Stefanie (42) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 18 jaar!