Stefanie: zo moet het leven zijn

4 november 2016

Ken je dat? Het gevoel dat je in het Guinness Book of Records zou willen komen als ‘Beste Moeder’. Perfect zijn is een moeilijke taak, maar als moeder werk je er hard aan. Stefanie beseft zich deze week dat ze wel erg streng is voor zichzelf en besluit tevreden te zijn.

Ken je dat? Het gevoel dat je in het Guinness Book of Records zou willen komen als ‘Beste Moeder’. Perfect zijn is een moeilijke taak, maar als moeder werk je er hard aan. Stefanie beseft zich deze week dat ze wel erg streng is voor zichzelf en besluit tevreden te zijn.

We lopen langs het dierenparkje, Adriana en ik. De zwarte zwanen uit het parkje hebben een jong. Ik wist niet dat zwanenkuikens voorkomen in november. Wat weet ik eigenlijk weinig! Gelukkig is er nu niemand die iets van mij verwacht. Ik hoef de schoonheid van het donzige jong alleen maar te aanschouwen.

We lopen door naar het speeltuintje. Adriana pakt takjes en blaadjes en legt ze in een ronde vorm tegen een boomstam.
‘Dit wordt een egelhuisje’, zegt ze. Ik help haar met het verzamelen van blaadjes en takjes.
‘Ik doe het goed’, die woorden komen ineens in mij op. Ik schrik er zelf van. Meestal breek ik mijn hoofd  over de opvoeding en denk ik negatief over mezelf.

Toen de oudste kinderen klein waren, streefde ik naar een vermelding in het Guinness Book of Records: ‘Beste moeder ooit’. Ik kreeg die titel niet. Achteraf weet ik dat het extra moeilijk is om geadopteerde kinderen op te voeden als je zelf onzeker bent, maar ik zou mijn kinderen niet willen missen.

Wat hebben we een complex gezinsleven gehad! Het waren bijzondere jaren. Ik deed erg mijn best. Nu merk ik pas dat het te veel was, maar ik hoop vurig dat het ondanks alles heeft bijgedragen aan een fijne jeugd voor mijn kinderen.

‘Je hebt nogal wat op je genomen’, zei mijn psychologe laatst tegen mij. Ik was blij met haar woorden. Ik hunker nog steeds naar troostende woorden van mijn eigen lieve moeder. Het doet pijn dat ze niet meer leeft. Een moeder is speciaal. Het woord ‘moeder’ zou met hoofdletter geschreven moeten worden.

Ik ben alleen met Adriana en de herfstwind in het speeltuintje. Het voelt zo natuurlijk, dat ik mijn best niet hoef te doen. Het gaat vanzelf. Ik pak een takje van de grond.
Adriana roept: ‘Mama, kijk!’ Ze houdt een paardenbloem omhoog. Ik lach. Adriana straalt zo veel geluk uit dat haar stralen mij raken. Hiervoor heb ik mijn dochtertje op de wereld gezet!

Als we weer thuis zijn en ik met het eten bezig ben, zit Adriana aan tafel te verven. Ze schildert een aquarium met vissen. Het puntje van haar tong steekt uit haar mond. Dan ziet ze dat ik naar haar kijk en glimlacht. Het begint ondertussen lekker naar saté te ruiken. Wat is het gezellig! Zal ik een muziekje opzetten? Nee, niets veranderen, zo is het precies goed. Zo moet het leven zijn. 

Het egelhuisje van Adriana en Stefanie 

Stefanie (43) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 18 jaar!

We zijn sinds deze maand een blogger rijker, Kim. Ook haar blogs lezen? Dat kan hier. Elke dinsdag verschijnt haar nieuwste blog.