Home
Persoonlijke verhalen
Milou: ‘We zijn gescheiden, maar stiekem hou ik nog van hem’

Milou: ‘We zijn gescheiden, maar stiekem hou ik nog van hem’

21 februari 2024

Milou (43) was al een tijdje niet zo gelukkig met haar huwelijk toen ze verliefd werd op een collega. Ze vroeg impulsief de scheiding aan, maar daarvan heeft ze nu spijt. “Wat is zó waardevol, dat had ik nooit moeten opgeven.”

Vroeger

Milou: “Laatst heb ik weer wat lijstjes met foto’s van vroeger in mijn woonkamer gezet. Van Matthijs en mij als kersverse ouders van Floor, onze oudste. Het geluk spat ervan af. Floor vond de lijstjes leuk, maar mijn zus trok haar wenkbrauwen op toen ze de foto’s zag. Zij weet vaak precies wat er in me omgaat en heeft denk ik heel goed door dat ik die foto’s heb neergezet in de hoop dat ze Matthijs zullen ontroeren als hij eens op bezoek is. Dat hij zal denken: wat hadden we het toch goed samen. En: wat zonde dat dat voorbij is. Dat vind ik namelijk óók. Ik heb maar één wens en die luidt dat wij weer bij elkaar komen. Want we horen bij elkaar, Matthijs en ik. Dat gevoel was er al heel sterk bij onze eerste ontmoeting. We werden ouderwets gekoppeld, hij was een kennis van een goede vriendin. Ze organiseerde een etentje en had ons als de enige singles naast elkaar gezet. Van het eten heb ik nauwelijks iets geproefd, zo ging ik op in het leuke gesprek met Matthijs. Na afloop bracht hij me thuis en vroeg ik of hij nog even mee naar binnen ging voor een kopje thee. Hij zei ja, liep achter me aan de trap op en is nooit meer vertrokken.”

Happy gezin

Natuurlijk was mijn vriendin getuige toen we twee jaar later trouwden. En ze werd ook de peetmoeder van Floor. Want dat ze mij aan Matthijs had gekoppeld, was het beste wat me ooit was overkomen. Ik heb geen makkelijke jeugd gehad. Mijn vader overleed toen ik zes was en mijn moeder dronk haar verdriet weg. Ik was al jong verantwoordelijk voor het huishouden, probeerde de boel fatsoenlijk te laten draaien voor mijn jongere zusje en broers. Die zorgzaamheid was onder mijn huid gekropen en daarmee trok ik foute vriendjes aan. Matthijs was anders. Hij stond wel op eigen benen: hij had een succesvolle zaak. Eindelijk had ík een sterke schouder om op uit te huilen als dat nodig was. Ik ben jaren erg gelukkig geweest. Ondanks zijn drukke baan zorgden Matthijs en ik echt samen voor Floor. We waren een happy gezinnetje en waren dolblij toen we twee jaar later een zoon kregen, Berend.”

In de steek gelaten

“Ik had toen nooit kunnen denken dat er een dag zou komen waarop dit geluksgevoel zou verdwijnen. Maar na een jaar of acht ontstond er een afstand tussen ons. Matthijs’ bedrijf draaide minder goed, hij maakte lange dagen. Als hij thuiskwam, was hij doodmoe. Ook ik had het erg druk. Naast mijn parttime werk was ik mantelzorger voor mijn moeder, met wie het niet goed ging na het mateloze drinken dat ze haar leven lang had gedaan. En bij onze zoon was ADHD vastgesteld, dat zorgde ook voor veel stress.”

Lees ook: Froukje kreeg spijt van haar minnaar: ‘Vijf jaar na onze scheiding zijn we opnieuw getrouwd’

Gek van verliefdheid

“En toen was daar mijn collega Robert. Die me wél aandacht gaf. Die naar me luisterde en me troostte bij mijn verdriet om mijn moeder, iets waarmee ik bij Matthijs allang niet meer durfde aan te komen. In de lunchpauzes zochten we elkaar altijd op. Soms gingen we nog wat drinken na het werk. Tja, en je kon erop wachten: op een gegeven moment sprong die vonk over. En wat is verliefdheid toch een gevaarlijke toestand. Het wordt ook weleens een soort psychose genoemd en dat snap ik: ik raakte zo bezeten van Robert dat alles wat ik ooit met Matthijs had gedeeld naar de achtergrond verdween. Ik kon alleen nog maar de negatieve kanten van onze relatie zien, en de aantrekkelijke dingen van Robert. Ik was gewoon gek, weet ik nu: gek van verliefdheid, van de hormonen in mijn lijf. En ik nam een impulsieve beslissing… Vijf weken na de eerste keer seks met Robert kondigde ik aan dat ik wilde scheiden. Dat kwam voor hem als een volslagen verrassing. Natuurlijk voelde hij dat het niet lekker liep tussen ons. Hij vertelde dat hij daar erg mee zat en bezig was een vakantie te boeken voor ons, zonder de kinderen, om elkaar weer te vinden. Dat ik het intussen met een ander had aangelegd, had hij nooit van mij verwacht. Toch bleek hij bereid me te vergeven. Konden we alsjeblieft in therapie gaan? Wij hoorden toch bij elkaar? We hadden elkaar toch beloofd er altijd voor elkaar te zijn? Als ik terugdenk aan zijn tranen en smeekbedes, draait mijn maag zich om. Ik voel alsnog zijn pijn en vind het onbegrijpelijk dat ik me destijds zo hard opstelde. Maar op dat moment wilde ik maar één ding: verder met Robert.

Toen Matthijs merkte dat het me menens was, heeft hij zijn verlies genomen. Als de sterke, rustige man die ik altijd heb gekend. Ruzies zijn er amper geweest. Ik trok bij Robert in, Matthijs bleef in ons oude huis. Voor de kinderen kwamen we tot een goed georganiseerd co-ouderschap. Een advocaat regelde de financiën en overige zaken en slechts een paar maanden later was het een feit: we waren gescheiden.”

Egoïstisch

“In die tijd is alles als in een roes aan me voorbijgegaan. Ik was zo krankzinnig verliefd op Robert dat zelfs de tranen van mijn kinderen me niet echt raakten. Zo veel ouders gaan uit elkaar, ze wennen er wel aan, dacht ik. Natuurlijk was het nu even moeilijk, maar hé, een eigen kamer en speelgoed op twee plekken was toch ook leuk? En ik woonde maar tien minuten verderop, ze konden lopend heen en weer. Zo erg was het dus echt niet. Echt genant, hoe egoïstisch je kunt zijn als je verliefd bent. Want het was natuurlijk verschrikkelijk. Voor iedereen, ook voor familie en vrienden. En voor Matthijs nog wel het allermeest: ineens zat hij berooid en alleen in ons huis. Hij zag zijn kinderen nog maar de helft van de tijd. Wat moet hij hebben geleden… Maar Matthijs is niet iemand die bij de pakken neerzit. We waren acht maanden gescheiden toen hij ging daten. Hij is een leuke vent en ziet er goed uit. In no time had hij dan ook een vriendin. Ik hoorde het van de kinderen en was in eerste instantie blij voor hem. Tot ik ze samen tegenkwam. Ik zag zijn ogen naar haar stralen, zoals ze dat vroeger naar mij deden. En ik zag weer hoe attent en lief hij was. Dat raakte me.

Want tussen Robert en mij was het toen al niet meer zo magisch als in het begin. Ook hij bleek maar een gewoon mens. En hoewel hij heus geen slechte man is, bleek de connectie tussen ons toch niet zo sterk als de band die ik had met Matthijs. Het heeft lang geduurd voordat ik het onder ogen wilde zien, ik wilde mijn fout niet erkennen. Het kon toch niet zijn dat zo’n grote misser had begaan? Maar na twee jaar moest ik toegeven dat het niet werkte tussen ons. Robert en ik hadden veel ruzie en dat was slopend, ook voor de kinderen. Toen ik tijdelijk in het huis van een vriendin zat die drie maanden in Afrika was, besefte ik dat ik niet meer terug moest gaan.”

Stom geweest

“Met hulp van Matthijs, met wie ik altijd goed ben blijven omgaan – we hebben tenslotte kinderen samen – heb ik een ander huis gezocht. Omdat ik niemand anders had, kwam hij bij me klussen. Ook hij wilde natuurlijk dat onze kinderen snel weer een vertrouwd onderkomen hadden. In die periode, waarin hij soms wel drie keer per week langskwam en geregeld mee at met mij en de kinderen, laaide mijn liefde voor hem weer op. Het voelde zo goed om weer als vanouds met z’n vieren aan tafel te zitten. Elke keer vocht ik tegen mijn tranen als hij weer naar huis ging, waar zijn vriendin op hem wachtte. Steeds vaker lag ik ’s nachts wakker, zag alles wat er was gebeurd in gedachten voorbijkomen en realiseerde me: wat ben ik stom geweest. Ik had Matthijs nooit moeten opgeven. Ik had moeten knokken voor onze relatie, in plaats van te vluchten naar een ander. Dat wat ik met Matthijs deelde, was zó veel waardevoller. Inmiddels is mijn huis piekfijn in orde. Ik leef als alleenstaande moeder. Daten doe ik niet, want de man die ik wil, ken ik al: hij woont om de hoek. Helaas lijkt hij gelukkig met zijn nieuwe liefde. Hopelijk is dat een kwestie van tijd. Elke keer als ik hem zie, probeer ik me van mijn beste kant te laten zien. Ik zoek naar mogelijkheden om hem onder vier ogen te spreken en weer closer met hem te worden. Er komt een dag dat ik hem over mijn gevoelens ga vertellen. Ik hoop dat ik hem niet afschrik, maar dat hij juist blij is. Dan sluit ik hem in mijn armen, om hem nooit, maar dan ook echt nóóit meer los te laten.”

Tip van Vriendin

Ervaar je onrust in je relatie? Kies je de verkeerde partners? Durf jij je niet te binden of durft jouw partner dat niet? Heb je langdurig grote pijn als de relatie uitgaat, ook al neem je zelf het initiatief? Ben je bang alleen te blijven? Vermoed je dat je relatieverslaafd bent? Stop liefdesverdriet gaat over liefde en liefdesverdriet: waarom het in de liefde niet altijd lukt, wat je eigen aandeel daarin is en wat je er zelf aan kunt doen. Voor meer informatie klik op onderstaande button.