Stefanie: liefde op de voorgrond
20 januari 2017
Stefanie valt van haar fiets. Gelukkig wordt ze door vreemden goed geholpen en dat geeft haar een warm gevoel.
Stefanie valt van haar fiets. Gelukkig wordt ze door vreemden goed geholpen en dat geeft haar een warm gevoel.
Op Dirks fiets rijd ik vanaf werk naar huis. Nu Dirk thuis is, gebruikt hij mijn fiets. Hiermee kan hij Adriana gemakkelijker naar school brengen.
Ik moet nog naar de winkel.
‘Dan kan ik beter hier de bocht om gaan,’ bedenk ik me opeens. Vlug knijp ik beide handremmen in. De remmen werken beter dan ik dacht. Mijn lichaam schiet voorover. Ik voel dat ik met mijn bovenbenen tegen het stuur van de fiets bots. Dan val ik op de grond. Een moment blijf ik liggen. Ik sta trillend op en zie het verkeer om mij heen stilstaan.
Een auto vanuit tegengestelde richting is gestopt. De automobilist doet het portier open.
‘Het gaat wel,' zeg ik, voordat hij goed en wel is uitgestapt om mij te hulp te schieten. Ik knik verontschuldigend en pak mijn fiets op. Mijn benen doen zeer en mijn hand gloeit. De mensen zien vast dat ik een te hoge herenfiets heb. Ik schaam me.
‘Gaat het echt wel?’ vraagt een mevrouw die achter mij van haar fiets is afgestapt.
‘Jawel hoor, dank u wel,' antwoord ik. Ook bedank ik de gestopte automobilist, die me nog steeds bezorgd aankijkt. Ik stap op de fiets, om te bewijzen dat ik niets heb. Het verkeer om mij heen komt weer op gang. Al die tijd was het geduldig stil blijven staan.
Mijn schaamte maakt plaats voor een warm gevoel. De mensen die mij zagen vallen, waren zo bezorgd. Verkeersdeelnemers die niet wisten wat er aan de hand was, maar toch moesten stoppen, lieten geen ergernis blijken.
Er heerst veel angst en haat in de wereld. Toch geloof ik dat de meeste mensen goed zijn. Misschien moeten we elkaar vaker over dit soort kleine, liefdevolle gebaren vertellen. Daardoor krijgen we meer vertrouwen in elkaar en verdwijnt haat naar de achtergrond.
Thuis laat ik sensatievol mijn geschaafde hand zien. Daarna trek ik mijn legging naar beneden.
‘En de fiets?’ vraagt Dirk ondertussen.
‘De fiets? Kijk hier eerst maar eens naar!’ antwoord ik en laat een paar roodpaarse striemen op mijn benen zien. Berouwvol kijkt Dirk naar mijn benen.
‘Ik heb allang gezien dat je nog normaal kunt lopen', zegt hij plagend. Ondertussen zie ik de liefde in zijn ogen en weet ik dat hij blij is dat ik niets mankeer.
Wat is het liefste wat een vreemde ooit voor jou heeft gedaan? Laat het ons hieronder weten.
Stefanie (43) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 18 jaar!
