Stefanie: vroege vogel appje
31 maart 2017
Christianne is haar huissleutel kwijt na een avondje stappen. Ze belt Stefanie, maar haar telefoon ligt beneden. “Ik schrik me rot als de deurbel gaat en ik zie dat Christianne voor de deur staat.”
Christianne is haar huissleutel kwijt na een avondje stappen. Ze belt Stefanie, maar haar telefoon ligt beneden. “Ik schrik me rot als de deurbel gaat en ik zie dat Christianne voor de deur staat.”
Het geeft me een veilig gevoel dat Adriana nog klein is en ik haar elke avond naar bed breng. Ik weet altijd waar ze is. Van de kinderen die intussen uit huis zijn, weet ik dat niet. Ik denk veel aan ze. Soms maak ik me zorgen, maar ik vraag me gelukkig niet elke avond af of ze al veilig in bed liggen. Daar heb ik toch geen controle meer over.
Bij onze oudste dochter is dat anders. Ze springt niet in zeven sloten tegelijk, maar ze maakt nog wel deel uit van ons gezin. Dirk en ik willen graag weten of ze thuis eet of slaapt. Dat gaat altijd goed, totdat dat ze een paar weken terug na het uitgaan haar sleutel vergat. Als ze door een vriendin thuis wordt afgezet, kan ze de huissleutel nergens vinden. Ze belt naar ons vaste nummer, naar Dirks mobiele telefoon en naar de mijne. Dirk en ik slapen onverstoorbaar verder. Onze mobieltjes liggen beneden. Christianne gaat voor een slaapplek met haar vriendin mee naar huis.
'Ik heb Christianne’s alarmtelefoontjes gewoon niet gehoord!'
De volgende ochtend kijk ik niet eens op mijn telefoon. Ik schrik me rot als de deurbel gaat en ik zie dat Christianne voor de deur staat.
‘Christianne? Waar kom jij vandaan? Ik dacht dat je thuis was!’ roep ik uit. Ze vertelt dat ze de huissleutel niet bij zich heeft.
‘Waarom ben je niet achterom gelopen en heb je ons niet geroepen?’ vraag ik.
‘Dan zou ik iedereen wakker maken', antwoordt Christianne.
‘Dat was toch ook de bedoeling', zeg ik. Ondanks dat mijn dochter al vijfentwintig is, voel ik me een ontaarde moeder. Ik heb Christianne’s alarmtelefoontjes gewoon niet gehoord!
Ik besluit voortaan ’s avonds mijn smartphone mee naar boven te nemen. Dat doe ik dan ook een tijdje, totdat ik het weekend erop om 05.00 uur een berichtje hoor binnenkomen. Christianne zou die nacht niet thuis slapen. Ik schrik niet, maar lees het berichtje wel. Je weet maar nooit. Onze dochter deelt via WhatsApp dat het gezellig was en dat ze onderweg is naar de vriendin bij wie ze gaat slapen. Lief bedoeld, maar ik kan de slaap niet meer vatten. Na een uurtje woelen, ga ik naar beneden.
Het is zondagochtend 06.00 uur en ik zit al aan de koffie. Bereikbaar zijn is heel handig, maar ik hoef niet om vijf uur ‘s ochtends te weten dat alles goed gaat.
Stefanie (43) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 6 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 18 jaar!
