Stefanie: wachten

25 augustus 2017

Stefanie heeft nog geen duidelijkheid over haar gezondheid. Wachten is moeilijk, maar ze blijft positief.

Stefanie heeft nog geen duidelijkheid over haar gezondheid. Wachten is moeilijk, maar ze blijft positief.

Ik zie het allemaal wel goed komen, maar het wachten met mijn buik vol cyste, vocht en Diclofenac duurt best lang. Mijn laatste eierstok wordt zeker verwijderd. Daar heb ik me bij neergelegd. Naar aanleiding van de uitslagen van de onderzoeken zijn er onduidelijkheden. De punctie geeft positieve berichten, maar het bloedonderzoek veroorzaakt twijfels. Ik had verwacht dat de gynaecoloog meer duidelijkheid kon geven, maar zekerheid is er nog niet. Ik ben doorverwezen naar een ander ziekenhuis, waar nu een afspraak gepland staat. Ik ga er nog steeds vanuit dat het goedaardig is, maar verlang nu wel naar zekerheid.

Ik kan niet werken, het huishouden komt op Dirk neer en iedereen is bezorgd over mij, maar ik vind het vooral erg voor Adriana. Ze is nog zo jong en moest zo huilen toen ze niet mee mocht naar het gesprek met de gynaecoloog over de uitslagen. Ik legde uit dat ik eerst wilde weten wat er met mijn buik aan de hand was en het daarna rustig aan haar wilde vertellen. Adriana antwoordde snikkend: ‘Wat is er zo belangrijk aan een gesprek? Samen zijn is belangrijk.’ Haar verdriet kneep nog heviger in mijn buik dan de al aanwezige buikpijn. Hoe moet het als ik binnenkort voor de operatie van huis ben?

In het staartje van de zomervakantie kan ik niet met Adriana naar het blote voetenpad of de kinderboerderij. Gelukkig kan ik haar wel voorlezen en eventjes samen met haar tekenen. Dirk heeft met haar gezwommen en ze is bij haar vriendinnetje geweest. Toch vind ik het moeilijk dat ik niets met haar kan ondernemen.

Door het raam zie ik Adriana in de tuin. Ze danst. Even later komt ze binnen.
‘Kom je naar mijn show?’ vraagt ze. Ik ga op een tuinstoel zitten. Adriana doet met blote voetjes een dansje op het gras. Ze zingt erbij. Haar voetjes zijn zwart, haar knieën groen, maar haar gezichtje straalt.  

Mijn dochtertje vermaakt zich al uren. Wanneer er iemand voor mij langs komt, vraag ze extra aandacht, zoals een brave hond die druk doet als er bezoekers komen. Als Adriana alleen bij me is, speelt ze de hele dag. Ik geniet ervan. Ze heeft het naar haar zin, ondanks dat ik niets met haar onderneem.
‘Als je er maar voor haar bent', zegt Dirk. Dat weet ik, maar binnenkort ben ik er even niet en daar zie ik erg tegenop.

Stefanie (43) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 5 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 18 jaar!