Stefanie: avondprogramma

27 oktober 2017

Sinds ik ziek ben lukt het me niet om ’s avonds iets anders te ondernemen dan bankhangen.

Sinds ik ziek ben lukt het me niet om ’s avonds iets anders te ondernemen dan bankhangen.

Er is een actiefilm op de televisie. Geen film om mijn ogen voor open te houden. Ik zit onderuitgezakt op de bank met een dekentje over me heen. Voor de vorm heb ik een boek op schoot, maar ik ben al aan het knikkebollen.

Sinds ik ziek ben lukt het me niet om ’s avonds iets anders te ondernemen dan bankhangen. Voor de operatie zat ik, als Adriana in bed lag, vaak aan de eettafel ijverig een verhaal te typen. Voor de gezelligheid ging ik weleens even bij de televisie zitten. Nu doe ik dat de hele avond en presteer het ook nog om in slaap te vallen, terwijl ik vaak ’s middags al geslapen heb.

Ik schrik wakker van een hard geluid dat uit de televisie komt. O ja, die film. Ik heb een hekel aan geluiden van schietpartijen of oorlogsgeweld. Dirk en onze oudste dochter houden wel van wat actie en kijken aandachtig naar de televisie. Ik houd meer van levensverhalen, maar zie zelden een goede film. Met Adriana kijk ik weleens naar een vermakelijke kinderfilm. Daar zit tenminste nog een moraal in.

Er zijn wel leuke programma’s voor mij: Spoorloos, Met Open Armen, Hello Goodbye. Heerlijk! Ik ben er gek op. Wat beweegt mensen om bepaalde beslissingen te nemen? Boeiend toch? Maarja, die programma’s vindt de rest van het gezin niet zo leuk. Gelukkig zijn ze zo loyaal om me daar wel naar te laten kijken. Maar als we dan gezellig naar Met Open Armen kijken, beginnen ze over het kapsel van de adoptiemoeder. ‘Daar gaat het niet om’, zeg ik dan een beetje geërgerd.

Tijdens Hello Goodbye vraagt mijn dochter: ‘Is dit echt of in scène gezet?’
‘Echt, natuurlijk’, zucht ik.
‘Och, zielig’, zegt mijn dochter, als twee stokoude vrienden afscheid van elkaar nemen, in de wetenschap dat ze elkaar nooit meer zullen zien. Het begint mijn dochter toch een beetje te boeien. Het kan ook wel gezellig zijn, hoor. Soms kijk ik met Dirk naar een reisprogramma of naar Ik Vertrek en hebben we een gedeelde interesse voor het programma. Nu zit ik met deze lawaaierige film. Maarja, ik moet anderen ook iets gunnen, dus onthoud ik me van commentaar. Eindelijk is de film afgelopen. ‘Wat een flutfilm,’ zegt Dirk. Nou zeg, hield ik me daarvoor in? Ik zucht. 

Stefanie (44) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 6 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 18 jaar!