Layla is babyfluisteraar: ‘Baby’s vertellen mij waar ze last van hebben’

6 mei 2021

Urenlang huilen, niet in slaap vallen, gedragsproblemen: babyfluisteraar Layla (43) helpt al vijftien jaar ouders die radeloos zijn door het gedrag van hun kleintje. “Ze zeggen soms: ‘Was ik hier maar eerder gekomen.’”

Layla: “Mensen zijn vaak verrast als ze voor het eerst mijn praktijkruimte binnenstappen. Zo’n lichte en vrolijke omgeving verwachten ze niet. Met name mannen zijn in het begin sceptisch. Ze kijken me dan aan met een blik die zegt: eigenlijk wil ik hier helemaal niet zijn, het is dat ik mee moest van mijn vrouw. Vaak ontdooien ze na een minuut of tien, dan merken ze dat ik eigenlijk heel gewoon ben. Ik vind het alleen maar goed dat mensen niet klakkeloos overal in meegaan. Volg je gevoel, zeg ik altijd. Dat is precies wat ik ook doe in mijn werk als babyfluisteraar. Een gave noem ik het liever niet, dat plaatst het meteen zo in een hokje. In feite kan iedereen energieën aanvoelen. Je komt vast weleens in een ruimte waarvan je weet: hier is net een knetterende ruzie geweest. Of je hebt ergens een bepaald onderbuikgevoel bij, zonder dat je kunt verklaren waar dat vandaan komt. Ik vergelijk het altijd met fietsen: iedereen kan het leren, maar er is maar een klein groepje dat uiteindelijk de Tour de France rijdt. Wat mij betreft is er dan ook niets vaags of zweverigs aan wat ik doe.
Ik ben gewoon geboren met een extra gevoeligheid en sta misschien iets meer dan anderen open voor signalen.”

Vaak bang

“Als kind voelde ik al dingen, maar ik wist niet precies wat. Dat maakte me bang, bijvoorbeeld als ik naar bed moest en voelde dat ik niet alleen was. Mijn moeder zei altijd: ‘Er is niemand, ga maar slapen.’ Dan hield ik mijn mond, maar ik bleef angstig. Het liefst sprak ik zo min mogelijk over alles wat ik voelde. Ik had geen idee wat ik er mee aan moest, het was zoiets ontastbaars. Dat veranderde toen ik rond mijn 25ste terechtkwam bij iemand in het alternatieve circuit. Ik had schildklierproblemen en was daar al twee keer radioactief voor behandeld. Een derde behandeling wilde ik niet: ik wilde graag moeder worden en na zo’n behandeling mag je twee jaar lang niet zwanger worden. Ik kwam bij een man terecht die mijn lichaam op een andere manier weer in balans zou brengen. Toen ik op de behandeltafel lag, was het eerste wat hij zei: ‘Klopt het dat jij stemmen hoort?’ Ik schrok me rot: ik kwam toch voor mijn schildklier? Hier wilde ik helemaal niet over praten. ‘Je bent paranormaal begaafd, daar moet je wat mee doen’, ging hij verder. Er kwam veel onderdrukte angst naar boven en ik vertelde hem hoe bang ik als kind was geweest. ‘Dat snap ik’, zei hij. ‘Je moet je begaafdheid leren managen, dan wordt het iets moois.’”

Geboren worden is heel heftig, bij sommige kinderen kan de stress daarvan nog lang doorwerken.

Geruststellen

“Voorzichtig begon ik rond te kijken in de wereld van de alternatieve geneeswijzen. Ik ging in een grote spirituele winkel in Amsterdam werken, waar ik ontzettend veel leerde. Wat jammer dat mijn ouders hier vroeger niets van wisten, dacht ik. Dan hadden ze mij als kind beter kunnen begeleiden en had ik niet zo bang hoeven zijn. Om die reden besloot ik mijn begaafdheid in te zetten om kinderen en ouders te helpen elkaar beter te begrijpen. Mensen komen vaak met hun kindje bij mij als ze het echt niet meer weten: ze hebben dan al veel deskundigen geraadpleegd en er zijn onderzoeken gedaan. Medisch gezien komt daar dan vaak niets uit en toch is er iets waardoor een kind veel huilt, niet kan slapen of gedragsproblemen heeft. Vaak zijn ouders bang dat ik ze ga vertellen dat ze het allemaal verkeerd doen. Vooral moeders zitten hier vaak gespannen: ‘Wat doe ik fout?’ Dan stel ik ze gerust: meestal is er iets anders en ligt het niet zozeer aan de ouders. Soms heeft een kindje bijvoorbeeld nog last van de geboorte. Geboren worden is namelijk heel heftig, bij sommige kinderen kan de stress daarvan nog lang doorwerken. Ik geloof dat je niet alleen een fysiek lichaam hebt, maar ook een geestelijk lichaam en een emotioneel lichaam. Daarnaast heeft iedereen een zielenlichaam, dat al bestaat vóór de conceptie. Al die lichamen moeten samensmelten en dat gaat niet altijd vanzelf. Daar kunnen vooral baby’s en kinderen last van hebben.”

Elke keer weer mooi

“Soms ga ik nog een stapje verder terug, want ik geloof dat zielen vaker terugkomen op aarde. Overlijden en geboren worden zijn volgens mij dan ook overgangen die erg op elkaar lijken. Soms kan een geboorte emoties oproepen van een eerder overlijden of van een moeilijk leven. Een baby kan daar niets mee, die begint aan een nieuw leven en krijgt ongevraagd bagage mee. Zo uitgebreid vertel ik het niet altijd aan de ouders hoor, ik kijk goed wie er tegenover me zitten en ben al blij als ze openstaan voor mijn hulp. Als ik het gevoel heb dat het te ver gaat om over vorige levens te beginnen, probeer ik op een andere manier uit te leggen dat er iets scheef zit. Het intakegesprek begin ik altijd met heel gewone vragen: hoe was de zwangerschap? Hoe verliep de geboorte? Dat geeft ouders de gelegenheid aan me te wennen. Intussen krijg ik de tijd om me af te stemmen op de energie van het kind. Dat mag gewoon lekker bij zijn ouders blijven zitten of slapen in de maxicosi. Ik communiceer rechtstreeks met een kind en hoor een stem die me duidelijk vertelt wat er aan de hand is. Dat is elke keer zo mooi. Daardoor wordt duidelijk waar het kind last van heeft en weten ouders dat hun kind er niet op uit is ze te pesten of ze uit te proberen. Baby’s huilen altijd met een reden.”

Radeloos

“Als ik weet wat er aan de hand is met een kind, verhelp ik het probleem met zogeheten  energetisch geladen druppels. Die stel ik samen op basis van de persoonlijke situatie van het kind.  Je kunt de druppels zien als ontbrekende puzzelstukjes, brokjes informatie die een kind nodig heeft om op weg te worden geholpen. Vier weken druppels gebruiken is vaak al voldoende. De meeste baby’s zie ik maar twee keer, daarna is het niet meer nodig. Ouders zeggen soms: ‘Was ik maar eerder hier gekomen, dat had veel ellende gescheeld.’ Zo kwam er eens een stel naar me toe met een baby die wel achttien tot twintig uur per dag huilde. Radeloos waren ze. De arts zei: ‘Hij moet er gewoon overheen groeien.’ Maar de baby vertelde me dat zijn geboorte veel te snel was gegaan. Ik stelde druppels voor hem samen en na vier weken kwamen de ouders vol ongeloof terug. Het jongetje huilde veel minder, kon zelfs lekker in de box liggen en was niet meer hysterisch.

‘Ik weet nog steeds niet wat je doet,’ zei de vader, ‘maar het helpt wel.’ Dat is voor mij het beste bewijs dat het werkt. Als ik verhaaltjes zou verzinnen, zou ik niet al vijftien jaar een praktijk kunnen runnen. De meeste mensen komen bij mij terecht nadat ze van iemand anders  hebben gehoord dat het echt werkt.”

Aangrijpende ervaringen

“Ook tijdens de zwangerschap komen ouders soms bij mij. Zo hielp ik een aanstaande moeder die een heel zware zwangerschap had,  omdat ze steeds heel misselijk was. Doordat ze via mij contact kon maken met het meisje in haar buik, kon ze toch blij zijn. Ook gaf ik haar druppels tegen de ergste misselijkheid. Bovendien vertelde de baby me dat ze de eerste maand na de geboorte graag dicht bij haar ouders wilde zijn, dat ze even tijd nodig had om op te starten. Daarna zou alles soepeler verlopen. Het klopte precies en de moeder was blij dat ze hierop was voorbereid. Zulke ervaringen grijpen me aan, het is precies waarom ik dit werk zo graag doe. Als mensen het hocus pocus vinden of zeggen dat het niet te bewijzen is, mag dat. Ik ben er om problemen op te lossen, niet om iets te bewijzen. Het gaat uiteindelijk ook niet om mij; ik ben een doorgeefl uik. Zorgen dat een kind en zijn ouders samen weer verder kunnen, is het enige wat telt.”

Discussies met kinderen

“Soms denken mensen dat ik dwars door ze heen kan kijken, ook in de supermarkt of op het schoolplein. Maar zo werkt het niet. Als ik niet aan het werk ben, zet ik de knop om. Dan ben ik gewoon Layla. Het zou ook wel heel vermoeiend zijn om altijd ‘aan’ te staan, want elke sessie kost me energie. Ik doe er daarom maar een beperkt aantal per week. Ook al ben ik babyfl uisteraar, met mijn eigen kinderen van negen en dertien loopt het heus niet altijd even soepel. Met hen heb ik gewoon discussies. En nee, ik loop niet de hele dag met fl esjes druppels achter ze aan: ik ben vooral hun moeder. Ik voel ze goed aan, juist omdat ik  emotioneel bij ze betrokken ben, maar daardoor is het vaak ook juist lastiger om zaken te benoemen. Dan laat ik liever een collega naar ze kijken. Bovendien hebben ze recht op hun privacy. Als moeder hoef ik niet alles van ze te weten.

Vriendin Coach

Wist je dat je op 12 mei zelf vragen aan Layla kunt stellen? We organiseren dan namelijk samen met haar onze allereerste Vriendin Coach-sessie. Na dit gratis webinar weet je:
… hoe een babyfluisteraar contact legt met je ongeboren kind
… hoe je zelf contact kunt maken
… of en hoe je je kunt voorbereiden op de kraamtijd
… wat een postpartum-behandelaar doet en hoe dat je kan helpen

Het webinar vindt plaats op 12 mei om 10.00 Benieuwd? Inschrijven kan hier.