Stefanie: ‘Ik ga een cursus kinderverhalen schrijven volgen’

5 oktober 2018

Een koerier die met een pakketje aan de deur komt, maakt mij blij. Zelfs als ik weet wat er in de doos zit. Ook nu weet ik wat het is, maar ik weet niet exact hoe de lessen van mijn thuisstudie eruit zien.

Een koerier die met een pakketje aan de deur komt, maakt mij blij. Zelfs als ik weet wat er in de doos zit. Ook nu weet ik wat het is, maar ik weet niet exact hoe de lessen van mijn thuisstudie eruit zien.

Zo blij als een kind maak ik het pakketje open. Die kinderlijke blijheid lijkt mij een goede motivatie om de thuiscursus ‘Kinderverhalen schrijven’ te volgen. Mijn meester op de basisschool vond dat ik stelopdrachten leuk en fantasierijk uitvoerde. Thuis schreef ik dagboekjes, die ik achteraf zo stom vond, dat ik ze verscheurde. Gelukkig heb ik nog een koffer vol wel bewaarde dagboeken. Mijn liefde voor schrijven begon met schoolse stelopdrachten en ging verder met hersenspinsels uit mijn puberteit.

Schrijven over mijn gezin 
Ik schrijf met mijn eigen tijd mee. Niet met de mode. Ik blijf altijd dicht bij mezelf. Dat doe ik in mijn blogs ook. Aanvankelijk wilde ik een boek over ons gezin schrijven, over adoptie en onveilig gehechte kinderen. Dat onderwerp snijd ik in mijn blogs vaak aan. Het idee om hierover een compleet boek te maken, geeft mij een kwetsbaar gevoel. Misschien lukt het mij ooit nog.

Fantasieverhaaltjes 
Kinderverhaaltjes schrijven lukt mij wel. Veel vertelsels zijn gebaseerd op mijn jongste dochtertje. Ik wil onthouden wat er bij haar leeft en hoe zij naar de wereld kijkt. Dat verpak ik, met een dosis fantasie, in verhaaltjes. Laatst was een jongen de hoofdpersoon in mijn verhaal. Hij verzon een staking, zodat hij niet naar school hoefde. Ik bedacht dit fantasieverhaal, nadat Adriana van school oefenwoordjes had meegekregen. Ze eindigden allemaal op ´ng´ of ´nk´. In plaats van het laten opdreunen van die woordjes, liet ik ze in een verhaal verschijnen. Adriana vond het leuk. Samen maakten wij er tekeningetjes bij.

Blog gemist? Vorige week ging Stefanie mee op schoolkamp

Geloven in dromen 
Ik merk dat ik ook dicht bij mezelf blijf als ik voor kinderen schrijf. Ik voel mij gelijkwaardig aan kinderen. Zij hebben minder levenservaring dan volwassenen, maar levenservaring kan een mens ook verbitterd of bevooroordeeld maken. Volwassenen kunnen nare trekjes hebben. Die heb ik ook. Soms ben ik gehaast of ik leef niet in het nu. Kinderen zijn ontvankelijk, leven in het nu en geloven in hun dromen.

Kinderlijk
Gelukkig kan ik mij door het schrijven van verhalen in een kinderwereld wanen. Ik wil mezelf daarin verbeteren. Hoe schrijf ik bijvoorbeeld een perfecte dialoog? Ik moet nog veel leren. Eigenlijk ben ik nog best kinderlijk en die kinderlijkheid komt tijdens deze cursus goed van pas.

OVER STEFANIE

Stefanie (45) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 7 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 20 jaar!