Stefanie: ‘We hebben voor het eerst dit jaar lootjes getrokken’

30 november 2018

‘En als ik bijvoorbeeld jou heb?’ vraagt Adriana nadat ze heeft gelezen wie er op haar lootje staat. ‘Dan kan papa je helpen’ zeg ik. ‘Oké,’ zegt Adriana, niet goed wetend wat te doen.

‘En als ik bijvoorbeeld jou heb?’ vraagt Adriana nadat ze heeft gelezen wie er op haar lootje staat. ‘Dan kan papa je helpen’ zeg ik. ‘Oké,’ zegt Adriana, niet goed wetend wat te doen.

‘Dus papa moet je helpen?’ vraag ik. Adriana knikt. Even later moet ze huilen. ‘Iedereen weet wie ik heb.’ Met dit scenario had ik geen rekening gehouden. Nu Adriana niet meer in Sinterklaas gelooft, kunnen we lootjes trekken. De Sinterklaaskriebels zijn niet verminderd sinds het geloof in de goedheiligman voorbij is. Dat merkte ik al toen Adriana haar schoen mocht zetten. Ik zou Adriana helpen met het kopen van een cadeautje. Allemaal leuk, maar nu zie ik een beteuterd gezichtje. ‘Ik ben juist vereerd, omdat je mij hebt getrokken’, zeg ik.

Cadeautjes kopen

Gelukkig komt Adriana’s enthousiasme weer terug. Ze gaat met Dirk cadeautjes kopen. ‘Maak je ook een gedicht voor mij?’ vraag ik. We hebben het vrijblijvend gehouden. Rijmen, een surprise, het mag, maar hoeft niet. Ik heb gewoon zin in een leuke, ongedwongen avond en ben benieuwd naar de uitwerking van de lootjes en reacties op uitgepakte cadeautjes. Naast de pakjes voor degene die we getrokken hebben, zijn er nog meer cadeautjes. Adriana heeft een djembe gevraagd. Dat vonden Dirk en ik zo’n stoer en origineel cadeau, dat we er één voor haar gekocht hebben. Adriana krijgt ook een puzzel, een boek, Playmobile en een chocoladeletter. Het wordt een echt sinterklaasfeest.

Onbedwongen

Voor de volwassen kinderen is er ook een extraatje. Gewoon, voor de gezelligheid. Niet iedereen is aanwezig. Dat hoeft ook niet. Ik hou niet van opgedrongen feesten, maar in onze situatie heeft die afwezigheid niets te maken met geen zin of geen tijd hebben. Er is afstand ontstaan. In adoptie- of samengestelde gezinnen is niet altijd alles vanzelfsprekend. Binnen ons gezin bestaan grote verschillen; van stevige gehechtheid tot ontwortelde banden. Ik vraag mij niet meer af waarom, maar probeer de situatie liefdevol te omarmen zoals hij is. En als mij dat op een moeilijk moment niet lukt, probeer ik het opnieuw. Alleen zo doe ik recht aan mezelf, aan mijn naasten en aan het sinterklaasfeest.

Ik heb er zin in

Op zolder zie ik een tas waar een pakje uit steekt. Daar is een beschreven vel papier op geplakt. Ik draai gauw mijn hoofd weg, maar heb het laatste woord dat er in Adriana’s handschrift op staat al gezien: ‘Einde.’ Ik krijg er warme kriebels van en heb er echt zin in.

OVER STEFANIE

Stefanie (45) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 7 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 20 jaar!