Stefanie: ‘Zo bouw je je eigen knikkerbaan’

18 januari 2019

‘Zullen we naar beneden?’ vraagt Adriana. Het is zondagochtend, kwart over zes. Beneden dommel ik op de bank nog wat in. Meestal kijkt Adriana op zondagochtend even televisie. Nu pakt ze haar knikkers.

‘Zullen we naar beneden?’ vraagt Adriana. Het is zondagochtend, kwart over zes. Beneden dommel ik op de bank nog wat in. Meestal kijkt Adriana op zondagochtend even televisie. Nu pakt ze haar knikkers.

´Tikke, tikke, tikke, tik.’ De knikkers rollen over de houten plankjes van een eetkamerstoel.
‘We kunnen wel een knikkerbaan maken’ stelt Adriana voor.

Vroege uurtjes

Ik vind dat een leuk idee. Al denkt mijn lichaam daar anders over. Bij het opstaan knikt en knakt het aan alle kanten. Ik word ouder. Als ik naar mijn grote meid kijk, zie ik dat ik niet de enige ben die ouder wordt. Over een aantal jaar ligt mijn jongste dochter waarschijnlijk de hele zondagochtend in bed. Deze vroege momentjes samen komen dan misschien nooit meer terug.

Lekker creatief

Toch vind ik het wel eens lekker rustig als mijn dochtertje ’s morgens eerst even televisie kijkt. Ook al is dat opvoedkundig niet erg verantwoord. Maar hoezeer mijn lichaam nu ook protesteert, ik ben net als Adriana gek op creativiteit. We gebruiken de kartonnen doos die eigenlijk als mandje van onze kater, Boeddha, fungeert.
‘Dat is zielig voor Boeddha’ vindt Adriana.
‘Vanmiddag halen we een nieuwe doos’ beloof ik.

Technische constructie

We knippen reepjes karton en vouwen de zijkantjes om, zodat er geultjes ontstaan. In mijn pyjama loop ik achterhuis naar de papierbak om daar toiletrolletjes uit te halen. De knikkers kunnen door een toiletrolletje op een lagere baan komen. We knippen hoekjes uit de rolletjes, zodat de knikkers er langs kunnen. De constructie ligt op de grond. Af en toe hou ik hem omhoog. Adriana laat er dan een knikker door rollen. Zo kunnen we zien of de knikker nog ergens blijft steken.

Als een tierelier

Met grote stukken karton en meters plakband, zorgen we dat het geheel uiteindelijk kan staan. Adriana maakt als finishing touch een opvangbakje, zodat de knikkers er aan het eind niet uit rollen. Ik sta versteld van het prachtige resultaat. Nou ja, prachtig is de baan misschien niet, maar hij functioneert als een tierelier. ‘Ik ga het op school vertellen’ zegt Adriana. ‘Ik ga het op mijn werk vertellen’ zeg ik. Mijn stijfheid is helemaal over. Dirk komt beneden en krijgt een knikker in zijn hand gedrukt om de baan uit te proberen. Na het ontbijt lopen we naar de winkel om een nieuwe doos voor Boeddha op te halen. Wat een actieve zondagochtend. Als Adriana vanmiddag vraagt: ‘Mag ik televisie kijken?’ dan geef ik daar een verantwoord ‘ja’ op.

OVER STEFANIE

Stefanie (45) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 7 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 20 jaar!