Stefanie: ‘Ik mis mijn lieve moeder nog iedere dag’
22 februari 2019
‘Ik wil niet dat jij dood gaat’ zegt Adriana ineens. Ik lig bij haar in bed en dacht dat ze al bijna sliep. ‘Iedereen gaat dood’, zeg ik ‘…maar ik ben nog lang niet van plan om te gaan, hoor.’
‘Ik wil niet dat jij dood gaat’ zegt Adriana ineens. Ik lig bij haar in bed en dacht dat ze al bijna sliep. ‘Iedereen gaat dood’, zeg ik ‘…maar ik ben nog lang niet van plan om te gaan, hoor.’
Adriana is niet gerustgesteld.
‘Maar als je nou wel dood gaat?’ Ze moet ervan huilen.
‘Dat duurt vast nog heel lang. Ik probeer heel oud te worden.’
Een gezond leven: zou dat helpen?
Mijn gezondere leefstijl heeft de griep niet tegengehouden, maar als ik deze stijl de rest van mijn leven volhoud, leef ik hopelijk toch iets langer. Langer dan hoelang? Dat weet ik natuurlijk niet, dus ik zal nooit kunnen checken of het geholpen heeft. Gezonder eten voelt in ieder geval beter, maar de dood komt overal, ook bij gezonde mensen.
Mijn lieve mama
Ik wil heel oud worden. Zeker voor Adriana. Toen de oudste kinderen klein waren, dacht ik amper over mijn dood na. Ik was een superjonge moeder. Nu ben ik ouder en bewuster van mijn sterfelijkheid. Mijn moeder overleed toen ik 25 jaar was. Ik mis haar ontzettend en het was vreselijk toen zij dood ging. De gedachte dat Adriana hetzelfde bij mij moet meemaken is ondraaglijk. Ik zie soms vrouwen van mijn leeftijd met een oud moedertje naast zich lopen en zou ook zo graag mijn moeder aan mijn zij willen. Nog liever zou ik mijn moeder in haar omarol naast Adriana zien. Ik vertel mijn dochtertje veel over mijn overleden ouders.
Dood, wat een akelig woord!
‘Dan heb je niets meer aan je spullen’, gaat Adriana verdrietig verder.
‘Als je dood bent zijn spullen niet belangrijk. Dan valt alles weg, zelfs je lichaam. Alleen je ziel blijft over. Mijn ziel zal altijd over jou blijven waken’ zeg ik op geruststellende toon. Maar de gedachte dat onze aardse lichamen, die nu warm tegen elkaar aan liggen, ooit vergaan, is niet te harden. In stijf taalgebruik zeg ik: ‘Het is niet waarschijnlijk dat ik gauw dood ga.’ Met deze bijna zakelijk gesproken woorden neem ik afstand van de dood en zuig de emotie uit dat akelige woord.
Lekker slapen
‘Maar nu leef ik en ga jou nog even extra voorlezen.’ Ik doe het licht weer aan en pak de Donald Duck Junior. Ik lees een vrolijk verhaaltje over Donald Duck, die al bijna 85 jaar is en nooit dood zal gaan. Na het verhaaltje van het onsterfelijke stripfiguurtje valt Adriana met een zorgeloze uitdrukking op haar gezicht in slaap.
Lees de vorige blog van Stefanie: ‘Mama is ziek en alles ligt stil’
OVER STEFANIE
Stefanie (45) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 7 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 20 jaar! Lees hier al haar blogs terug.