Lieke: ‘Mijn stiefmoeder is als een moeder voor me’

9 april 2019

Sinds de film Assepoester heeft het woord ‘stiefmoeder’ een negatief imago. Lieke (26) had ook jarenlang een hekel aan de nieuwe vrouw van haar vader. Maar inmiddels zou ze niet meer weten wat ze zonder Patricia (59) zou moeten.

Sinds de film Assepoester heeft het woord ‘stiefmoeder’ een negatief imago. Lieke (26) had ook jarenlang een hekel aan de nieuwe vrouw van haar vader. Maar inmiddels zou ze niet meer weten wat ze zonder Patricia (59) zou moeten.

Lieke: “Met Moederdag stuur ik Patricia altijd een kaartje. Dan doe ik mijn best om er eentje te vinden zonder het woord ‘moeder’ erop, want dat blijft toch een beetje ingewikkeld. Maar hoewel ze niet mijn biologische moeder is, wil ik haar die dag toch laten weten hoeveel ik van haar hou, en dat ze voor mij wel voelt als een moeder.

Ik ken Patricia al sinds mijn vierde. Ons gezin (vader, moeder en vier kinderen) was bevriend met haar gezin (vader, moeder en drie kinderen). Onze ouders hebben elkaar ooit ontmoet op een camping in Frankrijk en gingen sindsdien veel met elkaar om. Ook wij als kinderen speelden veel samen. Patricia en haar man gingen uiteindelijk uit elkaar, maar de vriendschap tussen hun vieren bleef gewoon bestaan.”

Vooral bang

“Wat ik als kind niet doorhad, is dat de relatie tussen mijn ouders toen al jarenlang slecht was. Voor mij kwam het als donderslag bij heldere hemel toen mijn vader tijdens een middagje bowlen opeens vertelde dat hij van mijn moeder ging scheiden omdat hij verliefd was op Patricia. Ik was toen 10. Ik herinner me nog dat ik meteen hard moest huilen. Ik was vooral bang voor wat ons te wachten stond. Van klasgenootjes wist ik wat voor gevolgen een scheiding had, ik had altijd gedacht dat ons dat nooit zou gebeuren. Zouden we nu ook steeds moeten wisselen tussen twee huizen?”

Zeven kinderen

“Helaas verliep de breuk van mijn ouders niet zo vriendschappelijk als die van Patricia en haar man; het werd een ware vechtscheiding. Mijn moeder was heel erg kwaad en mijn ouders ruzieden om de voogdij. Al wist ik dat toen nog niet. Ik wist niet beter dan dat mijn vader het prima vond dat wij bij mijn moeder gingen wonen. In ruil daarvoor kwamen Patricia en haar kinderen in ons huis wonen en kreeg mijn stiefzus mijn kamer. Dat vond ik echt verschrikkelijk. Hoewel ik heus wel snapte dat het niet anders kon – we hadden immers niet genoeg kamers voor zeven kinderen en wij sliepen er toch alleen nog maar eens in de twee weken – voelde het alsof mijn vader voor de kinderen van Patricia koos.

Ondertussen was ik ook niet gelukkig bij mijn moeder. We zijn in een paar jaar tijd wel tien keer verhuisd en moesten grotendeels voor onszelf zorgen. Mijn moeder was namelijk van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat aan het werk om te zorgen voor een inkomen. Mijn zus, broertjes en ik waren dus meestal alleen en misten de huiselijke sfeer van vroeger.”

Petra: “De titel stiefmoeder vind ik echt vreselijk om te krijgen’

Automatisch haten

“Die huiselijkheid en gezelligheid was er wel in de weekenden die we doorbrachten bij mijn vader en Patricia. Daar zaten we opeens weer met z’n allen aan tafel en deden we leuke dingen, zoals met z’n allen naar het zwembad of een pretpark. Eigenlijk was het daar altijd leuk, maar ik vond dat ik het niet leuk mocht hebben. Ik was namelijk loyaal aan mijn moeder. Zij vertelde alleen maar negatieve verhalen over mijn vader. Zij haatte hen, dus ik haatte hen automatisch ook. En aangezien er bij mijn moeder nauwelijks regels waren, accepteerde ik het niet dat Patricia mij wél regels gaf. Als zij me bijvoorbeeld een preek gaf omdat ik me niet hield aan de afspraak om op tijd thuis te zijn voor het eten, schreeuwde ik woedend: ‘Je bent mijn moeder niet!’

Nu stel ik me weleens voor hoe ze zich gevoeld moet hebben in die tijd. Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat ze regelmatig verdrietig is geweest, bang dat het nooit meer goed zou komen. Ze heeft later ook wel verteld dat ze een paar keer op het punt heeft gestaan om de relatie met mijn vader te verbreken. Niet voor zichzelf, maar om het makkelijker te maken voor ons. Dat brak echt mijn hart. Ik ben zo blij dat ze toch gekozen heeft voor de liefde, en niet voor de makkelijkste weg is gegaan.”

In de steek gelaten

“Uiteindelijk zijn mijn zus, broertjes en ik toch één voor één allemaal weer bij mijn vader gaan wonen. Op mijn vijftiende besloot mijn moeder naar Spanje te vertrekken, waar ze nu nog steeds woont. Sinds dat moment heb ik weinig meer van haar gehoord, hooguit krijg ik een appje op mijn verjaardag. Dat ligt ook deels wel aan mij, want ik was zo boos dat ze ons zomaar verliet, dat ik geen contact meer met haar wilde.

Omdat de band met mijn vader en Patricia ook nog steeds slecht was, ben ik zo snel mogelijk op kamers gaan wonen in Utrecht. Daar ben ik zo’n losbandig leven gaan leiden, dat mijn vader en Patricia me uiteindelijk aan mijn haren teruggesleept hebben naar Brabant. Nu ben ik ze daar dankbaar voor, het was een teken dat ze helemaal niet zo onverschillig waren als ik dacht en wel degelijk om me gaven. Maar destijds was ik een boze puber van 17, die zich door iedereen in de steek gelaten voelde.

Mijn vader en Patricia hebben er vanaf dat moment alles aan gedaan om te zorgen dat het weer beter met me ging. In plaats van mijn opleiding af te maken, ging ik in therapie. Ook zijn mijn vader, Patricia en ik met z’n drieën in relatietherapie gegaan. Dat heeft me de ogen geopend. Voor het eerst hoorde ik hun kant van het verhaal. Zo hoorde ik bijvoorbeeld dat mijn vader wel degelijk had gevochten voor de voogdij.”

Dit verhaal komt uit Vriendin 15.

Lees ook: ‘Een week na mama’s dood, had mijn vader alweer een nieuwe vriendin‘