Sientje: ‘Mijn bevallingsverhaal: 3 gezonde meiden binnen 6 minuten’
15 mei 2019
Bevallingsverhalen, verhalen die vaak niet positief zijn. Het was zwaar, het heeft lang geduurd en het werd uiteindelijk toch een keizersnee. Voor veel moeders is het bevallen geen feestje.
Bevallingsverhalen, verhalen die vaak niet positief zijn. Het was zwaar, het heeft lang geduurd en het werd uiteindelijk toch een keizersnee. Voor veel moeders is het bevallen geen feestje.
Mijn bevalling? Heel eerlijk? Die was gezellig, om het nog net geen feestje te noemen.
Mijn bevallingsverhaal
Ik zie mezelf nog binnen komen op mijn bed in de operatiekamer. Het was net een kroeg bomvol met mensen, al vond ik persoonlijk de kledingkeuze eentonig en miste ik de drank. Mijn onderlijf verdoofd van de ruggenprik, word ik de operatiekamer binnen gereden. Een massa mensen staat op ons te wachten, komen die allemaal voor mij?
Dat zou ik snel genoeg weten, want direct na binnenkomst wordt er een time-out ingelast. Een time-out terwijl ze nog niet eens begonnen zijn, ik was benieuwd wat dat betekent.
De massa mensen gaat om me heen staan en één iemand neemt het woord. ‘Hier ligt mevrouw Slits’, begon hij. Ja dat ben ik, wilde ik als grapje zeggen, maar ik hield wijselijk mijn mond. ‘Vandaag gaan we haar drie baby’s halen.’
Ik kwam erachter dat een time-out een bespreking is, die vooraf plaatsvindt en waarbij de taakverdeling besproken wordt. Voor mij een geruststelling om te weten wat ieders taak is en wie ik het hardste nodig zou gaan hebben.
Tekst gaat verder onder de foto. Volg je mij al op Instagram @drielingmoeder_sientje?
Dit bericht bekijken op Instagram
20 man met ieder een eigen taak
Ikzelf kreeg geen taak, waardoor ik het idee had er niet helemaal bij te horen. Ik lieg het niet als ik zeg dat er twintig mensen aanwezig waren. De precieze taken weet ik niet meer, maar ik weet wel dat ik tijdens de time-out geen overbodige taken gehoord heb. Kortom: iedereen was terecht en nuttig aanwezig.
Lees ook: Hoe je je ouders vertelt dat je een drieling krijgt
De hand van een vreemde fijn knijpen
Omdat ik goed verdoofd was, met de hoop dat dat ook zo ging blijven, had tot op dit moment de anesthesiste geen taak. Zij bood aan mijn rechterhand vast te houden, mocht ik daar behoefte aan hebben. Nee joh, was mijn eerste gedachten. Ik kan dit samen met Jos aan mijn linkerzijde. Vervolgens heb ik de hele bevalling braaf hand in hand gezeten met een wildvreemde aan mijn rechter zijde. Als ik haar vandaag de dag zou tegenkomen zou ik haar niet meer herkennen.
We gaan beginnen!
‘Zo, we gaan beginnen’, gaf de gynaecoloog aan. Prima, ik was er klaar voor. Doe mij maar een wijntje lachte ik vanbinnen. Braaf legde ik mijn benen in de daarvoor bestemde beugels. Op het aangeven van de deskundige zou ik beginnen met persen. Blijkbaar gebeurde er dus al iets want ik weet dat je pas mag persen zodra er weeën aanwezig zijn.
Twee keer persen was voldoende voor kleine Tess. Zo nieuwsgierig als ze is, kwam Tess er al aan (10:01 uur). Huilend en wel verscheen ze op de wereld. Zo, dat is één. Maar daarbij waren we nog niet eens op de helft.
Tess werd direct weggehaald om haar een goede start te geven. Echte zorgen had ik even niet, want mijn concentratie moest naar baby twee. De bedoeling was dat Pip baby twee ging worden. Ik zeg de bedoeling, want Janne dacht er iets anders over. Eigenwijs als ze is stak ze haar been uit en toen konden ze niet meer om haar heen. Daar was ons tweede meisje, Janne (10:04 uur). Ook zij kwam huilend ter wereld en werd net als Tess in een warmte zak naar een andere ruimte gebracht.
3 gezonde meiden
Nu waren we over de helft. Pip was de laatste en de dapperste. Onze Pip! Klein als ze was, maar een echte vechter. Welkom Pip (10:07 uur), wat ben je toch een held. In 6 minuten tijd heb ik op natuurlijke wijze drie gezonde meiden op de wereld gezet. Mijn werk zit er op. Met een lach en een traan nemen we afscheid om ze na een frisse douche weer snel te mogen bewonderen.
Lees hier alle vorige blogs van Drielingmoeder Sientje terug
OVER SIENTJE
Sientje blogt iedere week over haar leven als drielingmoeder. Volg Sientje, Tess, Janne en Pip op de voet! Sientje stond met haar verhaal in Vriendin 16. Lees hier haar verhaal.
Na een zwangerschap van 28 weken, werden Tess, Janne en Pip geboren. Ze waren klein, maar dapper. Vooral Pip, zij had het moeilijk en vocht om in leven te blijven. De meisjes lagen zeven weken in een couveuse om aan te sterken. Het was een periode waarin Sientje zich vaak machteloos voelde omdat ze niets voor haar dochters kon doen, maar ook een tijd waarin zij en Jos veel steun van hun omgeving kregen.
Tijdens de opname van de meisjes hebben Jos en Sientje veel bange uren gekend, maar in die periode zijn ze nooit gestopt met hopen en wensen. Hopen dat hun kinderen alle drie naar huis zouden komen. Toen het eindelijk zover was, durfden ze het geboortekaartje pas te versturen. ‘If you can dream it, you can do it’ staat er in sierlijke letters op het kaartje.
