Stefanie: ‘Mijn eerste kastje een nieuw leven inblazen’
7 juni 2019
We hebben thuis een bijzonder kastje. Het stond jaren in ons waskamertje met een voorraad wasmiddel, shampoo en deodorant erin. Dirk had er tegels op geplakt, zodat het gemakkelijk afneembaar was. Eigenlijk verdiende het oude, eikenhouten boekenkastje meer aanzien.
We hebben thuis een bijzonder kastje. Het stond jaren in ons waskamertje met een voorraad wasmiddel, shampoo en deodorant erin. Dirk had er tegels op geplakt, zodat het gemakkelijk afneembaar was. Eigenlijk verdiende het oude, eikenhouten boekenkastje meer aanzien.
Ik kocht het vijfentwintig jaar geleden, toen ik op mezelf ging wonen. Mijn moeder was erbij om het uit te zoeken. Van haar kreeg ik twee stijlvolle beelden; een man en vrouw in bordeaux rood. Ik zette ze op het kastje, dat in de huiskamer van mijn eerste woninkje stond.
Een kast vol verhalen
Verder bevatte de kast een rijtje deprimerende boeken, zoals de biografie van Kurt Cobain en Janis Joplin. Ter compensatie hing er een fleurige hedera langs de boeken naar beneden. Het kastje ging mee naar Dirk en de kinderen en verhuisde ook naar onze huidige woning. Het kreeg nooit meer een prominente plaats.
Nieuw kastje voor Adriana
Ik wil het kastje voor Adriana opknappen. Een kast met een verhaal is sfeervoller dan een splinternieuwe kast die ze zelf in elkaar moet knutselen. Dat klinkt idyllisch. Nu de uitvoering nog.
Het toppunt van houtworm
Adriana kiest lichtgrijze krijtverf: taupe grijs. Nooit van gehoord. Dirk geeft tips. Dan gaan Adriana en ik aan de slag. De hygiënetegels gaan er gemakkelijk af, maar laten een hardnekkige lijmlaag achter. Ik schuur over de lijm alsof mijn leven ervan afhangt. Korrelige stukjes plakken aan mijn handen en onder mijn voeten. Adriana stopt er even mee en begint raadseltjes uit een tijdschrift voor te lezen: ‘Wat is het toppunt van een houtworm?’
‘Hè?’ Ik moet stoppen met schuren om Adriana te verstaan. Zo schiet het niet op. Maar ik vind het lief dat mijn dochter bij het schuurproces aanwezig blijft, dus doe ik een serieuze poging om het toppunt van een houtworm te achterhalen.
Kantoorhandjes
Dirk wrijft over de kast… ‘Wat? Alles nog een keer schuren?’ roep ik uit. Teleurgesteld laat ik de rode plekken op mijn vingertoppen zien. Ik heb nou eenmaal kantoorhandjes. Bewapend met werkhandschoenen schuur ik de kast nogmaals. Dan boenen Adriana en ik het kastje, totdat het hele huis naar terpentine stinkt, maar… We kunnen eindelijk verven.
Weet je nog, toen we samen dat kastje opknapten?
Na een paar plankjes geverfd te hebben, gaat Adriana naast me zitten spelen. De tweede laag rol ik alleen. Ik heb er genoeg van, maar geef niet op. Dit wordt een afgerond moeder-dochter-project. Deskundig ben ik niet, maar met een dosis wilskracht kom ik er ook wel.
Het resultaat is prachtig en de kast heeft er een verhaal bij gekregen. Later zeggen Adriana en ik tegen elkaar: ‘Weet je nog, toen we samen dat kastje opknapten…’
OVER STEFANIE
Stefanie (45) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 8 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 20 jaar! Lees hier al haar blogs terug.