Sientje: ‘Een drieling verzorgen én genieten. Zo doe ik dat’
13 juni 2019
Mensen vragen me regelmatig of er wel tijd is om te genieten met een drieling. Is er tijd om even stil te staan en je trotse moedergevoel de ruimte te geven? Een drieling verzorgen en genieten: zo doe ik dat.
Mensen vragen me regelmatig of er wel tijd is om te genieten met een drieling. Is er tijd om even stil te staan en je trotse moedergevoel de ruimte te geven? Een drieling verzorgen en genieten: zo doe ik dat.
Maandagochtend half vier (ook wel maandagnacht genoemd)
Vanuit onze slaapkamer hoor ik dat er iemand wakker is. Alle drie hebben ze een eigen manier van huilen die we herkennen uit duizenden. In dit geval is het Pip die onze nachtrust verstoort.
Het geluid wordt harder
Omdat ik (zoals waarschijnlijk elke moeder) het huilen als eerste opmerk, voel ik me verantwoordelijk. Ik probeer het nog heel even uit te stellen en hoop dat ze een grapje maakt. Maar helaas, het geluid wordt steeds iets harder. Badjas aan, sloffen pakken en met een slaapkop richting de babykamer. Ik ben niet echt een ochtendmens, dus laat staan een nachtmens.
De mooiste glimlach
Ik slenter de babykamer binnen. En daar ligt ze, al mopperend richting de slaapkamerdeur te kijken. Op het moment dat ik boven haar bed verschijn, ontstaat er een prachtige glimlach op haar gezicht. Een glimlach die niet te stoppen is en waarvan een moeder smelt. Ik kijk naast haar in het volgende bedje. Daar ligt Tess stil en wakker. Met haar grote blauwe ogen kijkt ze me aan. Ook hier verschijnt haar allermooiste glimlach. Als laatste kijk ik naar het bedje van Janne, waarin ze heerlijk ligt te slapen. Ze heeft haar duim gevonden en is vertrokken naar dromenland.
De genietmomentjes
Daar haal ik mijn energie uit, de kleine genietmomentjes. Ja, je kunt echt genieten van een drieling. Drie keer genieten noem ik het, wat voel ik me dan een trotse moeder! Zelfs, al is het vier uur in de nacht. Laten we afspreken dat jullie vannacht weer huilen, zodat ik wederom even mag komen genieten, maal drie.
Lees ook: Sientje: ‘Dit is mijn bevallingsverhaal’
Volg je mij al op Instagram @drielingmoeder_sientje?
Lees hier alle vorige blogs van Drielingmoeder Sientje terug
OVER SIENTJE
Sientje blogt iedere week over haar leven als drielingmoeder. Volg Sientje, Tess, Janne en Pip op de voet! Sientje stond met haar verhaal in Vriendin 16. Lees hier haar verhaal.
Na een zwangerschap van 28 weken, werden Tess, Janne en Pip geboren. Ze waren klein, maar dapper. Vooral Pip, zij had het moeilijk en vocht om in leven te blijven. De meisjes lagen zeven weken in een couveuse om aan te sterken. Het was een periode waarin Sientje zich vaak machteloos voelde omdat ze niets voor haar dochters kon doen, maar ook een tijd waarin zij en Jos veel steun van hun omgeving kregen.
Tijdens de opname van de meisjes hebben Jos en Sientje veel bange uren gekend, maar in die periode zijn ze nooit gestopt met hopen en wensen. Hopen dat hun kinderen alle drie naar huis zouden komen. Toen het eindelijk zover was, durfden ze het geboortekaartje pas te versturen. ‘If you can dream it, you can do it’ staat er in sierlijke letters op het kaartje.
