Joëlle ontmoette haar donorvader: ‘Opeens had ik dertig halfbroers en -zussen’

6 augustus 2019

De moeders van Joëlle (18) maakten er nooit een geheim van dat ze verwekt was met behulp van een zaaddonor. Maar wie was toch die mysterieuze donor E19? Ze ging op zoek en vond meer dan ze verwachtte.

De moeders van Joëlle (18) maakten er nooit een geheim van dat ze verwekt was met behulp van een zaaddonor. Maar wie was toch die mysterieuze donor E19? Ze ging op zoek en vond meer dan ze verwachtte.

Hoe zou hij eruit zien? Wat voor karakter zou hij hebben? En zouden er met zijn donatie misschien nog meer kinderen rondlopen? Al van jongs af aan vroeg Joëlle het zich af.

Baby in de buik

“Ik weet nog goed dat ik zes was en samen met mijn moeders in de keuken stond. Waarom we het er precies over hadden, kan ik me niet meer herinneren, maar opeens hadden we het over waar ik vandaan kwam. Ik wist dat ik gemaakt was met behulp van een zaadje, maar hoe zat het verder dan? Hoe komt een baby eigenlijk in de buik van een moeder?”

Lees ook: Jaqueline: ‘De ontmoeting met mijn biologische moeder viel tegen’

Zaadjes

“Met alle geduld legden mijn moeders uit dat ze samen zaad bij een zaadbank hadden gekocht en dat dat zaad bij een van mijn moeders in haar eitje was gespoten. Zo werd haar eitje bevrucht en daar groeide ik uiteindelijk uit. Van wie het zaad was, wisten ze helaas niet, maar het was in ieder geval een man die graag een koppel wilde helpen. Dat vond ik lief van hem. Meer gedachten had ik er nog niet over. Ik had gewoon twee moeders en ik wist niet beter. Ook niet toen hij een paar jaar later opnieuw wat zaadjes had gegeven, zodat mijn zusje geboren kon worden.”

Niet zomaar een man

“Toch bleef het ergens wel in mijn hoofd spoken. Hoe ouder ik werd, hoe nieuwsgieriger ik werd naar de man die mijn biologische vader was. Voor mij werd hij echt een persoon en niet zomaar een man die zijn zaad doneerde. Niet dat ik iets tekortkwam bij mijn moeders, zij waren en zijn ontzettend liefdevolle ouders. Maar ik was ook benieuwd naar hem.”

Brieven

“Als kind zat ik in mijn kamer vaak voor het slapen voor hem te bidden, in de hoop dat het goed met hem ging. Ik schreef liedjes en brieven voor hem en wilde hem zo graag ontmoeten. Hoewel ik geen idee had wie hij was en hoe hij eruitzag, keek ik heel erg naar hem op. Ik wilde ook alles weten over zaaddonoren en kinderen die met behulp van een donor ter wereld waren gekomen.”

Lees ook: Leonie heeft een kind van haar getrouwde minnaar

Donorpaspoort

“Na mijn tiende verjaardag kocht ik van mijn verjaardagsgeld mijn eerste laptop en vanaf dat moment begon mijn zoektocht. Al snel vond ik online alle informatie waarnaar ik op zoek was. Zo kwam ik er ook achter welke rechten donorkinderen hebben en las ik dat je vanaf je zestiende je donor mag ontmoeten als hij of zij een B-donor is. Dit was mijn vader, wat inhield dat hij openstond voor contact. Ook kun je vanaf je twaalfde een donorpaspoort aanvragen met alle sociale en fysieke gegevens van je donor. Dit wilde ik natuurlijk meteen, maar ik moest helaas nog twee jaar wachten.”

Moeders

“Mijn moeders vonden het prima en waren mijn grote steun. Ze hebben altijd opengestaan voor alle vragen die ik had en zij wisten ook dat ik vanaf mijn zestiende een aanvraag voor een ontmoeting kon doen. Zelf wilden ze hem ook graag ontmoeten, zodat ze hem konden bedanken voor alles wat hij voor hen betekend had.”

Zuster

“Toen ik twaalf was, kon ik eindelijk het donorpaspoort aanvragen. Samen met mijn moeder ging ik naar het ziekenhuis, waar ik toevallig de zuster ontmoette die mijn moeder destijds geïnsemineerd had. Dat was best raar. Aan de ene kant bracht het me iets dichter bij het vinden van mijn vader, want dankzij haar was het gelukt om mij te verwekken. Maar het voelde ook vreemd, juist omdat zij erbij was toen mijn piepkleine leventje begon. Gelukkig was ze heel aardig en beloofde ze mij het donorpaspoort op te zoeken en naar me te sturen.”

Lees ook: Yanien werd als kind ontvoerd en geadopteerd: ‘Ik ben voor het leven getekend‘

Vol spanning

“Vol spanning wachtte ik af, maar er gebeurde niets. Toen ik na een jaar nog niks had ontvangen, gingen we terug naar het ziekenhuis. Er bleek iets te zijn misgegaan en mijn donorpaspoort was opgeslagen in de kelder. Het ziekenhuis zou het alsnog zoeken en na twee weken ontving ik het eindelijk thuis. Het was heel bijzonder om te lezen. Er zat geen foto bij, maar er stond wel dat mijn vader bruine ogen en blond haar had en dat hij vrij klein was. Ook had hij zelf een stuk geschreven over zijn motivatie om zaad te donoren. Het was een lang en uitvoerig ­verhaal waarin hij uitgebreid vertelde over zichzelf en zijn familie.”

Lees het hele verhaal van Joëlle in Vriendin 32.

Op www.missingside.nl kun je meer vinden over Joëlles verhaal en over de documentaire Missing side waarin haar zoektocht naar haar vader gevolgd wordt.

Tekst: Renée Brouwer. Foto’s: Yasmijn Tan. Visagie: Wilma Scholte.