Drielingmoeder Sientje: ‘Jammer dat het onbezorgde leven voorbij is’
22 augustus 2019
Wat mis ik het toch dat ik als kind zo goedgelovig was. Overal het volle vertrouwen in hebben en geloven dat vakmensen alles weten.
Wat mis ik het toch dat ik als kind zo goedgelovig was. Overal het volle vertrouwen in hebben en geloven dat vakmensen alles weten.
Goedgelovig
Ik was er volledig van overtuigd dat mensen in hun vak alles weten. Dat ze daarnaast geen leven hebben en al hun tijd en energie in het vak stoppen. Realistisch was het niet, maar toch geloofde ik erin. De leraar in de klas wist bijvoorbeeld op alles het antwoord. Voor de klas staan was zijn leven, hij sliep zelfs op school, al wist ik nooit precies waar. De tandarts wist alles van een gebit, kon alles weer repareren en zorgde ervoor dat tandpijn niet bestond. De mevrouw in de supermarkt kon alle producten zo aanwijzen en had de beste baan ever omdat ze tijdens de lunch alles uit de winkel mocht kiezen. De goedheilig man wist waar ik woonde, was onsterfelijk en zwom in het geld. En de dokter kon alle zieke mensen genezen.
Lees ook de vorige blog van Sientje: ‘Hoe kom je met drie baby’s een winkel in zonder kinderwagen?’
De waarheid
Dit alles leek de waarheid. Wat een heerlijk onbezorgd leven had ik toen. Maar er komt een moment dat je achter de waarheid komt. Dat de tandarts ook niet alles kan oplossen en je naar huis gaat met een kunstgebit, je leraar ook gewoon een klote dag heeft, omdat hij ruzie had met zijn vrouw, de vakkenvuller gewoon in de rij staat om haar boodschappen af te rekenen. Jammer dat het voorbij is, dat onbezorgde leven. Toch houd ik van de waarheid en sta ik in december met een big smile cadeaus te kopen voor onze pasgeboren drieling!
OVER SIENTJE
Sientje blogt iedere week over haar leven als drielingmoeder. Volg Sientje, Tess, Janne en Pip op de voet! Sientje stond eerder dit jaar met haar verhaal in Vriendin. Na een zwangerschap van 28 weken, werden Tess, Janne en Pip geboren. Ze waren klein, maar dapper. Vooral Pip; zij had het moeilijk en vocht om in leven te blijven. De meisjes lagen zeven weken in een couveuse om aan te sterken. Het was een periode waarin Sientje zich vaak machteloos voelde omdat ze niets voor haar dochters kon doen, maar ook een tijd waarin zij en Jos veel steun van hun omgeving kregen. Jos en Sientje zijn nooit gestopt met hopen en wensen dat hun kinderen alle drie naar huis zouden komen. Toen het eindelijk zover was, durfden ze het geboortekaartje pas te versturen. ‘If you can dream it, you can do it’ staat er in sierlijke letters op het kaartje. Volg drielingmoeder Sientje ook op Instagram.
Foto: Yasmijn Tan
