Stefanie: ‘Ik was blij Adriana gelukkig te zien, maar wist dat het afscheid zou komen’
30 augustus 2019
‘Wij gaan dit jaar weer naar De Vallei. Komen jullie ook? Dan kunnen we weer samen zwemmen en spelen’. Deze tot de verbeelding sprekende zin zou zo uit de nostalgische doos kunnen komen. Maar hij komt uit een recente, handgeschreven brief aan mijn dochter.
‘Wij gaan dit jaar weer naar De Vallei. Komen jullie ook? Dan kunnen we weer samen zwemmen en spelen’. Deze tot de verbeelding sprekende zin zou zo uit de nostalgische doos kunnen komen. Maar hij komt uit een recente, handgeschreven brief aan mijn dochter.
Stapel brieven
De zin bleef in mijn hoofd rondspoken. Ik moest hier iets mee. In de zomer van 2018 waren we in De Vallei. Adriana leerde daar een meisje uit een andere hoek van het land kennen. Er ontstond een intense vriendschap. Aan het eind van de vakantie viel het afscheid zwaar. Het afgelopen jaar hebben de kinderen elkaar een stapel brieven geschreven. Echte brieven in enveloppen met postzegels erop. Brieven met tekeningen, naaiwerkjes en armbandjes erbij. Elke keer bracht zo’n dikke enveloppe op de mat enorme vreugde bij Adriana, maar daarmee groeide ook haar verlangen om het vakantievriendinnetje weer te zien.
Lees ook de vorige blog van Stefanie: ‘De nieuwe foto voelt als afscheid van een oud tijdperk’
Extra dag vrij
Zou Adriana deze vriendschap door de magische brieven te veel romantiseren? Misschien. Toch wilde ik het weerzien van de penvriendin voor haar mogelijk maken. Maar hoe? Wij zouden al naar Texel gaan, Adriana had een logeerafspraak en daarna moesten Dirk en ik weer aan het werk. De periode waarin het gezin dit jaar op het familiepark was, leek onmogelijk voor ons. Maar als je iets echt wilt, dan lukt het. Door één dagje extra vrij te nemen van mijn werk kon ik het realiseren. We zouden zelfs een nachtje in ons tentje blijven slapen, zodat Adriana en haar vriendinnetje langer bij elkaar konden zijn.
Ook mooi: ‘We lopen de camping op en nemen ons meisje mee naar huis’
Hechte vriendschap
Even stonden de meisjes verlegen tegenover elkaar. Zouden ze nog vinden wat ze vorig jaar in elkaar zagen… Na wat gegiechel renden ze samen het speelveld op. Twee dagen speelden en zwommen ze heerlijk, zoals het verlangen in de brief had opgeroepen. Ik was blij Adriana zo gelukkig te zien, maar wist dat het onvermijdelijke afscheid zou komen. Adriana werd stil. Haar vriendinnetje kroop huilend tegen haar moeder aan. Het zal lang duren voordat de meisjes elkaar weer zien. Maar tot die tijd kunnen ze brieven schrijven en tekeningen voor elkaar maken. Echte post koester ik in deze wereld van social media, waar handgeschreven brieven bijna tot de verleden tijd behoren. Gelukkig staat hechte vriendschap los van social media. Of zo´n vriendschap op afstand nu onderhouden wordt met appjes of handgeschreven brieven, een speciale klik tussen twee kinderen is van alle tijden. Dat pure gevoel neemt dit digitale tijdperk onze kinderen niet af.
Over Stefanie
Stefanie (45) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. Acht jaar geleden kregen zij samen dochter Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim twintig jaar! Lees ook haar oude blogs terug.
