Lezeressen vertellen: ‘Deze dag zou ik dolgraag overdoen…’
9 oktober 2019
Sommige dagen in je leven zijn zó bijzonder, die vergeet je niet. Acht lezeressen delen hun meest memorabele dag
Sommige dagen in je leven zijn zó bijzonder, die vergeet je niet. Acht lezeressen delen hun meest memorabele dag.
‘De toekomst waarover we fantaseerden, werd ons ontnomen’
Nette (44): “Ik zal nooit de dag vergeten waarop mijn man en ik een wandeling maakten langs de Kralingse Plas. We waren net samen en ik woonde in een mooi appartement in Rotterdam waar we eerder al samen op mijn balkon naar de volle maan hadden gekeken. Tijdens de wandeling leerden we elkaar beter kennen. We stelden elkaar allerlei vragen. Wat als alles kon? Wat als je kon wonen waar je wilde? Wat als je een beroep kon kiezen dat je echt leuk vond, ongeacht je talent of opleiding? Wat zijn je toekomstplannen?
We hadden allebei een idealistische inslag en droomden van een leven waarbij één plus één drie is. Ik weet niet meer wat we die dag precies allemaal hebben gezegd en helaas kan ik het mijn man ook niet vragen. De toekomst waarover we zo fantaseerden, werd ons namelijk ontnomen, want nog geen acht jaar na die wandeling overleed mijn man aan de gevolgen van een hersentumor. Mijn kinderen en ik moeten het nu doen met onze herinneringen aan hem. Wat zou ik die wandeling graag nog eens over willen doen…”
Lees ook: lezeressen vertellen: ‘De dag dat mijn geheim uitkwam’
‘Ik ben dankbaar dat mijn tweeling gezond ter wereld kwam, maar zou graag de bevalling overdoen’
Melinda (37): “De dag waaraan ik nog vaak denk, is die waarop mijn tweeling werd geboren, zeven jaar geleden. Na slechts 25 weken zwangerschap dreigde ik al te gaan bevallen, maar met weeënremmers, medicijnen en veel rust kon ik het nog rekken tot 35 weken. Ik kwam die dag voor controle langs in het ziekenhuis en had toen al vier centimeter ontsluiting. Even later lag ik in de verloskamer en kreeg ik een ruggenprik. Mijn man kwam ondertussen met alle spullen. Toen ik tien centimeter ontsluiting had, moest ik helaas lang wachten tot ik mocht gaan persen, want het was erg druk op de verloskamers en er waren niet genoeg artsen aanwezig op dat moment. Gelukkig werden mijn kinderen wel goed in de gaten gehouden. Het was mijn eerste bevalling, dus ik wist niet beter, maar achteraf vond ik het best een rare gang van zaken.
Gelukkig ging alles goed en beviel ik niet lang daarvan van onze zoon. Ik mocht hem heel even vasthouden, daarna werd hij meegenomen om te worden nagekeken. Ondertussen lag onze dochter nog vrij hoog in mijn buik, ze wilde er niet zo snel uitkomen. Ik moest dus alles op alles zetten om haar eruit te persen. Dat lukte uiteindelijk, maar ze werd direct weggehaald, want ze had extra zorg nodig.
De baby’s en ik kwamen daarna op aparte afdelingen te liggen, ik kon ze lang niet zo veel zien als ik zou willen. Zo jammer, ik had het me allemaal zo anders voorgesteld. Natuurlijk ben ik heel erg dankbaar dat ze gezond ter wereld zijn gekomen, maar ik zou de bevalling en de dagen daarna graag nog eens over willen doen.”
Lees de andere verhalen van lezeressen in Vriendin 41.
Lees meer: lezeressen vertellen: ‘Liefde en lust op vakantie’
Tekst: Renée Brouwer
