Anouk: ‘Soof lag liever breeduit in ons megagrote familiebed’

16 oktober 2019

Twee jaar lang heeft Soof bij ons geslapen. Tussen ons in, of liever gezegd; aan mij vastgeplakt. Ja, dat samen slapen was inmiddels helemaal ons ding! 

Twee jaar lang heeft Soof bij ons geslapen. Tussen ons in, of liever gezegd; aan mij vastgeplakt. Ja, dat samen slapen was inmiddels helemaal ons ding!

Ze had wel een eigen kamer, maar het bedje dat daar stond is eigenlijk nooit gebruikt en daarom al vrij snel naar zolder verbannen. Nee, Soof lag liever breeduit in ons megagrote familiebed.

Ik ben toch geen baby meer

Tot rond haar tweede verjaardag. Want zoals het een echte peuter betaamt wilde Soof ineens “zelluf slapen”. En omdat we graag haar tempo volgen, besloten we meteen aan de slag te gaan met project ‘eigen kamer’. We gingen samen naar de bouwmarkt, verfden de muren in haar lievelingskleur roze en kochten een ‘prinsessenbed’. We maakten een lichtjestent, een maanlamp en sorteerden haar lievelingsboekjes in een rekje waar ze zelf makkelijk bij kan. En zo werd dat kale kamertje naast ons ineens een gezellige en bovenal echte Soof kamer!

Verhuizen

Toen Soof het eindresultaat zag was haar conclusie simpel: “Ik slaap hier en jullie in het groooote bed!” En zo geschiedde. Vastbesloten pakte ze haar pyjama en knuffel om zich vervolgens te installeren in haar “prinsessenkamer”. Geweldig vind ik het, om te zien hoe ze zich meteen helemaal thuis voelt in haar kamer. Maar ergens is die hele verhuizing ook best confronterend. Die vastberadenheid, die wijze blik in haar ogen en dat bed waarin ze ineens twee keer zo groot lijkt. Ineens is die dreumes écht verleden tijd en is er een eigenwijze peuter voor in de plaats gekomen. De tijd vliegt, maar Soof vliegt harder. En ik? Ik lig samen met mijn man in een megagroot bed, een beetje onwennig maar minstens net zo trots te zijn op dat lieve peutertje een kamer verderop.

Lees ook: Anouk: ‘Wat? Twéé streepjes?! Ja, ik ben zwanger!’

Forenzen

Inmiddels is Soof een echte forens te noemen. Iedere avond begint ze in haar eigen bed, om vervolgens rond middernacht de reis in te zetten naar het grote bed. “Hoi papa en mama, daar ben ik weer”, zegt ze dan. Om vervolgens in mijn armen verder te slapen tot de zon opkomt. En zo slapen we dus toch nog een gedeelte van de nacht samen. Inclusief tenen in mijn oor en verdrijving naar de rand van het bed. Ja helaas, zelfs een bed met een breedte van 2.40 voorkomt dat niet. Je zou kunnen concluderen dat het niet nodig is geweest om haar te volgen in de wens van een eigen kamertje, ze slaapt immers nog altijd veel bij ons. Ik zie dat anders. De trotse blik in haar ogen wanneer ze haar kamer binnenstapt is onbetaalbaar. Het is haar eigen plek. Een plek waar ze zich fijn voelt, graag speelt en zelfs slaapt, ook al is het niet de hele nacht. En hoe fijn is het dat zij zelf kiest of ze dichtbij of verder weg van ons wil zijn. En hoe veel of weinig ze ons ook nodig heeft, het is allebei oké. Want dat bepaalt ze lekker zelluf!

Over Anouk

Anouk is 27 jaar, getrouwd en ‘een beetje hippie’. Tenminste, zo wordt ze vaak genoemd door de mensen om haar heen. Dat vindt ze overigens helemaal niet vervelend, want hippies zijn vrij, ruimdenkend, liefdevol en misschien ook een tikkeltje maf. Iets waar ze zichzelf ook wel in herkent. Twee jaar geleden werd ze moeder van Soof en vanaf het allereerste moment vielen alle overtuigingen rondom opvoeden van haar af. De kennis vanuit haar pedagogische studies en voorgenomen opvoedstijlen schoof ze aan de kant en ze besloot te varen op haar oerinstinct. Intuïtief, liefdevol en bewust is wat haar ouderschap kenmerkt. En omdat dat soms toch een beetje anders is dan anders en ze hier veel vragen over kreeg, besloot ze haar liefde voor schrijven te combineren met de liefde voor het hippieleven. En zo ontstond www.eenbeetjehippie.com.