Marly: ‘De vriendin van mijn vader maakt stiekem zijn geld op’

8 november 2022

Marly (39) maakt zich ernstig zorgen over haar zeventigjarige vader en vooral om zijn vriendin (58): “Ik verdenk Simone ervan dat ze mijn vaders zorgvuldig gespaarde geld erdoorheen jast.”

Marly: “Op tv zie ik vaak een reclamespot voorbijkomen van een demente vrouw in een verzorgingshuis wiens dochter stiekem haar pinpas pikt. In die commercial wordt opgeroepen in te grijpen en Veilig Thuis in te schakelen als iemand ouderenmishandeling of uitbuiting vermoedt. Soms twijfel ik of ik zal bellen. Nu is mijn vader niet ziekelijk, noch hulpbehoevend of woonachtig in een bejaardentehuis, maar wél superlief en kwetsbaar. En ik ben bang dat hij slachtoffer is van een vrouw die doet alsof ze gek op hem is. Maar ik trap niet in haar geslijm. Ik verdenk Simone ervan dat ze mijn vaders zorgvuldig gespaarde geld erdoorheen jast. Bewijzen kan ik het niet en mijn vader ontkent alles, maar ik denk dat als zijn spaarpot straks leeg is, Simone ook gevlogen is.

Mijn ouders scheidden toen ik vier was. Ik kan me amper herinneren dat ze samen zijn geweest en ik heb ook weinig last gehad van de scheiding. Ik ben enig kind en woonde bij mijn moeder, maar kon elk moment naar mijn vader als ik wilde, hij woonde twee straten verderop. Mijn ouders hadden geen omgangsregeling of convenant nodig, geen advocaten, want ze gooiden niet met modder en voerden geen strijd.”

Respect en liefde

“Mijn jeugd verliep heel gemoedelijk. Apart van elkaar waren mijn vader en moeder namelijk superlieve, betrokken ouders die alles voor me over hadden en zelfs nog verjaardagen en andere belangrijke dagen samen vierden. Ook toen mijn moeder later een vriend kreeg, brachten mijn ouders minstens een feestdag samen door en ze deden altijd aardig tegen elkaar. En nog steeds praten ze met respect en liefde over elkaar.

In het begin van mijn jeugd hadden mijn ouders niet veel te besteden, maar ik ben nooit iets tekortgekomen. Ze overlegden met elkaar wie die maand wat meer geld had, zodat ik op schoolreis kon, nieuwe schoenen kreeg of naar de bioscoop mocht. Mijn moeder werkte een paar uur onder schooltijd in de viswinkel in ons dorp, mijn vader was automonteur. Hij werkte in een werkplaats en op zaterdag, als ze gesloten waren, mocht hij zelf wat bijbeunen. Eerst deed hij alleen de auto’s van bekenden en familie voor een vriendenprijs. Op den duur kreeg hij steeds meer privéklantjes: mensen voor wie hij tegen korting een kleine of grote beurt verzorgde. De eventuele benodigde onderdelen rekende hij keurig af per bon, maar het arbeidsloon liet hij zwart uitbetalen. Dat geld bracht hij niet naar de bank. Hij vertrouwde ‘de bankmensen’ niet, hij was als de dood dat ze hem zouden aangeven bij de belastingdienst. Nee, zo vertelde hij mij een jaar of tien geleden, hij stopte zijn zwarte geld letterlijk in een oude sok en verstopte die achter een losliggende plafondplaat.”

‘Graaiers’

“Mijn vader was heel duidelijk: als er ooit iets met hem gebeurde, moest ik direct op een ladder gaan staan en het geld weghalen, voordat er ‘graaiers’ bij konden. Hij had op het plafond een zwart kruisje gezet: dat deel kon ik met een schroevendraaier los maken en daarna het geld pakken. Dat was voor mij en zijn twee kleinzoons. Hij schatte zijn fortuin op een kleine 30.000 euro. Als hij een nieuwe auto moest kopen of op vakantie ging, haalde hij daar nog weleens wat van af, maar tegelijkertijd bleef hij het aanvullen. Ook nu nog. Hij is met prepensioen, maar op zaterdag klust hij nog steeds aan auto’s en scharrelt dan zo een paar honderd euro bij elkaar.

Ik heb geen keihard bewijs en mijn vader houdt zijn kaken op elkaar, maar ik denk dat er nog maar heel weinig over is van zijn ‘plafondgeld’. Niet omdat hij veel op vakantie is gegaan of elke maand een auto koopt, maar omdat er sinds acht maanden een liefde in zijn leven is gekomen die zich ineens opvallend veel dure kleding, schoenen en sieraden kan veroorloven.”

Lees ook: ‘Een maand na mama’s dood, had mijn vader alweer een nieuwe vriendin’

Stapelverliefd

“Na jarenlang alleen te zijn geweest, op af en toe een scharrel na, ontmoette mijn vader een jaar geleden Simone. Ze kwam via via met haar oude Ford bij hem, hij sleutelde aan haar wagen en in de weken erna ontstond een innige vriendschap. Voordat mijn vader iets had gezegd, had ik al gezien dat hij verliefd was. Hij eet elke zondag bij ons en ineens zat hij daar te stralen. Soms droomde hij zelfs minutenlang weg. Ik wist dat er iets aan de hand moest zijn en dat er vast een vrouw in zijn leven was, maar ik had nooit gedacht dat het Simone zou zijn. Hij had haar naam al weleens laten vallen, maar ik verwachtte niet dat een twaalf jaar jongere vrouw gek zou kunnen worden op een man van zeventig, opa bovendien.

Zelf denk ik – heel vals – dat zij helemaal niet verliefd is op mijn vader, maar stapel is op zijn geld. Waarschijnlijk heeft zij al snel ontdekt dat mijn vader aardig wat euro’s bij elkaar harkt met al die auto’s die hij in onderhoud heeft. En mijn vader kennende heeft hij, verblind door de liefde, haar ook verteld over zijn alsmaar groeiende geldboom in het plafond. Daar is hij natuurlijk best trots op. Ik denk dat zij hem daarna stukken aantrekkelijker is gaan vinden.

Overdreven knuffelig

“Dat ik Simone zonder bewijzen betitel als golddigger is niet zo gek. Er zingen soortgelijke verhalen over haar rond in het dorp en ik heb via Facebook ontdekt dat mijn vader niet haar enige oudere verovering is geweest. Voor hem heeft ze nog twee korte relaties gehad met vermogende bejaarde heren. Ik kan me niet voorstellen dat ze echt verliefd op hen was. Net zoals ik ook nu denk dat mijn vader veel gekker is op haar, dan zij op hem. Al doet ze, als ik erbij ben, wel heel overdreven knuffelig naar mijn vader. Simone zoent hem continu en ze zitten altijd hand in hand op de bank als ze op zondag bij ons komen eten – want zij komt nu standaard mee. Mijn vader vond het anders zo ongezellig voor haar. Ze doet ook poeslief tegen mij. Op zich is het ook geen onaardige vrouw, alleen vertrouw ik haar dus niet.”

Geen vetpot

“Simone werkt als huishoudelijke hulp. Daarmee zal ze best een redelijk loon verdienen, maar het lijkt me geen vetpot. Geen salaris waarvan je je allemaal gouden sieraden kunt permitteren. Elke keer als ik haar zie, prijkt er weer een nieuwe gouden ring met glimmende steen om haar vingers, heeft ze gouden hangers in haar oren of een opvallende ketting om. Ook zie ik haar in mooie dure mantelpakjes en met leren jasjes en draagt ze bijna elke week wel een paar nieuwe laarzen of hakken. Mijn vader zit naast haar als een trotse leeuw. Alsof hij het zelf ook niet kan geloven dat zo’n mooie, jonge vrouw gek op hem is.

Ik heb hem al een paar keer subtiel gevraagd of de luxe verpakking van Simone wellicht door hem is betaald. Of hij af en toe wat briefjes uit het plafond tovert, waarmee zij kan gaan shoppen. Meestal begint hij alleen maar schaapachtig te lachen. Zegt hij dat ik me nergens zorgen over hoef te maken, dat er genoeg over is en dat hij Simone af en toe gewoon verwent met een extraatje.”

Op kosten van pa

“Maar die extraatjes tellen volgens mij aardig op. Ik ken de boetiek waar zij haar kleding koopt, dat is een begrip in ons dorp, maar je koopt daar geen shirts onder de 75 euro. Als je elke week iets nieuws koopt plus nog vaste klant bent bij de juwelier, schat ik dat er makkelijk een paar honderd euro verdwijnt. Tel daarbij op dat ze binnenkort nog een middellandse zeecruise gaan maken – uiteraard op kosten van pa – en je snapt dat er dan weinig erfenis overblijft. Dat zit mij behoorlijk dwars. Stiekem had ik het geld al gereserveerd voor de toekomst van mijn jongens. Ik zag het als financiële steun voor als mijn twee zoons van nu 11 en 9 straks gaan studeren.”

Ook interessant: Simone wordt genegeerd door de ouders van haar vriend

Passerend schip

“Ik wil mijn vader niet tekortdoen en wil niet dat hij zuinig gaat leven. Ik gun hem zijn pleziertjes en geluk en als hij het geld kan gebruiken voor een leuke reis of iets moois in huis, moet hij dat zeker doen. Maar ik had vind het niet eerlijk dat zijn vriendin het studiegeld van mijn zoons verbrast. Ik zie haar ook als een passerend schip. Ik geloof niet dat dit de vrouw is met wie hij ‘stokoud’ gaat worden. Zelf beweert zij van wel, maar ik geloof niet dat ze hem tot aan zijn dood zal verzorgen en liefhebben. Ik denk dat ze gevlogen is, zodra de sok van mijn vader leeg is geplukt.”

Nieuwe auto

“Met mijn moeder en mijn man praat ik veel over de situatie. Mijn moeder vindt dat ik me niet zo druk moet maken en dat mijn vaders ogen echt wel open zullen gaan. Maar ja, het is nu al acht maanden ‘aan’ en ik zie hem niet snel wakker worden. Laatst zakte ik bijna door mijn stoel van ellende. Mijn vader flapte er aan tafel bij ons uit dat Simone binnenkort maar eens voor een andere auto moest gaan kijken, omdat deze niet veilig genoeg was. Misschien alvast een mooi verjaardagscadeau? Zij gooide er een aanstellerig gilletje uit en vloog hem om zijn hals. Hij glunderde door haar knuffels, maar ik schrok me rot en dacht alleen maar: o nee, daar verdwijnt weer een paar jaar collegegeld. Mijn vader heeft niet in de gaten dat ik het vervelend vindt. Of hij doet net alsof hij het doorheeft, omdat hij zo gek is op zijn vriendin en haar gewoon graag tevreden wil stellen.”

Niet verlinken

“Mijn man Arno moet ook niks van Simone hebben. Hij vertrouwt haar ook niet en zegt regelmatig dat ik Simone moet aangeven bij een meldpunt. Dat zou ik wel willen, maar ik durf het niet. De voornaamste reden dat ik niet ingrijp, is niet alleen omdat ik geen bewijs heb en mijn vader zeer verbolgen zou zijn als hij hoort hoe ik stook in zijn relatie, maar vooral omdat ik mijn vader niet wil verlinken. Zijn banksaldo zal nagenoeg hetzelfde zijn als voor Simones komst. Daar wordt zijn AOW en pensioen op gestort en daar betaalt hij zijn vaste lasten van. Dat zal nu niet anders zijn. Ik denk dat hij daar wel een beetje spaargeld op heeft staan, maar zij zal slim genoeg zijn geweest daar niet om te vragen.

Nee, als ik haar aangeef, moet ik dus ook eerlijk vertellen over het verstopte zwarte geld. Daarmee is mijn vader strafbaar, want hij heeft het nooit opgegeven en zie het totaalbedrag ook maar hard te maken. Was het 50.000 euro, 30.000 euro zoals mijn vader ooit zei of minder? Er zijn geen bonnetjes, dus valt er ook niks te bewijzen. En zo lang mijn vader verblind is door de liefde, zal hij het ook allemaal bagatelliseren en alles ontkennen. Er zit dus niets anders op dan gelaten wachten totdat zijn ogen open gaan. Ik ben alleen bang dat het dan al te laat is.”

Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een abonnement op Vriendin.