Drielingmoeder Sientje: ‘Ben ik opnieuw zwanger?’

2 december 2019

Vrijdag ochtend. Ik hoop op een rustige ochtendspits in huis. Meestal is er sprake van een kleine file, maar deze ochtend verloopt goed. Langzaam rijdend verkeer zouden we het kunnen noemen.

Vrijdag ochtend. Ik hoop op een rustige ochtendspits in huis. Meestal is er sprake van een kleine file, maar deze ochtend verloopt goed. Langzaam rijdend verkeer zouden we het kunnen noemen.

Een spiraaltje

“Om 10 uur zijn mijn ouders vandaag hier om de meiden op te vangen. Ik mag naar de gynaecoloog voor het plaatsen van een spiraaltje. Niet omdat ik geen zwangerschap meer zou willen meemaken, maar omdat vier kids (of 6) me toch echt teveel zou worden. Daar zit ik dan, in een wachtkamer met naast me een vrouw op leeftijd en tegenover me een overduidelijk zwangere vrouw. Om de tijd te doden, duik ik nog even in mijn telefoon en ga ik naar het toilet voor een klein zenuwplasje. Het duurt niet lang voordat mijn naam geroepen wordt. Ik ben aan de beurt. Echt een leuk uitje is het niet, maar het is voor een goed doel zullen we maar zeggen.”

Een vierde kindje?

“We schudden elkaar de hand en gaan maar meteen van start. Goed plan. Ik ontbloot mijn onderlijf en neem plaats in de stoel. Inmiddels weet ik wel een beetje hoe het werkt. Ze maakt eerst een echo om te kijken of het plaatsen mogelijk is. Tijdens de echo zie ik dat ze ergens op inzoomt. Dit ga je niet menen? Ziet zij wat ik zie? Ze blijft er rustig onder en vraagt: ‘Zou het kunnen dat je zwanger bent?’ Mijn hart bonkt in mijn keel. Dit is een grapje toch? Maak me maar wakker. Deze droom vind ik nu al niet leuk meer. Maar helaas is haar vraag serieus. Ik begin aan mezelf te twijfelen. Zou het kunnen? Eigenlijk weet ik zeker van niet, maar toch twijfel ik nu. Zenuwachtig kijk ik naar het scherm. Waarom is Jos er niet bij als ik hem nodig heb?”

Lees ook: ‘Nog nooit heb ik zoveel liedjes gezongen als het afgelopen jaar’

Zwangerschapstest

“‘Nee ik denk niet dat ik zwanger zou kunnen zijn’ antwoord ik. Blijkbaar komt mijn antwoord niet heel geloofwaardig over, want voor de zekerheid gaan we toch even een zwangerschapstest doen. Ze overhandigt me een leeg urinepotje en geeft aan dat ik het gevuld mag inleveren bij de assistente. Waarom ben ik net naar de wc geweest? Zo nodig hoefde ik niet. Echt weer iets voor mij dit. Zit ik straks uren op de wc door dat onnodige zenuwplasje. Daar ga ik dan; door de wachtkamer heen met misschien wel een vierde kind in mijn buik. Ik heb het idee dat iedereen me aankijkt en weet niet hoe snel ik het toilet in moet rennen. Gelukkig helpen de zenuwen me wederom om het potje voldoende te vullen en loop terug naar de assistente.”

Overal baby’s

“Zenuwachtig geef ik haar het potje aan. Ze voert nog even iets in bij de computer en ik denk alleen maar: schiet alsjeblieft op. Geef me het goede nieuws maar. In dit geval betekent dat voor mij dat de test negatief is. Ze staat op uit haar stoel en loopt een kamertje in. Daar sta ik dan. Ik probeer een schilderij aan de muur te bewonderen maar zie eigenlijk overal baby’s in. Ik zie dat ze bezig is de test uit de verpakking te halen. ‘Kom maar’, zegt ze met een vrolijke stem. Zou ze al iets weten? Ze denkt toch niet dat ik blij wordt van een positieve test? Zou ze onze situatie kennen?”

Duurt lang

“Ik loop naar haar toe en probeer niet te laten merken dat het huilen me nader staat dan het lachen. Ze laat me de streep zien die momenteel aan het nadenken is. Vanuit een klein stukje ervaring weet ik dat een plusje vaak snel zichtbaar is. Ik zie overduidelijk een minnetje en wil eigenlijk al een vreugde dansje maken. Ik zie aan de assistente dat zij nog geduldig aan het wachten is en het resultaat nog niet betrouwbaar vindt. Een kwartier later, want zo voelt het, geeft ze aan dat de test inderdaad negatief is. ‘Gelukkig’ zeg ik heel rustig, maar het liefst zou ik haar omhelzen. Ik mag terug naar de gynaecoloog om verder te gaan waar we gebleven waren. Met een buik zonder kindje ga ik zitten in de stoel. Een droom met een goede afloop, ik houd ervan.”

Lees ook: ‘Hoe weet je zeker dat je de juiste namen kiest?’

Over Sientje

Sientje blogt iedere week over haar leven als drielingmoeder. Volg Sientje, Tess, Janne en Pip op de voet! Sientje stond eerder dit jaar met haar verhaal in Vriendin. Na een zwangerschap van 28 weken, werden Tess, Janne en Pip geboren. Ze waren klein, maar dapper. Vooral Pip; zij had het moeilijk en vocht om in leven te blijven. De meisjes lagen zeven weken in een couveuse om aan te sterken. Het was een periode waarin Sientje zich vaak machteloos voelde omdat ze niets voor haar dochters kon doen, maar ook een tijd waarin zij en Jos veel steun van hun omgeving kregen. Jos en Sientje zijn nooit gestopt met hopen en wensen dat hun kinderen alle drie naar huis zouden komen. Toen het eindelijk zover was, durfden ze het geboortekaartje pas te versturen. ‘If you can dream it, you can do it’ staat er in sierlijke letters op het kaartje. Volg drielingmoeder Sientje ook op Instagram.