Suzan kreeg twee kinderen in één jaar: ‘Ik heb het dubbel zo druk, maar ook dubbel zoveel plezier’

20 december 2019

Haar zoontjes Jaylano (3) en Devano (2) werden kort achter elkaar geboren. Soms vindt Suzan (28) dat pittig, maar ze ziet vooral de voordelen. “De jongens hebben altijd een speelmaatje en die intensieve fase maak ik maar één keer mee.”

Haar zoontjes Jaylano (3) en Devano (2) werden kort achter elkaar geboren. Soms vindt Suzan (28) dat pittig, maar ze ziet vooral de voordelen. “De jongens hebben altijd een speelmaatje en die intensieve fase maak ik maar één keer mee.”

Onvoorwaardelijke liefde

Suzan: “Op een mooie dag in mei knuffelde ik mijn zoon Jaylano. Ik weet nog dat ik zo gelukkig met hem was, dat het voelde alsof mijn hart ontplofte. Liefde, ik dacht altijd dat ik wist wat het was, tót ik moeder werd. Voor mijn zoon voelde ik zoveel onvoorwaardelijke liefde, dat ik het overweldigend vond. Als Jaylano op mijn borst lag, was alles goed en voelde ik me compleet. Op die mooie dag in mei had ik een zwangerschapstest gekocht. Het leek me onwaarschijnlijk dat ik weer zwanger was, maar voor de zekerheid wilde ik het toch checken. Ik voelde me helemaal niet lekker. Ik was misselijk, maar niet ziek. Misschien kwam het doordat mijn lichaam nog vol zwangerschapshormonen zat omdat ik een paar maanden geleden bevallen was? Nee, nog een baby lag helemaal niet in de planning. Jaylano was pas drie maanden!

Toen de test toch positief uitsloeg, schrok ik ontzettend. Ik was helemaal niet klaar voor een tweede kindje. Jaylano was zo klein en mijn lichaam moest nog ontzwangeren. Bovendien was mijn relatie niet stabiel. Ik begon hard te lachen omdat ik niet wist hoe ik moest reageren. Jaylano lag in mijn armen en begon te kirren van plezier. Kennelijk vond hij het erg grappig dat ik zo hard lachte. Terwijl ik zijn mooie hoofdje streek, vroeg ik me af of ik net zo veel van een tweede kind zou kunnen houden als van hem. Het leek me bijna onmogelijk.”

Heel welkom

”Hoewel mijn tweede zwangerschap me overviel, voelde ik wel meteen dat ook dit kindje heel welkom was. Ik wilde ervoor gaan. Het was wel veel zwaarder dan de eerste zwangerschap. Ik had veel last van mijn rug omdat ik Jaylano moest dragen en ik was erg vermoeid. Als Jaylano overdag zijn slaapje deed, ging ik vaak ook even liggen. Ik maakte me ook veel zorgen. Want hoe zou het straks gaan met een dreumes én een baby?

Gelukkig waren er ook veel fijne momenten. Als ik de baby voelde trappelen, vond ik dat speciaal. Soms voelde ik de baby bewegen terwijl ik Jaylano vasthield. Ik was dan zo blij dat Jaylano een broertje zou krijgen en ze weinig in leeftijd zouden schelen. Ik hoopte dat ze de allerbeste maatjes zouden worden. Devano werd met 35 weken geboren. Gelukkig deed hij het zo goed dat hij na drie dagen al naar huis mocht.

Mijn angst dat ik van een tweede kindje niet net zoveel kon houden als van Jaylano bleek ongegrond. Ook van Devano hield ik meteen onbeschrijfelijk veel. Dat vind ik het mooie aan pure liefde: het is eindeloos. Toen Devano er was, werd mijn hart vanzelf twee keer zo groot. Allebei mijn jongens pasten er met gemak in.”

Behoorlijk pittig

”De eerste maanden met een pasgeboren baby en een dreumes waren behoorlijk pittig. Ik sliep gemiddeld drie uur per nacht omdat Jaylano of Devano om de paar uur wakker werden. Continu was ik bezig met flesjes geven en hun verzorging. Jaylano, die net een jaar was, kon toen nog niet los lopen en had overal hulp bij nodig. Ik had letterlijk mijn handen vol.

In die periode liep ik mezelf regelmatig voorbij. Ik ben een perfectionist en wilde ook de zorg voor mijn kinderen perfect doen. Al hun hapjes moesten vers zijn. Eten uit potjes was uit den boze. Twee keer per dag stofzuigde en dweilde ik het huis. Met een speciaal kwastje nam ik zelfs de plinten af. Alsof ik daarmee alles wat krom was, recht kon strijken. Met mijn relatie ging het namelijk steeds slechter, wat me erg verdrietig maakte. Ik had gehoopt dat een tweede kindje ons dichter bij elkaar zou brengen, maar dat gebeurde niet. Omdat ik niets liever wilde dan dat mijn kinderen op zouden groeien met een moeder én vader, wilde ik niet zomaar opgeven. Ik dacht: als ik nou heel erg mijn best doe en keihard knok, komt het misschien goed. Maar dat kwam het niet. We zaten gevangen in een patroon van ruzie en negativiteit.”

Lees ook: Martha: ‘Ik heb spijt dat ik nooit kinderen heb gekregen’

Eigen koers

”Mijn kinderen waren in die periode mijn lichtpuntjes en enige houvast. Zij konden me laten lachen, hoe verdrietig ik ook was. Mijn eigenwaarde was destijds erg laag, maar door mijn jongens vond ik de kracht om mijn eigen koers te gaan varen, hoe moeilijk ik dat ook vond. Ik realiseerde me dat ik onmogelijk een sterke, positieve moeder voor ze kon zijn zolang ik in deze situatie zou blijven.

Op een dag, nu bijna twee jaar geleden, had ik zoveel gehuild, dat ik er helemaal klaar mee was. De knop moest écht om. Vanaf dat moment besloot ik alleen nog maar dingen te doen die goed voor mij en de kinderen waren. Dit klinkt simpel, maar dat was het allerminst. Jaylano was een jaar en Devano een paar maanden toen mijn ex-vriend en ik uit elkaar gingen. Het was zwaar, maar ik voelde dat het nodig was.”

Aanpakker

“Het ging me vrij goed af om alleen voor de kinderen te zorgen. Als ik het even moeilijk had, gaf ik mezelf een moment om te huilen, om vervolgens weer verder te gaan waar ik gebleven was. Ik haalde dan diep adem en zette mijn schouders eronder. Ik ben altijd een aanpakker geweest. Ik hou ervan om actief bezig te zijn en leuke dingen met de kinderen te ondernemen.

Doordat mijn jongens allebei zo jong zijn, moet ik dubbel zoveel zorgen en ben ik dubbel zo druk, maar ik weet dat ik al die intensieve fases maar één keer hoef mee te maken. Straks zijn ze allebei zindelijk, kunnen ze zelf lopen en zich goed verstaanbaar maken. Ik vind het vooral voordelen hebben om twee kinderen te hebben die weinig in leeftijd schelen. De jongens zijn dol op elkaar en spelen graag samen. Jaylano is een ontzettende lieverd, die Devano zijn speelgoed geeft als hij ziet dat Devano verdrietig is. Devano is een boefje met een klein hartje. Uiteraard hebben ze ook gezonde ruzietjes onderling, maar die wegen niet op tegen het plezier dat ze samen hebben. Ik heb het dubbel zo druk, maar ervaar ook dubbel zoveel plezier.”

Beste versie van mezelf

”Ik voel me heel rijk met mijn mooie jongens. Ze hebben me veel geleerd, ook over mezelf. Door mijn kinderen voel ik de noodzaak alles uit het leven te halen en ben ik de beste versie van mezelf geworden: een vrouw die positief is en voor haar dromen durft te gaan. Ik heb altijd in de marketing willen werken, maar mijn leven liep anders. Na de middelbare school ging ik werken in de supermarkt, waar ik opklom tot manager. Dat vond ik óók hartstikke leuk, maar toch verlangde ik ernaar mijn jeugddroom waar te maken. Na mijn relatiebreuk besloot ik dit gewoon te doen. Ik schreef me in voor een opleiding Marketing en Communicatie en zit nu in het tweede jaar van mijn studie. Daarnaast werk ik voor een online marketingbureau.”

Goed in m’n vel

”Overdag gaan de jongens nu naar de crèche. Ik kan ze met een gerust hart achterlaten, want ze vinden het daar hartstikke leuk. In de avonduren, als ze in bed liggen, studeer of werk ik vanuit huis. Doordat ik goed in mijn vel zit, heb ik ook veel energie. Mijn zelfvertrouwen is gegroeid door alle complimenten die ik heb gekregen van mijn leraren en collega’s. Inmiddels geloof ik in mezelf en laat ik me door niets of niemand tegenhouden.

Ik durf steeds meer te doen wat ik leuk vind. Zo leek het me altijd geweldig om te bloggen. Vorig jaar liet ik ook deze wens in vervulling gaan. Op KidsFunZone.nl deel ik nu mijn ervaringen als moeder van twee. Ik schrijf over opvoedstijlen en over alle leuke dingen die we ondernemen. Als je iets leuk vindt, moet je actie ondernemen, heb ik gemerkt. Het zet namelijk zoveel andere positieve dingen in beweging. Ik ben ontzettend blij dat ik ben gaan bloggen. Ik vind het leuk om te schrijven en geniet van het contact met andere vrouwen. Het is mijn uitlaatklep.”

Perfectie bestaat niet

”Als alleenstaande, werkende moeder van twee kleine kinderen heb ik het best druk, maar ik houd het vol omdat ik gedisciplineerd ben. Ik ben altijd bezig met mijn jongens, werk, studie of mijn blog. Tijd voor andere dingen heb ik niet, maar dat vind ik niet erg. Als ik iets écht belangrijk vind, zorg ik toch wel dat het lukt, sporten bijvoorbeeld. Ik vind het heerlijk om aan mijn conditie te werken. Twee keer in de week doe ik een intensieve work-out in mijn woonkamer. Jaylano en Devano doen dan gezellig met me mee. Devano zit op mijn rug terwijl ik push-ups doe en Jaylano hou ik vast als ik squats maak. De jongens hebben dan de grootste lol.

Door Devano en Jaylano maak ik elke dag plezier. Vroeger streefde ik in alles perfectie na. Inmiddels weet ik dat perfectie niet bestaat. Mijn leven is niet perfect en dat hoeft ook niet. Als er maar liefde is, dát vind ik belangrijk. Jaylano, Devano en ik knuffelen en spelen veel met elkaar. Twee keer stofzuigen en dweilen op een dag doe ik niet meer. Liever bouw ik een hut met de kussens van de bank. Als mijn jongens genieten, ben ik gelukkig.”

Tekst: Sonja Brekelmans

Lees ook: Sandra heeft drie kinderen van drie vaders: ‘Ik weet dat er over me wordt geroddeld’