Drielingmoeder Sientje blikt terug op 2019: ‘We zijn het eerste tropenjaar voorbij’
24 december 2019
2019 was een aaneenschakeling van mijlpalen voor drielingmoeder Sientje, waardoor het voelt alsof er niet één, maar vijf jaar zijn verstreken. Aan Vriendin vertelt ze over dit bijzondere jaar.
2019 was een aaneenschakeling van mijlpalen voor drielingmoeder Sientje, waardoor het voelt alsof er niet één, maar vijf jaar zijn verstreken. Aan Vriendin vertelt ze over dit bijzondere jaar.
Januari
“Als we onze dochters in hun drie kleine wiegjes zien liggen, kunnen we het amper geloven: eindelijk zijn onze meisjes thuis. Wat hebben we lang op ze moeten wachten. Op 7 september 2018 werd onze drieling bij een zwangerschap van 28 weken geboren. Ze waren klein en kwetsbaar, maar ook sterk en dapper. Tess, Janne en Pip knokten voor hun leven, net als alle artsen en verpleegkundigen die hen hielpen. Maandenlang lagen ze in de couveuse om aan te sterken, maar nu zijn ze dan echt bij ons. 2019 begint samen! Mijn vriend Jos en ik kunnen onze dochters nu in alle rust leren kennen. We zijn compleet.
Al snel vinden we een ritme met elkaar, overdag althans. De nachten zijn pittig. Het is een hele toestand om de meisjes te verschonen en hun twee voedingen te geven. Ik houd een baby vast en geef haar de fles, terwijl Jos de andere twee vanuit een voedingskussen hun voeding geeft. We kunnen onmogelijk even wegdoezelen. Ik grap weleens dat ik een heel knappe en leuke collega heb. Jos en ik zijn ’s nachts echt aan het werk.”
Lees ook: drielingmoeder Sientje: ‘Ben ik opnieuw zwanger?’
Februari
“Als ik met de meisjes boodschappen ga doen, zijn we een bezienswaardigheid door de enorme drielingkinderwagen. Ik vind alle interesse ontzettend aardig, al blijven sommige vragen me overvallen. ‘De drieling is zeker niet op de natuurlijke manier
gekomen?’ vragen onbekenden me vaak. Ik voel me dan zo overvallen, dat ik gewoon antwoord geef. Als ik mezelf hoor vertellen over mijn cyclus die maar niet op gang kwam toen ik met de pil stopte omdat ik zwanger wilde worden en daardoor een hormonenkuur kreeg, denk ik: waar ben ik mee bezig? Ook tijdens carnaval krijgen de meisjes veel bekijks. Ik loop een klein stukje mee met ze in de megakinderwagen. Elk jaar doe ik dezelfde outfit aan: een handdoek om mijn lijf en haar, alsof ik zo onder de douche vandaan kom. Lekker makkelijk. Om de hoofdjes van Pip, Janne en Tess wikkel ik piepkleine handdoekjes. De foto die ik van ons op Instagram post, krijgt megaveel likes.”
Maart
“Jos en ik zijn nog steeds ondersteboven van de benefietactie die mijn sportclub CrossFit Gymert heeft georganiseerd om geld op te halen voor een bakfiets. Wat een waanzinnig mooi cadeau! De bakfiets maakt onze wereld zo veel groter. We fietsen overal naar toe terwijl de meisjes als prinsesjes in hun kuipstoeltjes liggen. Als we rijden zijn ze tevreden en hebben ze niets nodig.”
Lees het volledige interview met Sientje in Vriendin 52, 2019.
