Maaike weet dat haar man vreemdgaat en accepteert dit

7 januari 2021

Maaike (35) is twaalf jaar getrouwd met Wouter (37) en hun huwelijk kende in die jaren veel diepe dalen. Wouter vlucht daarbij in kortstondige affaires. Toch blijft Maaike achter haar man staan. “Ik kies ervoor om oogkleppen te dragen.”

Maaike: “Natuurlijk zie ik dat Wouter zijn laptop nerveus dichtklapt als ik plotseling de studeerkamer binnenkom. Of zijn telefoon wel heel erg goed afschermt en zelfs meeneemt naar het toilet. We krijgen ook ineens buitensporig veel telefoontjes die ‘verkeerd verbonden’ zijn, net als ik opneem. En hij werkt vaker over dan zijn loonstrookje aantoont. Maar ik doe alsof ik het niet merk. Ik heb geen zin in de drama’s van vijf jaar geleden, toen hij ook een korte verhouding had met deze collega. Ik laat Wouter maar even uitrazen, dat is het beste. Bovendien heb ik andere zaken aan mijn hoofd die mijn volledige aandacht nodig hebben. Zoals onze kinderwens.”

Flirt

“Wouter is mijn grote liefde. We leerden elkaar vijftien jaar geleden kennen tijdens een wintersportvakantie in Oostenrijk en het was echt liefde op het eerste gezicht. Hij was mijn skileraar en ik deed er alles aan om zijn aandacht te trekken. Dat lukte, ook al was ik niet zo’n skitalent. Ik liet me graag door zijn sterke armen van de berg optillen en naar beneden begeleiden. Na de vakantie zette onze verkering zich voort, we bleken op een steenworp afstand van elkaar te wonen in Amsterdam. Niet lang erna waren we dag en nacht bij elkaar. Ik voelde me de gelukkigste vrouw op aarde. Wouter was nogal een flirt. Hij zag er met z’n afgetrainde lichaam erg goed uit en kon aan elke vinger vijf meiden krijgen. Ik voelde me enorm gevleid dat hij voor mij koos. Ik ben met mijn 1 meter 56 en volle maat 38 nou niet die knappe slanke blonde dame die je naast zo’n adonis zou verwachten. Maar hij was dol op me en we waren echt gelukkig. We gingen veel op stap met vrienden en deden leuke dingen. We trouwden toen ik 23 was en hij 25, kochten een eengezinswoning in Almere Buiten, maakten reizen en namen een hond. Ons leven samen was heel aangenaam. Maar Wouter en ik hebben ook heel diepe dalen gekend. En iedere keer als er thuis stress is, vlucht hij weg in een affaire. De eerste keer was toen we een halfjaar getrouwd waren en Wouters beste vriend Marc een fataal motorongeluk kreeg. Wouter heeft moeite met het uiten van emoties. Hij is geen prater. In zo’n situatie wordt hij heel gesloten en gaat hij zich verschuilen. Bij hem uit zich dat in veel stappen met zijn vrienden. Ik liet hem gaan. Ik gunde hem zijn ontspanning, want ik zag hoe de dood van Marc aan hem vrat. Tijdens een van die avonden heeft hij op een feest gezoend met een ex-vriendin. Dat heeft hij me later keurig opgebiecht. Het had niets te betekenen, bezwoer hij. Hij weet het aan het feit dat hij moest wennen aan de ring om zijn vinger. Hij wilde even zijn vrijheid voelen. Ik vond het afschuwelijk en huilde tranen met tuiten. Maar ik geloofde wel dat de kus weinig om het lijf had. Anders zou hij ook niet met mij getrouwd zijn. Wouter voelde zich schuldig en overlaadde me de weken erna met rozen en liefdesbetuigingen.”

Stom toeval

“Serieuzer was zijn affaire met zijn collega Miranda, nu vijf jaar geleden. Die duurde een aantal weken, terwijl ik van niets wist. Ik kwam er door stom toeval achter. Wouter zat bijna ieder vrij uurtje achter zijn laptop. Zogenaamd om spelletjes patience te spelen. Op een dag, toen ik eerder thuiskwam dan gepland, zag ik dat hij zijn Hyves open had laten staan. Het is niet netjes van me, maar ik was nieuwsgierig en ben in zijn computer gedoken. Bij zijn privéberichten zag ik het gezicht van ene Miranda wel heel veel verschijnen. Ik klikte haar profiel aan en zij bleek een collega van Wouter te zijn. Haar berichten aan Wouter lieten niet veel te raden over. Ze schreef hem hoe erg ze genoten had van hun nacht samen, dat ze hem miste en dat ze verlangend uitkeek naar de komende vrijdag. Dan zouden ze samen een dag naar een wellnesscentrum gaan. Ik werd kotsmisselijk toen ik las hoe deze vrouw de liefde verklaarde aan mijn echtgenoot. De man die me de avond ervoor nog zo liefdevol had getroost, vanwege mijn moeders ziekte. Ik wilde niet geloven dat hij me dit zou aandoen en barstte uit in een hysterische huilbui. Mijn wereld stortte in. Toen Wouter ’s avonds thuiskwam, zag hij mij met roodbetraande ogen zitten achter zijn laptop, met de pagina van Miranda open. Hij wist genoeg.”

Geen aandacht

“Ik was in die periode heel druk met mijn moeder. Er werd in een laat stadium uitgezaaide borstkanker bij haar geconstateerd. Ze is er uiteindelijk twee maanden later aan overleden. In die weken dat Wouters ontrouw speelde, zat mijn moeder midden in de chemo’s en zat ik dag en nacht bij haar in het ziekenhuis. Ik meldde me ziek van mijn werk en zorgde voor mijn moeder en haar huishouden. Ik besteedde nauwelijks aandacht aan mijn eigen huis en Wouter. Laat staan dat we nog seks hadden. Daarmee dreef ik hem recht in de armen van een gewillige, geslepen vrouw. Wouter schrok natuurlijk enorm dat zijn geheim was uitgekomen. Hij begon te huilen en trok direct het boetekleed aan. Hij schaamde zich voor zijn gedrag en riep dat hij geen idee had waarom hij dit allemaal had laten gebeuren. Hij zou Miranda meteen mailen dat het over was tussen hen en dat ze moest stoppen hem te benaderen. We hebben heel veel gepraat. Wouter gaf toe dat hij meerdere keren het bed heeft gedeeld met die Miranda, maar hij beweerde dat hij er geen gevoel bij had. Volgens hem was het oppervlakkig contact en hij had er spijt van. We besloten dat we hoe dan ook bij elkaar bleven. We waren toen al tien jaar samen en dat gooi je natuurlijk niet zomaar weg. Vroeger dacht ik van wel. Ik riep na die keer zoenen dat hij meteen de deur uit zou vliegen als hij ooit seks zou hebben met een ander. Dat ik toch bij hem ben gebleven, ondanks het herhaaldelijke bedrog, is om de doodeenvoudige reden dat ik van hem hield en ons vertrouwde leventje niet kwijt wilde. Ik was bang om alleen te blijven en wilde niet opnieuw beginnen. Bovendien was hij mijn steun en toeverlaat toen mijn moeder overleed en ik haar begrafenis moest regelen. Ik ben enig kind en mijn moeder leefde al jaren alleen. Alles kwam op mijn schouders terecht. Wouter heeft me er geweldig bij geholpen. Hij had ook een goede band met mijn moeder en had net zoveel verdriet om haar dood als ik. Maar dat wil niet zeggen dat het eenvoudig was om hem zijn vreemdgaan te vergeven.”

De waarheid

“Er waren veel verwijten, veel gezeur en huilbuien van mijn kant en ik móest alles weten van hem en die Miranda. Ik kwelde mezelf door de details van hun relatie te willen horen. Wouter was heel terughoudend, dus ik moest alles uit hem trekken. Na veel zeuren vertelde hij dat ze een gescheiden collega was die al een hele tijd achter hem aanzat. Ze gedroeg zich uitdagend, gaf hem complimentjes en raakte hem steeds per ongeluk even aan. Uiteindelijk was hij, mede omdat ik toch soms niet thuis at of sliep, op haar avances ingegaan. De waarheid deed waanzinnig pijn, maar hielp me bij de verwerking. In het begin dacht ik dat alles kapot was tussen ons en dat mijn vertrouwen in hem voorgoed was verdwenen. Maar verdriet blijkt toch te kunnen slijten. Na een jaar waarin Wouter zijn uiterste best deed mij van zijn liefde te overtuigen en waarin mijn jaloezie nog vaak opspeelde, kwam mijn vertrouwen in hem beetje bij beetje terug. Blijven nadat je bedrogen bent, is veel moeilijker dan weggaan. Mensen zijn geneigd om te denken dat je door níet te scheiden de makkelijkste weg hebt gekozen. Dat verwijt kreeg ik van vriendinnen die ik vertelde over Wouters overspel. Maar het tegenovergestelde is waar: als je blijft, komt pas de pijn en de strijd. Uiteindelijk heeft de hele gebeurtenis ons huwelijk, hoe vreemd het ook klinkt, sterker gemaakt. Juist omdat onze relatie op een absoluut dieptepunt raakte, beseften we dat we elkaar niet kunnen missen en dat we graag bij elkaar willen blijven.”

Lichtpuntje

“Het is vijf jaar betrekkelijk rustig geweest thuis. Wouter kalmeerde. Hield zich bezig met de verbouwing van onze zolder en richtte zich op het lopen van een halve marathon. Hij kwam vroeg uit zijn werk, ging dan hardlopen of klussen en als hij seks had, was het met mij. We wilden heel graag kinderen. Maar de laatste weken zijn we weer terug bij af. Ik voel dat gewoon. Ik heb onlangs, toen Wouter even naar de wc ging en zijn telefoon op tafel liet liggen, stiekem zijn geschiedenis gecheckt. Ik trof daar weer allerlei berichtjes aan van diezelfde Miranda. Ik kreeg een enorme schok. Uit die berichtjes maakte ik op dat ze elkaar onlangs weer hebben gezien. Gek genoeg kon ik mijn tranen inslikken en vrij normaal doen toen Wouter weer de kamer binnenstapte. Het enige lichtpuntje dit keer is dat Miranda inmiddels ook een relatie heeft. Dat heeft Wouter me zelf verteld. Ik geloof niet dat ze bij haar vriend weg wil of die van mij wil afpakken. Volgens mij is het pure lust. En stress. Wouter en ik zitten midden in lastige vruchtbaarheidsbehandelingen. De afgelopen twee jaar heb ik drie miskramen gehad en ik ben van alle narigheid vijftien kilo aangekomen. Ik weet dat ik nu niet aantrekkelijk voor hem ben. Wouter valt op slank en verzorgd en daar voldoe ik in de verste verte niet aan. Ik heb weinig puf om me mooi aan te kleden, moe als ik ben door alle emoties. Bovendien slik ik hormonen waardoor ik niet de gezelligste ben thuis. Ik geef hem geen vrijbrief om vreemd te gaan, maar ik snap het wel. Daarom loop ik bewust met oogkleppen op. Hoe pijnlijk en verdrietig ik me er ook onder voel. Natuurlijk lig ik ’s nachts te malen en als hij met een rotsmoesje sms’t dat hij later is, ben ik direct in tranen. Maar ik wil me er niet te veel door laten meeslepen. Mijn focus ligt nu bij zwanger worden. Wouter en ik mogen eindelijk met IVF starten. Daardoor hebben we een veel grotere kans op een baby. Daar doe ik alles voor. Ook Wouter wil niets liever dan papa worden. Hij gaat gewillig mee naar het ziekenhuis, is bij elk onderzoek en houdt altijd mijn hand vast.”

Liefdesbaby

“Wouter is er voor me als ik hem nodig heb en ik kan me geen lievere man voorstellen. Dat hij weer wegvlucht in seks met andere vrouwen, zie ik maar als een minder geslaagde karaktertrek. Mijn moeder heeft me altijd al gewaarschuwd: een knappe man heb je nooit alleen. Misschien is dat wel zo en heb ik het maar te accepteren. Ik weet zeker dat als we eenmaal zwanger zijn, hij wel weer bij me terugkeert. Zo is het de vorige keer toch ook gegaan? Ik heb totaal geen zin weer die strijd aan te moeten gaan. Weer de verwijten, de ellende en de huilbuien. Daarom kan ik beter doen alsof ik het niet doorheb. Uiteindelijk overwint onze liefde alles. Een liefdesbaby zal ons sowieso dichter bij elkaar brengen. Als we straks een kleintje in huis hebben, heeft hij toch geen tijd meer voor die onzin met andere vrouwen. Gek genoeg ben ik ook totaal niet bang dat hij mij verlaat voor die Miranda of welke vrouw dan ook. Buiten de seks is er niets wat hen bindt. Wouter en ik hebben één grote droom en dat is samen eindigen in het bejaardentehuis, met allerlei kleinkinderen die op visite komen. Daar hebben we het altijd over. En tegen die tijd is hij oud en grijs en heb ik hem vast helemaal voor mij alleen.”