Mariska ging vreemd met haar collega toen ze hoogzwanger was

26 januari 2021

Mariska (28) is moeder van Kiki (4) en Tim (6 maanden). Toen ze vijf maanden zwanger was, werd ze hartstochtelijk verliefd op haar collega. Baby Tim was nog geen negen weken oud, toen ze haar man verliet om met twee kinderen bij die collega in te trekken.

“Waar ik tijdens mijn eerste zwangerschap bijna niets van lichamelijk contact moest weten, laat staan van seks, raakte ik tijdens mijn tweede zwangerschap juist heel snel opgewonden. De hormonen gierden van alle kanten door mijn lijf. Zeker in het tweede trimester dacht ik non-stop aan seks. Dat kwam niet door mijn eigen man Fred, maar door Richard, de jonge systeembeheerder op mijn werk. Hij hoefde maar naar me te lachen of ik begon te blozen. En als Richard voorzichtig mijn hand of arm aanraakte, dan stond ik meteen in vuur en vlam. Ik heb heel wat internetproblemen verzonnen in die periode. Richard greep alles aan om dat persoonlijk uit te komen leggen. Het liefst kwam hij aan mijn bureau, omdat ik geen collega’s op de kamer heb. Vervolgens bleef hij nog minstens een half uur gezellig kletsen. Dat wij een keer zouden gaan zoenen, was onvermijdelijk. Onze gesprekken werden steeds intiemer; er hing passie in de lucht. Uiteindelijk gebeurde dat ook, na werktijd, in een verder leeg kantoorpand. Vol hartstocht. Dat er een buik van 25 centimeter dikte tussen ons zat, met daarin het kind van een ander, maakte ons niets uit.”

Alles weglachen

“Mijn ex-man Fred en ik waren jeugdliefdes. Op mijn vijftiende kregen we verkering en ik heb nadien nooit een ander vriendje gehad. We zetten de gebruikelijke stappen: samenwonen, verloven, trouwen en later een kindje. Fred was een harde werker en een vrolijke, zachtaardige man, maar er laaide nooit een vuur van begeerte in me op als ik Fred zag. Ook in bed vlogen de vonken er niet vanaf. Als we al vreeën, want ik had meestal geen zin en Fred wilde liever slapen. Fred werkt in de bouw en was vaak moe. Onze relatie kende weinig dalen, maar ook weinig diepgang. Fred is een man van weinig woorden en lacht alles weg. Hij zal het niet snel vertellen als hij ergens mee zit en kapt elk serieus gesprek af met een geintje. In het begin van onze relatie maakte me dat niet uit, maar hoe langer we samen waren, des te vervelender vond ik het dat ik echt nergens over kon praten met Fred. Kiki die niet goed at en te licht werd bevonden door het consultatiebureau? Fred grapte dat zij zijn vet wel mocht hebben. Ruzie met mijn moeder? Fred kon er niks mee. Problemen op mijn werk? ‘Ach, komt wel goed, schat’, zei hij dan, nog voordat ik goed en wel kon vertellen wat er aan de hand was. Het is geen excuus om verliefd te worden op een ander, maar feit is wel dat ik thuis aandacht tekort kwam. Fred is een lieve vader – als hij er is. Want naast zijn baan als timmerman, klust hij er in de avonduren en het weekend vaak zwart bij en staat hij op zondag altijd bij zijn favoriete voetbalteam te kijken. Hij komt dan vaak pas laat – na de derde helft in de kantine – thuis. We zagen elkaar eigenlijk alleen bij het eten, op zaterdagavond met vrienden en ’s zondags tot een uur of twaalf. Voor de rest zat ik alleen thuis. Ik werk zelf drie dagen bij de gemeente als secretaresse en zorgde voor het huishouden en de kinderen. Als ik klaagde tegen Fred, begon hij vaak te lachen. ‘Wees blij dat ik niet de hele dag op je lip zit!’ Hij verweerde zich met ‘Ik werk keihard om mijn gezin een goed leven te geven, dus op zondag heb ik recht op een verzetje.’ Maar ik hoefde hem niet de hele dag naast me op de bank, het zou leuk geweest zijn als hij mij af en toe werk uit handen had genomen…”

Sexy positiekleding

“Thuis botste ik op een muur van onbegrip, maar op mijn werk vond ik een luisterend oor bij mijn collega Richard. In het begin gingen onze gesprekken puur over mijn lompheid met het nieuwe computersysteem. Ik ben niet handig met computers en Richard had engelengeduld. Keer op keer kwam hij uitleg geven over het netwerk. Al gauw werden gesprekken persoonlijker en toen ik net zwanger was, een ongelukje met het condoom, want Fred en ik wilden het eigenlijk bij één kind laten, ben ik zelfs een keer in huilen uitgebarsten waar hij bij zat. Ik biechtte hem eerlijk op dat ik al in de stress raakte bij het idee een tweede kind alleen op te moeten voeden. Richard pakte toen alleen maar mijn hand vast en streelde zachtjes over mijn arm. Hij lachte niet, maar luisterde en zei begrip te hebben voor mijn gevoelens. Ik denk dat ik vanaf die dag echt verliefd op hem ben geworden. Elke ochtend koos ik zorgvuldig mijn kleding uit als ik naar mijn werk ging. Ik stond zelfs een uurtje eerder op om mijn haar te föhnen en ik kocht strakke, nauwsluitende positiekleding die mijn buik en opgezwollen borsten extra accentueerden. Ik voelde me met de dag lekkerder in mijn vel en dankzij de hormonen had ik continu een rode kleur op mijn wangen. Zelfs als Fred, Kiki en ik een dagje weg waren naar familie of vrienden, dacht ik aan Richard. Aan hoe lief hij de dag ervoor voor me was geweest en aan het bemoedigende sms’je dat hij ’s morgens had gestuurd. Ik merkte aan alles dat Richard mij net zo leuk vond. Hij kwam elke dag wel even mijn kamer binnenlopen. Een kopje thee brengen, wat fruit, een lekkere koek of gewoon voor een kletspraatje. Ik wist dat zijn relatie een half jaar geleden uit was gegaan en dat hij daar liefdesverdriet van had. We deelden hetzelfde verdriet. Richard was alleen, ik voelde me eenzaam, terwijl ik wel een relatie had.”

Lees ook: Renee: ‘Mijn man ging vreemd toen ik zwanger was’

Ingesneeuwd

“Ik denk dat Richard en ik omstreeks de zevende maand van mijn zwangerschap voor het eerst uitspraken dat we gevoelens voor elkaar hadden. Het was op een dag dat het vreselijk had gesneeuwd in Nederland. Richard was al een paar keer komen vragen of ik straks nog wel de weg op kon. Hij durfde me eigenlijk niet alleen auto te laten rijden en stond erop me naar huis te brengen. Ik belde mijn moeder of ze langer op Kiki wilde passen, omdat ik wilde wachten totdat het minder zou gaan sneeuwen. De buienradar liet zien dat de sneeuw om zes uur zou stoppen. Richard en ik spraken af dat we zouden wachten totdat de ergste fi le voorbij was. De vlinders in mijn buik vlogen op volle kracht. Ik wist bijna zeker wat er zou gaan gebeuren als wij, bijna helemaal alleen, nog in het pand zouden zijn. Om vijf uur sloot Richard zijn computer af en kwam hij bij mij zitten. Hij was ongelooflijk bezorgd en attent. Ik pakte zijn hand, zodat hij kon voelen dat de baby schopte. Op dat moment keek hij mij aan en kuste voorzichtig mijn lippen. Hij vond het prachtig, die kleine stootjes van de kleine en had tranen in zijn ogen. Ik kuste hem vol overgave terug. Vanaf dat moment gingen alle remmen los. Alsof ik maandenlang een gekooide tijger was geweest. Toen we eindelijk stopten, zei Richard dat hij al heel lang gek op me was. En dat hij intens naar me verlangde. Ik kon niet anders doen dan hem gelijk te geven. Ook ik was smoorverliefd. Die avond hebben we nog tot een uur of acht op kantoor gezeten, gekust, gegeten en gepraat. Vooral over ons. Hoe moest het nu verder? Ik zou binnenkort een baby krijgen van de man voor wie ik niet veel meer voelde, terwijl ik niets liever wilde dan bij mijn geheime liefde zijn.”

Geen roze wolk

“Mijn bevalling was loeizwaar. Ik verlangde naar de kalmerende stem van Richard en naar zijn aanwezigheid en ergerde me dood aan Fred. Die zat continu te sms’en met zijn maten, liep tussen mijn weeën door naar de gang en gooide er steeds semi-grappige opmerkingen uit. Dat ik hem ‘maar even moest sms’en als de baby kwam’ en dat ‘als er geen piemel aan zat, ik het kind weer kon terugduwen’. Geintjes waar je niet op zit te wachten, als je zestien uur ligt te puffen. Ook de kraamweken beleefde ik heel anders dan bij Kiki. Ik zat totaal niet op een roze wolk. Als ik Fred zag staan met Tim in zijn armen, dacht ik aan Richard. Het voelde gek. Alsof Richard veel meer recht had op deze baby, omdat hij veel meer met mijn zwangerschap had meegeleefd. Fred was de joviale gastheer voor het bezoek, maar bekommerde zich amper om mij. Ik kon de eerste dagen niet lopen, omdat ik gehecht was en pijn had aan de wond. Maar als de kraamhulp weg was, liep ik toch nog achter Kiki aan en stond ik voor mezelf thee te zetten. Fred was weer eens ergens een schuurtje aan het timmeren.”

Uit huis

“Tim was amper negen weken oud, toen ik het niet meer trok. Ik kon niet langer leven met de botheid van mijn eigen man en was bovendien tot over mijn oren verliefd op een ander. Ik miste Richard verschrikkelijk. We belden elke dag en sms’ten veel, maar dat was niet voldoende. In de weken na onze eerste kus, hadden we steeds vaker stiekeme dates. Ik ben ook een keer bij hem thuis geweest en toen hebben we – weliswaar moeizaam vanwege mijn dikke toeter – ook seks gehad. Dat was geweldig. Na de geboorte van Tim ging ik regelmatig koffie drinken met Richard, ik nam de baby dan mee naar het restaurant. We spraken steeds meer over een toekomst samen. Ik wist in ieder geval dat ik niet meer met Fred verder kon. Mijn liefde voor hem was ernstig bekoeld. Eén week voordat mijn verlof afliep, heb ik wat kleren en spullen ingepakt en ben met de kinderen naar mijn moeder vertrokken. Voor Fred legde ik een brief neer waarin ik vertelde dat ik de scheiding ging aanvragen en dat hij naar mijn ouders moest komen, als hij erover wilde praten. Fred kwam pas na drie dagen. Hij was boos en in zijn eer aangetast. Maar het leek hem niet veel te doen dat ik bij hem weg wilde. Fred riep meteen dat ik niet moest denken dat ik in het huis kon blijven wonen, waar hij eigenhandig elke spijker in had geslagen en dat hij voor negentig procent had gefinancierd. Het huis was van hem.”

Ook interessant: ‘Mijn man ging vreemd. Op onze huwelijksreis’

Nieuw gezin

“Sinds een paar maanden wonen Kiki, Tim en ik in de driekamerwoning van Richard. Het is niet ideaal om met een baby en een kleuter in een klein vrijgezellenhuis te wonen, maar voorlopig voldoet het. We willen kijken of we samen een groter huis kunnen kopen, als mijn scheiding erdoor is. Met Fred heb ik mondjesmaat contact. We hebben allebei een advocaat die de scheiding regelt. Voorlopig gaat Kiki één weekend per maand naar hem toe. Zolang ik Tim nog borstvoeding geef, wil ik hem niet daar laten slapen, dus Tim ziet hij alleen even als ik Kiki kom brengen. De kindjes zijn klein en krijgen er niet veel van mee, zeker Tim niet. Voor Kiki is het wel anders, maar ook zij was gewend aan een leven waarin ze haar papa maar weinig zag. Fred kwam vaak pas thuis als zij al in bed lag. Ondanks het feit dat Richard pas 24 is, doet hij het fantastisch. Hij verschoont luiers en brengt de kleintjes naar de crèche als ik eerder begin met werken. Ik ben dolgelukkig met mijn nieuwe gezinnetje. Ik voel me geliefd en bemind en het is een verademing samen te leven met een man die naar me luistert en er voor me is!”