Cynthia: ‘Twee weken voor onze bruiloft ontdekte ik zijn bedrog’
29 april 2024
Cynthia (30) en Gerben (32) staan op het punt te gaan trouwen als Cynthia wordt gebeld door de zelfverklaarde minnares van Gerben.
Cynthia: “De vrouw die mij op een ochtend belde, deed dat niet om haar felicitatieboodschap door te geven. Ze was ook zeker niet van plan iets aan de komende feestvreugde toe te voegen. Juist het tegenovergestelde. Ze wilde mij waarschuwen, zei ze. Vertellen dat mijn aanstaande echtgenoot, de man die ik al ken vanaf mijn zestiende en met wie ik twaalf dagen later zou gaan trouwen, niet eerlijk was. Als het aan haar lag, kwam er dan ook geen huwelijk. Althans, niet met mij. Volgens haar was Gerben niet mijn grote liefde, maar die van haar.”
Slechte film
“Er bestaan niet genoeg woorden om te beschrijven wat je voelt als je ineens wordt geconfronteerd met de minnares van je partner. De wereld vergaat en zakt weg onder je voeten, dekt denk ik nog het meest de lading. Ik wilde in ieder geval dolgraag wegzakken in een gat. Ik hoorde een voor mij vreemde vrouw de ene na de andere vreselijke zin uitkramen. Kennelijk schepte ze er genoegen in mij finaal van mijn stuk te brengen. Ze moet me hebben horen trillen en stotteren, maar ze ging maar door.
Ik drukte haar uiteindelijk weg, maar ze belde opnieuw. En toen ik niet opnam, appte ze me de tekst: ‘Als je niet wil horen wat ik te zeggen heb, trouw je straks met een bedrieger.’ Volgens haar móést ik de waarheid weten, voordat ik twee weken later voor het altaar stond. Toen ze weer belde, bleef ik dus luisteren, maar ik kon wel janken.
‘Afgelopen maandag hadden jouw Gerben en ik nog heerlijke, lange en passievolle seks’, siste ze. ‘Hij zei nog hoe erg hij intimiteit met jou miste. Jij hebt nooit tijd voor hem.’ Ik dacht alleen maar: slechte film, dit is niet echt, dit kan niet waar zijn. Gerben en ik zijn super happy en hij is de meest trouwe, loyale vent die ik ken. Dit verzint ze allemaal. Het is vast een boze cliënte van Gerben.
Gerben werkt in de psychiatrische zorg. Hij heeft wel vaker patiënten gehad die meenden verliefd op hem te zijn. Dus zo gek was mijn gedachte niet. Maar helaas, na veel andere nare, kwetsende zinnen, gaf deze vrouw steeds meer bewijzen voor haar verhaal. Ze bleek een collega van Gerben, haar naam kende ik wel. Volgens haar stemden zij en Gerben al een jaar lang hun roosters op elkaar af. Al een jaar lang zagen ze elkaar op het werk, maar ook in het geheim: op momenten dat ik werkte of met vriendinnen naar de bioscoop was. Ze noemde data, gaf voorbeelden van momenten waarop Gerben me had gebeld dat het later werd, vanwege een patiënte in de isoleer. Maar dat waren dus verzinsels. Excuses om bij haar te kunnen zijn, zo beweerde ze lachend.”
Gegild en gejankt
“Waarschijnlijk heeft het telefoongesprek niet langer dan vijf minuten geduurd. Daarna was ik zo licht in mijn hoofd en zo in paniek, dat ik verwachtte elk moment flauw te vallen. Met mijn laatste kracht heb ik haar afgepoeierd. Oké, ze had haar punt gemaakt. Ik ging nu ophangen en als het waar was wat ze zei, mocht ze Gerben hebben en houden. Ik hoefde hem niet meer en zeker niet als echtgenoot. Dat accepteerde ze. Ze riep nog snel dat ze het zo erg voor me vond en dat ze mij dit verdriet niet gunde. Maar tien minuten later had ik de eerste foto’s in mijn WhatsApp van deze vrouw; laten we haar Merel noemen. En dat waren niet alleen lachende, vrolijke plaatjes van haar en Gerben…
Daarna ben ik ingestort. Ik heb gegild en gejankt als een klein kind. Daarna heb ik werkelijk krijsend Gerben op zijn werk gebeld en geëist dat hij meteen naar huis kwam. Het kon me niet schelen dat het er druk was en onderbezet. Scheldend en tierend liet ik hem dat weten ook. Als hij onder werktijd genoeg tijd had gehad om te scharrelen met zijn collega, kon hij ook wat voor zijn eigen vrouw over hebben.
Gerben kwam een klein uur later thuis. Helemaal overstuur. Blijkbaar had Merel hem al ingelicht over het gesprek en hij had al zo’n vermoeden dat ik wist van zijn vreemdgaan. Ondertussen had ik al zijn onderbroeken – bizar genoeg alleen die – in een weekendtas gepropt en bij de voordeur gezet. Hij kon ophoepelen. Dat we de inhoud van die tas een paar uur later gezamenlijk weer hebben uitgepakt en in zijn kast gelegd, is iets wat maar weinig mensen snappen. Meerdere factoren speelden daar een rol bij. En niet in de laatste plaats ons voorgenomen huwelijk.
Gerben had zo’n spijt. Hij wilde mij niet kwijt, maar wel uitleggen wat er volgens hem was gebeurd. Het was geen jarenlange affaire geweest. Maar een intense vriendschap die uit de hand was gelopen, na een avond vol drank. Daarna had hij willen kappen, maar wilde zij niet meer van ophouden weten. Uiteindelijk volgden er weken van chantages en was hij nog één keer overstag gegaan. Vorige week maandag. In de hoop dat zij zou stoppen. Wat uiteraard niet gebeurde. Maar hij wilde mij absoluut niet kwijt en er alles aan doen zijn fout te herstellen.”
Intense vriendschap
“Gek genoeg geloofde ik hem. Ik wil hem niet verdedigen, want excuses zijn er niet voor wat hij heeft gedaan. Vreemdgaan doe je gewoon niet. Hoeveel drank er ook in het spel is, hoe je ook wordt verleid door de andere partij. Punt. Maar er zijn wel ‘verzachtende omstandigheden’. De nieuwsgierigheid naar een ander. Gerben en ik zijn al sinds ons zestiende samen, hebben elkaar ontmaagd en nooit met een ander gezoend. Ik heb ook meerdere malen gedacht: hoe zou het zijn met een ander? Maar daar bleef het bij. Anders dan Gerben ga ik mijn relatie niet op het spel zetten voor een fling.
Daarnaast heeft hij psychisch een zware tijd achter de rug. Hij heeft in negen maanden tijd drie dierbaren verloren. Eerst zijn beppe, die hem als het ware heeft opgevoed, omdat zijn ouders een eigen slagerij hadden. Daarna zijn moeder aan borstkanker en zeven weken later zijn vader. Officieel aan prostaatkanker, maar wij denken allemaal uit liefdesverdriet. Die mensen waren een leven lang samen. Het verdriet om zijn ouders en oma vrat aan hem. Maar Gerben is een typische Fries, een echte binnenvetter. Hij deelde zijn gevoelens niet met mij. Hij klapte dicht als ik huilde om zijn ouders, met wie ook ik een goede band had gehad. Blijkbaar kon hij er wel met collega Merel over praten. Hun relatie is uit een soort rouwverwerking begonnen, beweert Gerben. Vanuit goede gesprekken ontwikkelde zich een intense vriendschap. Het klopt dat ze hun roosters op elkaar afstemden, maar dat was vanwege het praten. Niet om stiekem seks te hebben.
Er kwam verder geen gevoel bij kijken. Althans, niet voor hem. Wel knuffelde Merel hem weleens, om hem te troosten. Dat ze toch een keer over de schreef zijn gegaan, kwam door de drank, zei Gerben. Op de sterfdag van zijn moeder wilde hij alleen naar het graf. Onderweg ging hij langs Merel voor wat steun, daar heeft hij drie baco’s gedronken. Voordat hij het wist, lagen ze te zoenen.”
Lees ook: ‘Mijn man ging vreemd. Op onze huwelijksreis’
Twee keer seks
“Die Merel scheen al lang gek op hem te zijn en zag de vertrouwelijke gesprekken als een bewijs van zijn liefde voor haar. Ze wist dat wij samenwoonden en zouden trouwen, maar dacht dat ze hem daar wel vanaf kon brengen. Ze geloofde dat hij de ware voor haar was.
Uiteindelijk hebben ze twee keer het bed gedeeld. Een keer dus vrijwillig. Het zoenen was uitgelopen op seks, ook omdat ze ‘alles uit de kast had getrokken’ om hem te verleiden, aldus Gerben. En een keer gedwongen: vorige week. Na die eerste keer was Gerben helemaal van slag. Vol spijt en berouw. Hij realiseerde zich meteen dat dit te ver was gegaan en niet had mogen gebeuren. Maar Merel accepteerde geen nee. Ze kon na die ene keer niet verkroppen dat hij niets met haar wilde behalve vriendschap. Omdat Gerben haar afhield, werd zij steeds extremer. Ze stuurde liefdesverklaringen, ging zich sexy kleden en chanteerde hem tot seks. Nog één keer seks, zei ze, dan zou ze hem voor altijd met rust laten. Zo niet, dan zou ze mij inlichten.
Merel hield zich aan beide afspraken niet. Gerben, die maandenlang door haar werd belaagd, wilde af van het gezeur en gaf toe door met haar in bed te stappen. Maar Merel was inmiddels zo gek op Gerben geworden, dat ze er alles aan deed zijn relatie stuk te maken. Mij vinden was niet moeilijk, onze trouwkaart hing al weken op het prikbord inclusief ons adres én 06-nummers.”
Ergens ook medelijden
“Ik zei altijd: als mijn man vreemdgaat, is het over. Mijn eerste gedachte was ook: weg met die vent. Maar als het je eenmaal overkomt, piep je toch anders. Ik geloofde dat Gerben spijt had, dat zag ik ook aan hem. Hij heeft nachtenlang gehuild, honderd keer sorry gezegd. Gezworen op zijn overleden ouders dat hij alleen mij wilde. Dat Merel niks betekende. Om hem dan na twaalf jaar relatie koud weg te sturen, kon ik niet. Hoe boos en verdrietig ik ook was, ergens had ik ook medelijden met hem. Mijn liefde voor hem was niet ineens weg. Bovendien was ik bang dat ik hem dan juist in haar armen zou sturen en die gedachte maakte me gek.
En we gingen dus bijna trouwen. Alles was geregeld. Mijn crèmekleurige Sisi-jurk hing al bij mijn ouders in huis. De proeftaart stond in de koelkast en zelfs de bedankkaartjes voor onze getuigen en bruidskinderen had ik al geschreven. Over minder dan twee weken zouden er 75 man op onze bruiloft komen. Hoe genant zou het zijn die allemaal te moeten afbellen, omdat ik het huwelijk wilde afblazen? Zeker als we hier uit zouden komen en later misschien wel weer zouden willen trouwen. Dan sta je toch voor gek? En omdat ik ook in een soort wittebruidsroes zat, wilde ik niets liever dan alles door te laten gaan. Ik schakelde als het ware mijn onderbuikgevoel uit en zei geheel volgens plan, twaalf dagen later volmondig ja.”
Trouwen en wantrouwen
“Inmiddels zijn Gerben en ik twee jaar getrouwd. Dat klinkt mooier dan het is, want het is een echte struggle. De stap om hem terug te nemen leek groot, maar valt in het niet bij het dagelijks samenleven met iemand die je niet vertrouwt. Of althans, die je voor altijd wantrouwt.
Ik wil best geloven dat Gerben niet meer vreemdgaat met haar of het aanlegt met een andere collega. Godzijdank werkt Merel inmiddels bij een andere vestiging en laat ze Gerben en mij met rust sinds we zijn getrouwd en Gerben dus niet voor haarzelf heeft. Gerben heeft me kunnen overtuigen dat het de domste actie ooit is geweest, eentje waarvan hij nog nachten wakker ligt en waar hij dagelijks voor boet.
Maar hem vertrouwen is bijna onmogelijk. Op alle liefdesvlakken. Ik heb nooit een signaal van hem gehad dat hij ongelukkig was. Er waren geen aanwijzingen dat er een ander in het spel was. Hij zei elke dag hoeveel hij van me hield en hoe hij uitkeek naar de dag waarop we officieel man en vrouw zouden worden. En dat maakt het nu extra lastig. Als hij nu zegt hoeveel hij van me houdt, denk ik meteen; ja, ja dat zal wel. Het feit dat hij seks heeft gehad met een ander, vind ik minder pijnlijk dan dat hij zijn gevoelsleven met een andere vrouw besprak. Dat maakt me jaloers. Hij deelde veel meer met haar dan alleen het bed.
We zijn dus nog getrouwd, maar of we dat ook blijven, durf ik niet te stellen. Tot nu toe is Gerben lief en begrijpend als ik huil of boos word om zijn vreemdgaan. Maar wat als hij mijn tranen en boosheid zat is? Of wat als ik het zelf beu ben? Bij Gerben blijven betekent ook zijn verleden accepteren en dat vind ik eigenlijk steeds lastiger worden.”
Tip van de redactie
Het fenomeen vreemdgaan of overspel is van alle tijden en gaat veelal gepaard met heftige emoties. Wat drijft de partner tot overspel? Wat zijn de motieven van de minnares? En wat is de reden dat de bedrogen echtgenote haar man toch niet kwijt wil en het overspel vergeeft? Hier kun je alles over lezen in De duivelsdriehoek van Carolien Roodvoets. Voor meer info klik op onderstaande button.
De duivelsdriehoek
Lees ook: ‘Tijdens onze huwelijksreis had ik al spijt’
Om privacyredenen zijn alle namen veranderd, de echte namen zijn bekend bij de redactie. Foto: Getty Images
Meer persoonlijke verhalen lezen? Neem nu een abonnement op Vriendin.
