Stefanie: ‘Ik heb heimwee naar het evenement waar ik nooit ben geweest’

2 juli 2020

Het is al laat als we nog even samen op de bank zitten. Meestal gaan we vroeg naar bed. Maar op deze zaterdagavond niet. Op één van onze nieuwe salontafeltjes brandt een kaarsje.

Er staan ook vetplantjes op en een bijpassend vaasje met dieprode chrysanten. Vanmiddag hebben we twee tafeltjes van mangohout en één van marmer gekocht. Het lijkt hier wel een showroom van een meubelzaak, maar dan veel gezelliger. Onze theeglazen staan keurig op een onderzetter en we kijken zomaar wat tv.

Concert at SEA

‘Concert at SEA 15 jaar, de hoogtepunten’ wordt uitgezonden. De achterdeur staat open om de verkoelende avondlucht te verwelkomen. Van buiten horen we muziek en geschreeuw van opgeschoten lui. Met de klanken die de televisie ons brengt hebben we daar weinig last van. We kijken naar allerlei optredens van de afgelopen jaren. Geruisloos gaat de tussendeur open. Adriana komt met kleine oogjes de kamer binnen. Lange benen steken onder haar te korte nachtjapon uit. Ze wordt groot. ‘Ik kan niet slapen door dat geschreeuw’, zegt ze. ‘Volgens mij hebben ze hier ergens een feestje’, verklaar ik. ‘Kom maar’. Adriana kruipt tegen mij aan. Dirk geeft haar een warm broodje met kaas. Dat knabbelt ze lekker op.

Duizenden mensen

‘Deze vind jij toch leuk?’ vraag ik als ‘Sexy als ik dans’ van Nielson voorbij komt. Adriana knikt. Ze geniet zichtbaar van de gezelligheid. Ik vind het heerlijk om samen thuis te zijn en hoef niet zo nodig naar een festival. Toch heb ik heimwee naar het evenement waar ik nooit ben geweest. Ik zie duizenden mensen voor een groot podium waarachter de zee. Dit jaar gaat Concert at SEA niet door. Grote buitenconcerten zijn er nog niet. Met een vergunning en het handhaven van de 1,5 meter afstand is het binnenkort weer mogelijk.

Lees ook: ‘Kletsnat stappen we het bootje uit’

Nog even volhouden

Maar de sfeer zal anders zijn door de verplichte afstand en veel minder bezoekers. Meezingen mag ook al niet. Komt het vertrouwde beeld van duizenden uitzinnige concertbezoekers ooit terug? Op de televisie verschijnt een zee van lichtjes uit mobiele telefoons. Ze deinen mee op de maat van de muziek. ‘Vroeger deden ze dat met aanstekers’, zeg ik tegen Adriana. Van buiten blijft lawaai binnenkomen. Het is vast niet stil als we naar bed gaan. Die lui kunnen in ieder geval niet naar een nachtclub of discotheek. Het is prettig dat er intussen weer veel mag. Maar we moeten nog even volhouden totdat alle deuren open gaan en we ons weer echt vrij kunnen voelen.

Over Stefanie

Stefanie (46) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. Negen jaar geleden kregen zij samen Adriana. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie