Stefanie: ‘Ik heb een droom, al schaam ik mij om daarvoor uit te komen’

17 juli 2020

“Je moet je dromen volgen… Dat zeggen mensen veel te gemakkelijk. Ik probeer die van mij serieus na te jagen. Al schaam ik mij om daarvoor uit te komen.

Kinderboek

“Ik wil een kinderboek uitgeven, maar dat is iets voor schrijvers… Ik ben gewoon een moeder en administratief medewerkster. Toch wil ik het proberen. Op de cursus Kinderverhalen Schrijven sta ik gemiddeld nog steeds een 9. Ondertussen ben ik bezig met een manuscript. Mijn fictieve personages staan zo dicht bij mij, dat ik van hen ben gaan houden. Zij fluisterden mij in dat ik voor jonge tieners moet gaan schrijven en ze leerden mij over hun gevoelsleven.”

Werkelijkheid

Maar ik leef ook in de werkelijkheid en heb een leuke baan en lieve kinderen. Voor mijn kinderen zet ik de personages aan de kant. Moeder worden is de grootste droom die ik heb nagejaagd. Al heb ik van dat moederschap ook de grootste klap in mijn leven gehad. Het is zwaar om met twee van mijn kinderen geen of nauwelijks contact te hebben. Daar heb ik om gerouwd. Tijdens de rouw trokken zij mij om de beurt weer aan, maar toen ik te dichtbij kwam, stootten zij mij weer af. Dat is verwarrend en slopend. De kans bestaat dat het aantrekken en afstoten altijd zal blijven. Dat is het veiligheidsmechanisme dat ze tijdens hun jaren van verwaarlozing hebben ontwikkeld.

Het verdriet hierover gaat nooit weg. Maar ik heb er hard aan gewerkt om gelukkig te kunnen zijn. Er is ruimte voor mezelf gekomen. Ik ben klaar voor het kinderboek. Maar mijn gewone, drukke leven gaat ook door.

Vakantie

Ik snap niets van werkende moeders die cursussen volgen, tot in de late uurtjes met vriendinnen kletsen en in de ouderraad zitten. Ondertussen is hun huis op orde en stralen hun ogen onder een paar perfect geëpileerde wenkbrauwen. Ik loop er bleekjes bij en heb niet eens een vriendinnengroep om ’s avonds mee te kletsen.

Nu is het vakantie. Tijd om uit te rusten en leuke dingen te doen met mijn gezin. Ik sluit mezelf niet op in een zolderkamertje om te schrijven. Ik schrijf in mijn eigen tempo en hoef me aan niemand te maatstaven… of misschien toch aan de schildpad uit De haas en de schildpad. De fabel die de slaaf Aesopus de zesde eeuw voor Christus al geschreven zou hebben en waarvan de moraal nog steeds opgaat: ‘Hardlopers zijn doodlopers en langzaam-maar-zekerwerk leidt tot goede resultaten.’

Over Stefanie

Stefanie (46) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. Negen jaar geleden kregen zij samen Adriana. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie