Stefanie: ‘Dan komt de post: ‘Centraal Justitieel Incassobureau”

13 augustus 2020

“Daar gaat de donkerblauwe, twintigjarige station na elf jaar trouwe dienst. Hij bracht ons altijd veilig thuis. Ik kende hem door en door.”

Andere auto

“Hij haperde wel eens als ik hem in de achteruit wilde zetten, maar dat vergaf ik hem. Ach, het is slechts een gebruiksvoorwerp…Maar wanneer Adriana en ik hem uitzwaaien, als Dirk hem bij de garage gaat inruilen, voelt het toch of onze oude bolide bezield is.

De blauwe station zou niet meer door de APK komen. Wilden we nog wel investeren in zo’n oudje?
De laatste keuring gaf de doorslag om op zoek te gaan naar een andere auto.
Op zo’n moment komt de afstand die ik tot gebruiksvoorwerpen voel weer naar boven. ‘Zoek jij maar één uit’ zei ik tegen Dirk. Maar mijn partner wilde toch dat ik mee besloot. Dus kozen we samen voor een auto van hetzelfde merk, maar dan nieuwer en sportiever.
‘Rijd maar even naar het industrieterrein’ zei ik tijdens de proefrit tegen Dirk. Ik ben nogal schijterig als ik voor het eerst in zo’n ‘nieuwe’ auto rijd. Wel moest ik toegeven dat hij lekker reed. Een goede keus, waar we hopelijk vele jaren mee vooruit kunnen.

Overtredingen

Als de – voor onze begrippen – nieuwe auto nog geen uur voor de deur staat, komt de post; ‘Centraal Justitieel Incassobureau.’
‘Heb je te hard gereden?’ vraag ik grinnikend aan Dirk. Ik bega geen overtredingen. De enige bekeuring die ik ooit kreeg was toen ik in mijn tienerjaren door rood licht fietste.
‘Ik heb nooit meer boetes’ zegt Dirk verbaasd. Hij bekijkt de beschikking.
‘Op 14 juli had ik nog geen vakantie’ merkt hij op.
‘Ik ook niet’ zeg ik. Toch kijk ik stiekem op welke dag die datum viel. Oeps! een dinsdag. Dat is mijn vrije dag. Mijn bewering nooit overtredingen te maken wordt direct afgestraft. Het is overduidelijk dat ik degene was die te hard reed. Oké, maar 4 kilometer boven de toegestane snelheid, maar het blijft een overtreding.

Verrader

Als ik het kenteken op de verkeersboete zie staan, zeg ik gekscherend: ‘Dit is onze auto niet.’ Die opmerking is de doodsteek voor onze oude, betrouwbare auto. Een trap na. Ik ben een verrader.

Ach, een boete is maar geld en een auto maar een ding. Toch moet ik wennen als ik uit het raam kijk en achter de blauwe hortensia en Japanse esdoorn een zilvergrijze wagen zie schitteren.

Over Stefanie

Stefanie (46) adopteerde de kinderen van haar vriend. Negen jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie