Stefanie: ‘Adriana staat bij de wastafel. Ik zie dat ze zich betrapt voelt’

11 september 2020

Als ik een stapel handdoeken in de badkamer wil leggen, staat Adriana bij de wastafel. Ik zie dat ze zich betrapt voelt. ‘Hoi lieverd’ zeg ik.

‘Hoi lieve mama’ zegt mijn dochter. Ze houdt haar handen onder haar sweater verborgen. Zonder te controleren wat ze in haar schild voert, ga ik naar benden. Ik weet dat Adriana het mij uiteindelijk uit zichzelf zal vertellen. Ik wil haar vertrouwen geven en wacht geduldig af.

Iets stiekems gedaan

Niet veel later komt mijn dochter met een potje in de vorm van een roos beneden. Ze lacht ongemakkelijk. ‘Weet je’ begint ze. ‘Nee’ zeg ik. Aan haar gezicht te zien, heeft Adriana geen idee dat ik doorheb dat ze iets stiekems heeft gedaan. Ik onderschatte mijn moeder vroeger ook enorm als ik iets had uitgehaald. Ik dacht dat ze niets merkte wanneer ik met een natte broek thuis kwam, omdat ik door het ijs was gezakt of als ik stiekem een reep chocolade uit de kast pakte.

Zijn zoals zij

Nu begrijp ik dat ze mij vertrouwen wilde geven, het mij gunde fouten te maken en mij de keus liet of ik die aan haar wilde vertellen. Ze zei gewoon niet alles wat ze zag. Ik vertelde mijn moeder achteraf dat ik uit het raam was geklommen. Ook biechtte ik op dat ik in plaats van naar de zaterdagavondmis te gaan (zodat ik zondagochtend niet zo vroeg naar de kerk hoefde) naar mijn vriendinnetje was gefietst. Mijn moeder werd niet boos. Misschien wist ze het al die tijd al. Ik wil zijn zoals zij was.

Lees ook: Stefanie: ‘Ik zal mijn rechterhand tijdelijk niet kunnen gebruiken’

Lipgloss gemaakt

‘Nou, ik heb stiekem lipgloss gemaakt.’ Adriana steekt het rozenpotje naar voren. Haar vingers zijn blauw en het potje ziet er vettig uit. Ze opent de roos en toont mij een plakkerige blauwe massa. ‘Wat ruikt dat lekker. Waar heb je het van gemaakt?’ vraag ik geïnteresseerd. Adriana lacht opgelucht. ‘Van vaseline en ik heb een beetje blauwe kleurstof uit de doos met bakspullen gepakt.’

Alles opgebiecht

Ze doet de lipgloss op haar lippen om het resultaat van haar stiekeme creatie te tonen. ‘Wow!’ zeg ik. ‘Ik wil ook wel van die mooie, blauwe lippen.’ Behoedzaam smeert mijn dochter wat van het goedje op mijn lippen. We geven elkaar een plakzoen en moeten lachen. Wat houd ik van dit meisje, dat mij uiteindelijk alles opbiecht. Ik vind haar zo schattig als ze iets heeft uitgehaald, maar ben wel blij dat ze niet stiekem smurfensnot heeft gemaakt van mijn nieuwe, dure Rituals doucheschuim.

Over Stefanie

Stefanie (46) adopteerde de kinderen van haar vriend. Negen jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie