Merel is weer terug bij haar ex: ‘Hij nam mij in zijn armen, en bleef’

8 december 2020

Na zeventien jaar kwam er een eind aan de relatie van Merel en Jeroen. Maar zeven maanden later begon er toch weer iets te kriebelen.

Merel: “Jeroen en ik waren zeventien jaar samen, waarvan twaalf jaar getrouwd. We leerden elkaar kennen op het mbo en waren elkaars eerste serieuze verkering. Al snel kregen we kinderen. Drie in vijf jaar tijd. Jeroen werkte meer dan fulltime als automonteur en ik had een schoonheidssalon in ons tuinhuisje. De jaren vlogen voorbij en alles ging wel prima. Tot er iets bij mij begon te knagen. Wat het was? Ik kon mijn vinger er niet op leggen. Een bepaalde onrust of nieuwsgierigheid naar iets nieuws? Op een avond was Jeroen thuisgekomen van zijn werk. Hij was op de bank gaan liggen en meteen in slaap gevallen. Ik keek naar hem. Hij zag er grauw uit, van het stof in zijn werkplaats, en had zijn mond half open. Was dit nou die stoere, mooie jongen op wie ik ooit was gevallen? Die avond zouden we eigenlijk over de kerstvakantie praten. Over het halen van de boom, de cadeautjes en wanneer onze kinderen uit logeren zouden gaan. Ik had er echt een gezellig avondje van willen maken, die als het aan mij lag eindigde in een heerlijke vrijpartij. Maar Jeroen lag te ronken op de bank. Ineens had ik er schoon genoeg van. Ik wilde een man die van elke dag een feestje wil maken, geen vent die alleen doet wat er van hem wordt verwacht, zonder passie of inspiratie.”

Helemaal klaar mee

“Jeroen dacht dat ik een grapje maakte, toen ik hem wakker schudde. Ik gooide alle frustraties waarmee ik al heel lang rondliep eruit. Hoe saai ons huwelijk was, dat we al jaren in een sleur zaten. ‘Als de kinderen er niet waren, was ik allang weggeweest’, riep ik. Hij hoorde me aan en vertrok daarna zwijgend naar boven. Dat maakte me nog bozer. Zeg iets, ga ertegenin! dacht ik. Die nacht sliep ik op de bank. Ook de volgende ochtend wilde hij niet praten. Pas ’s avonds vroeg hij of ik het allemaal meende, wat ik had gezegd. Ik knikte. Voor het eerst in jaren zag ik hem huilen. Tranen van onmacht, vertelde hij later. En toen vertelde hij dat hij het ook niet meer zag zitten. De reden dat hij niet voor ons huwelijk wilde knokken, was omdat hij dat al jaren deed. Hij had vanaf het begin zijn best gedaan voor ons. Was me nooit ontrouw geweest, werkte hard zodat ik een relatief luxe leven had en droeg me, op zijn manier, op handen. Als dat niet goed genoeg was, wist hij niet hoe hij me gelukkig kon maken. Dus hij liet me gaan. En hij zette woord bij daad. Hij vertrok naar zijn moeder en niet veel later betrok hij een flatje in de buurt. Samen vroegen we de scheidingsformulieren aan. Opeens was ik de boeman in onze vriendengroep. De onredelijke vrouw die nooit tevreden was. Die het haar kinderen van destijds elf, tien en acht jaar oud aandeed om, vlak voor de feestdagen, uit elkaar te gaan. Natuurlijk voelde ik me schuldig, maar toch vond ik dat ik voor mezelf moest kiezen.”

Jaloers

“‘Weet je wat jij nodig hebt?’ zei een single moeder van het schoolplein, die mijn verhaal had gehoord. ‘Een nieuwe vriend!’ Dus gingen we in de meivakantie samen acht dagen naar Turkije. Daar hebben we de bloemetjes flink buiten gezet. Jeroen was die week met de kinderen kamperen. Af en toe stuurde de oudste een appje met foto’s, waarop ik twee keer dezelfde vrouw zag. Ik vroeg mijn dochter wie dat was. ‘O, dat is Barbara,’ schreef ze, ‘de vriendin van papa.’ Razend was ik, omdat ik niet wist dat mijn kinderen zomaar met een vreemde vrouw werden opgezadeld. Maar ik besefte dat er onder die woede ook gewoon kinderachtige jaloezie zat. Heel stom, maar ik had er geen rekening mee gehouden dat Jeroen nu ook vrijgezel was en dus het bed in kon duiken met wie hij wilde.”

Uit eten

“Toen we een half jaar uit elkaar waren, gingen we uit eten, Jeroen en ik. Hij zag er goed uit, hij straalde. ‘Zeker dankzij Barbara’, zei ik venijnig. Jeroen moest lachen. Barbara was gewoon een vriendin, de single zus van een collega. Hij vertelde dat hij wel een paar dates had gehad via Tinder en met twee daarvan ook naar bed was geweest. Maar wat hem betreft haalde geen enkele vrouw het bij mij. Toen ik dat hoorde, maakte mijn hart een sprongetje. Na een goed gesprek kwamen we tot de conclusie dat we elkaar jarenlang te erg voor lief hebben genomen. Het was vanzelfsprekend dat de ander er was. Ik besefte dat ik zijn harde werken, waaraan ik me vaak had geërgerd, eigenlijk erg waardeerde. Zo veel mannen die ik had ontmoet, zeurden over hun exen die te veel geld eisten. Jeroen werkte keihard om me, nu we officieel gescheiden waren, af en toe iets extra’s toe te stoppen. Toen hij tijdens ons gesprek mijn hand pakte, voelde het fijn. Net als de zoen op mijn wang bij het afscheid.”

Door het dolle heen

“Het kinderfeestje van onze middelste, een paar weken later, hebben we groots gevierd. Jeroen kwam eerder om te helpen en na afloop bleef hij tot de kinderen in bed lagen. Ik had verwacht dat hij na het feestje zou vertrekken, maar nee. Zijn hart was weer voor mij gaan kloppen, zei hij. Hij nam mij in zijn
armen, en bleef. Definitief, want hij is daarna alleen nog naar zijn flat gegaan om zijn spullen op te halen. Onze kinderen vonden het natuurlijk fantastisch, waren door het dolle heen dat we weer samen waren. Ze maken ook grapjes als we ‘nu alweer’ aan het zoenen zijn. Daarom moeten we dan hard lachen. We zijn weer zo gelukkig samen. Er zijn wel een paar dingen veranderd. We houden nu elke woensdagavond vrij voor elkaar en lopen geregeld samen hard. Onze relatie is geen vanzelfsprekendheid meer, maar een bewuste, weloverwogen keuze. Familie en vrienden vonden het maar raar. Eerst gingen we met veel gedoe uit elkaar en nu zijn we weer smoorverliefd. Maar Jeroen en ik weten allebei dat alleen óns gevoel ertoe doet. Voorlopig gaan we nog niet hertrouwen, al heeft hij me wel gevraagd en heb ik ook ‘ja’ gezegd. Ik vind deze verliefdheid nu nog te leuk!”

Lees ook: Jolanda: ‘Acht maanden na onze scheiding kwamen we weer bij elkaar’

Foto: Getty Images