Stefanie: ‘Ik kon zelfs twee van mijn adoptiekinderen niet redden’

4 maart 2021

Is het een oerdrang een redder te willen zijn? Ben je een mislukkeling als dat niet lukt? Zo voelde het laatst in de supermarkt wel.

Heldhaftigheid

Er klonk een snerpend geluid. Het kwam van een meisje met een stracheostoma. Door het hulpmiddel maakte haar ademhaling een geluid. Jongens riepen haar na: ‘Monster!’
Voordat ik hen daarop kon aanspreken, deed een jonge vrouw het. Er kwam iemand voor het meisje op. Wie dat deed, was niet belangrijk. Heldhaftigheid is geen persoonlijk doel. Toch voelde het of ik gefaald had, omdat ik niet als eerste ingreep.

Adoptiekinderen

Vroeger fantaseerde ik dat ik een baby uit een rieten mandje bevrijdde. Maar in het echte leven kon ik zelfs twee van mijn adoptiekinderen niet redden. Misschien willen ze niet gered worden. Als ik te dichtbij kom, deinzen ze terug. Ik kan hen niet helpen.
Mijn moeder was wel een held voor mij en voor de arme en zwakke mensen die zij hielp.
Ik ben geen held die adequaat reageert op kinderen die mij aantrekken en dan weer afstoten of op pestende jongens in de supermarkt.

Redden

Toch zou ik willen redden, zoals de jongen in The Catcher in the Rye. Het boekje – dat gaat over de verandering van jeugd naar volwassenheid – behandelden we vroeger op school bij Engels. De hoofdpersoon vertelt: “Ik zie de hele tijd een heleboel kinderen voor me die een of ander spel aan het doen zijn in een groot graanveld. Duizenden kleine kinderen en er is niemand bij – geen grote mensen, bedoel ik – behalve ik. En ik sta op de rand van een krankzinnige afgrond. En wat ik nou moet doen is dat ik ze moet vangen als ze in de afgrond dreigen te vallen – als ze aan het hollen zijn en niet kijken waar ze lopen, moet ik ergens vandaan komen en ze vangen. Dat is het enige wat ik de hele dag zou doen. Dan was ik dus de vanger in het graan.”

Geen held

Als de jongen te laat zou zijn met vangen, zou er een kind in de afgrond vallen.
Zijn twee van mijn kinderen niet goed opgevangen, waardoor er problemen met hechting ontstonden? Is mijn moeder te vroeg gestorven, waardoor ik te laat ben om haar te vertellen dat zij mijn heldin is?

Ik ben geen held, maar sta op het graanveld en probeer niet te vallen. Ik doe wat ik kan en vertrouw erop dat mijn moeder rond het graanveld cirkelt en over mij waakt.

Lees ook: Stefanie: ‘Van wandelen en fietsen word ik veel blijer’

Over Stefanie

Stefanie (47) adopteerde de kinderen van haar vriend. Negen jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie.