Stefanie: ‘Met een achterbaks gevoel glip ik de kamer uit’

14 mei 2021

‘Dus maar één keer in de twee uur iets eten. Je mag best een snoepje, maar een half uur later niet weer één,’ legt de mondhygiëniste aan Adriana uit.

Weinig snoepen

Ik probeer zelf ook weinig te snoepen. We nemen wel een koekje bij de thee en bakken vaak cake en taart. Maar ik wil ook op de gezondheid letten. Dat valt niet mee. Adriana gaat van ons huis naar dat van haar vriendinnetje. Ik vermoed dat ze op beide adressen iets lekkers scoort. Behalve vaste eetmomenten aanhouden, is het voor je tandglazuur beter om na het ontbijt een uur te wachten met tandenpoetsen. Maar dan is Adriana allang met andere dingen bezig.

Logeerpartijtje

‘Mag Sanne bij ons slapen?’ Twee paar glunderende ogen kijken mij aan. Ach, waarom niet, het is meivakantie. ‘Ik verschoon het bed nog even,’ zeg ik als de meiden Sannes koffer naar boven hebben gebracht. ‘Nee! Alles is al klaar!’ zegt Adriana beslist. Ze gaat met haar vriendinnetje naar buiten. Ik wil Adriana’s tweepersoonsbed toch verschonen. De meiden hebben hun pyjama’s sierlijk over het dekbed gedrapeerd. Zonde om die kunstwerkjes kapot te maken. Weet je wat, ik verschoon alleen de kussenslopen. Ik schuif een leger knuffeldieren dat op de kussens ligt opzij. Als ik een kussen pak, vallen er twee lolly’s uit. Smeerlapjes, denk ik. Nu snap ik het doel van het pluche leger, dat ik vlug terug zet. Ik durf de kussenslopen niet meer te verschonen. Met een achterbaks gevoel glip ik de kamer uit.

Opbiechten

’s Nachts hoor ik gegiechel en heen en weer geloop. Zouden de lolly’s al op zijn? Het is even stil, maar om half zes begint het gegiechel weer. Sanne is naar huis. Adriana zit doodmoe op de bank. Ik breng haar ‘s avonds vroeg naar boven en kruip nog even naast haar in het intussen verschoonde bed. ‘Mama…’, zegt Adriana. ‘Ja?’ vraag ik. ‘Nou…we hadden gisteravond stiekem een lolly,’ zegt Adriana. ‘Ik moet ook iets bekennen. Ik heb de lolly’s per ongeluk gezien.’ ‘Echt?’ vraagt mijn dochter. Ik sla schuldbewust mijn ogen neer.

Ondeugend meisje

‘Was hij lekker?’ vraag ik dan. ‘Ja,’ zegt Adriana. ‘Ik heb daarna wel mijn tanden gepoetst.’ Ik vraag niet of er een uur tussen de lolly en het tandenpoetsen zat. We kijken elkaar aan en schieten in de lach. Ik zie pret in Adriana’s ogen. Even is ze niet meer moe. Wat beleef ik toch veel plezier aan dit ondeugende, maar eerlijke meisje. Snoep verstandig, maar geniet nooit met mate!

Lees ook: ‘Zo eindigt de droomvermorzelende reportage toch hoopvol’

Over Stefanie

Stefanie (47) adopteerde de kinderen van haar vriend. Tien jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie.