Sandra: ‘We woonden pas twee dagen samen toen ik ernstig ziek bleek’

25 mei 2021

Soms gebeurt er iets waardoor je in één klap je leven moet omgooien. Sandra’s leven werd de afgelopen vijf jaar een aantal keer flink overhoopgegooid, maar ze beseft nu meer dan ooit dat ze van iedere dag wil genieten.

“De eerste keer dat mijn leven totaal overhoop werd gegooid, is bijna 5 jaar geleden. Mijn man en ik waren 36 jaar samen toen ik erachter kwam dat hij vreemdging met een gezamenlijke vriendin van ons. Het was een keiharde klap in mijn gezicht die ik niet zag aankomen. Natuurlijk hadden we onze ups en downs gekend, maar ik hield zielsveel van hem.”

Eenzaam

“Aan de buitenkant zag je niets aan me, maar vanbinnen ging ik kapot. Ik was ontzettend verdrietig en voelde me vaak eenzaam. Mijn kinderen hebben me echt door die tijd heen gesleept en stonden onvoorwaardelijk voor me klaar. Toen ik mijn leven eindelijk weer op de rit had, leerde ik mijn huidige vriend kennen. Eigenlijk genoot ik van het alleen zijn en was ik mijn scheiding nog aan het verwerken. Ik was totaal niet op zoek naar een nieuwe liefde, maar het overkwam me.

Toch verliep onze relatie zeker niet zonder slag of stoot. We hebben allebei genoeg meegemaakt en dat maakte het soms heel lastig. Drie keer zetten we een punt achter onze relatie, maar steeds beseften we dat wel heel gek op elkaar waren. In de zomer van 2019 hakten we de knoop door en besloten we samen te gaan wonen. 1 juli was het eindelijk zo ver. Ik keek uit naar onze toekomst samen.”

Borstkanker

“Twee dagen later was mijn dochter jarig. Het had een feestelijke dag moeten worden, maar onverwachts werd het juist een inktzwarte dag. Mijn telefoon ging en op het scherm zag ik het nummer van de huisarts verschijnen. Een paar dagen eerder had ik deelgenomen aan het bevolkingsonderzoek voor borstkanker, dus die link was in mijn hoofd snel gelegd. De huisarts bevestigde mijn gevoel. Er bleek een agressieve, grote tumor in mijn borst te zitten. De grond onder mijn voeten zakte weg.

Die avond vertelde ik het de kinderen. Dat vond ik het aller moeilijkste. Ze hadden net een scheiding voor hun kiezen gehad en nu moesten ze ook nog dealen met een zieke moeder. Dat vond ik echt verschrikkelijk. Wel hield ik de moed erin en zei tegen ze dat ik ervoor zou gaan. Ik woonde net twee dagen samen en kon mijn kinderen nog lang niet missen. Ik moest en zou genezen.”

Geluk

“Ik besef dat ik ontzettend veel geluk heb gehad. Er bleken geen uitzaaiingen verder in mijn lichaam te zitten. Toch ging in een hele heftige tijd tegemoet. Ik werd geopereerd en kreeg bestralingen en chemokuren. In die periode werd ik echt geleefd. Ik ging van de ene naar de andere ziekenhuis afspraak. Tussendoor probeerde ik zo optimistisch mogelijk te blijven en dat ging me eigenlijk best goed af. Het klinkt misschien gek, maar de klap van de scheiding dreunde nog zo hard na dat ik mijn ziekte er eigenlijk gewoon ‘bijnam’. Ook hield ik in mijn achterhoofd dat het altijd erger kon.

Mijn vriend, moeder en kinderen hebben me echt door die tijd heen gesleept. Zij waren een ongelofelijke steun. Vooral van mijn vriend vind ik het onwijs knap. We woonden pas twee dagen samen toen ik ernstig ziek bleek. Nu we hier doorheen zijn gekomen, ben ik ervan overtuigd dat we samen alles aankunnen.”

Cirkel weer rond

“Ik heb hele zware jaren gekend, maar de toekomst begint me eindelijk weer toe te lachen. Ik besef me meer dan ooit dat ik wil genieten van iedere dag en de kleine dingen in het leven. Twee jaar geleden op mijn dochters verjaardag hoorde ik dat ik ziek was. Een aantal weken geleden op mijn verjaardag vertelde mijn dochter dat zij zwanger is. Dat kan toch geen toeval zijn? Voor mij is de cirkel in ieder geval weer rond en ik kan niet wachten tot ik straks oma ben.”

Lees ook: Floor kreeg op haar 23ste lymfeklierkanker

Foto: Getty Images