Ex-tienermoeders Anouk, Hannah, Femke en Tara: ‘Jong moeder worden doet niets af aan je mogelijkheden’

12 juli 2021

Anouk, Hannah, Femke en Tara waren zelf nog een kind toen ze moeder werden. Het heeft hun geluk niet in de weg gestaan. Samen vormen ze nu de jury van de Tienermoeder van het Jaar-verkiezing. Hannah: “Durf te dromen, dát is wat ik tienermoeders van nu wil ik meegeven.’

‘Mijn tienermoederschap is mijn drive geweest’

Anouk (33)
Werk: businessmentor
Thuis: relatie met Mark (51), moeder van Dayan (15) en Edin (10).

Anouk: “Ineens wist ik het zeker: Ik ben zwanger. 17 was ik pas. Ik voelde me niet misselijk en was nog niet echt overtijd – ik voelde het gewoon. Mijn vriend reageerde laconiek. We haalden nog die middag een test en negeerden de aanwijzing dat je het beste ochtendurine kon gebruiken. Negatief. ‘Zie je wel’, zei mijn vriend, maar ik was niet gerustgesteld. De volgende ochtend testte ik opnieuw en toen verschenen er twee streepjes. Een zwangerschap lag totaal niet in lijn met mijn ambitieuze plannen. Ik wilde studeren en advocaat worden. Toch heb ik geen seconde getwijfeld of ik het kindje wel of niet wilde houden. Mijn vriend steunde mijn besluit. We zouden samen een stabiel en fijn gezin gaan neerzetten. Mijn moeder schrok toen ik het haar vertelde. Ik was zo stellig, ze had meteen door dat het geen nut had alle opties met me door te nemen.
Er brak een best eenzame tijd aan. Ik had dan wel een fijne vriend, maar vond bij niemand aansluiting. Niet bij de meiden van mijn leeftijd en ook niet bij vrouwen die zwanger waren, omdat zij veel ouder waren. Er werd door veel mensen op me neergekeken. Zo jong zwanger worden is onverantwoordelijk, vinden veel mensen. Ik was niet gewapend tegen dat oordeel en trok me steeds meer terug. Toen jaren later bleek dat Dayan licht autisme had, werd ik daar voor mijn gevoel op aangekeken. Ik had een enorme bewijsdrang om te laten zien dat ik een goede moeder was, iets waarvan ik de laatste jaren pas echt ben losgekomen. Het hoeft niet perfect, weet ik nu. Ik ben veel relaxter. Als er iets misgaat, betrek ik dat niet gelijk op mezelf.”

Perfecte plaatje

“Mijn tweede zwangerschap was gepland en die beleefde ik daardoor totaal anders. Mensen reageerden enthousiaster, wat maakte dat het geaccepteerd voelde. Ik had mijn leven ook meer op orde. Zes jaar geleden strandde de relatie met de vader van mijn jongens. Ik heb er alles aan gedaan het perfecte plaatje van een gezin in stand te houden, totdat het niet meer ging. Dat voelde als falen, ja.
Het gaat nu heel goed met me. Ik heb een nieuwe relatie, vriendinnen, ik ben afgestudeerd en hoewel ik geen advocaat ben geworden, heb ik wel een goede baan. Ik ben ondernemer met een prachtig bedrijf. Ik wil de jonge meiden die meedoen aan de Tienermoeder van het Jaar-verkiezing meegeven dat ze zichzelf vooral moeten blijven ontwikkelen. Mijn tienermoederschap is uiteindelijk mijn drive geweest. Ik heb veel moeten missen, onbezorgd weg kunnen en reizen bijvoorbeeld. Maar ik heb er ook veel voor teruggekregen. Ik promoot zo jong moeder worden niet, maar gebeurt het toch, vertrouw dan op je moederinstinct.”

‘Mijn vaders reactie gaf me veel vertrouwen’

Hannah (29)
Werk: communicatieadviseur
Thuis: relatie met Jeffrey (35), moeder van Lorena (12) en Giovanni (9).

Hannah: “Ik ontmoette Jeffrey op mijn werk in de horeca. Ik was 16 en net klaar met de middelbare school en 16 jaar. We rommelden die zomer een beetje aan. Hij was een paar jaar ouder en heel serieus. ‘Jij bent het voor mij’, zei hij. Dat schrok me dusdanig af dat ik het contact verbrak. Ik was al lang en breed begonnen aan mijn MBO-opleiding toen mijn moeder vroeg of ik misschien zwanger kon zijn. Ik was slechts twee kilo aangekomen en had verder geen klachten, maar ze had een onderbuikgevoel. Om haar gerust te stellen, deed ik een test. De uitslag overviel me. Omdat ik al die tijd geen vriend had gehad, wist ik dat ik zwanger van Jeffrey moest zijn. Een echo wees uit dat ik al 19 weken zwanger was van een meisje.
Ik kreeg een weekend de tijd om een beslissing over een eventuele abortus te nemen. Ik vertelde het Jeffrey per sms en hij nam meteen zijn verantwoordelijkheid.  Abortus was voor geen van ons een optie. Wij wilden onze dochter het leven schenken. Ik was bang dat mijn vader boos zou zijn, maar hij reageerde gelukkig heel fijn. ‘Het enige dat jij nu nodig hebt, is steun’, zei hij. Dat gaf me veel vertrouwen. Mijn moeder reageerde aanvankelijk verontwaardigd en boos. Gelukkig draaide ze snel bij. Sindsdien is ze mijn grote steun en toeverlaat.”

In het diepe

“Mijn zwangerschap ging in een roes aan me voorbij. Ik kwam die laatste maanden 25 kilo aan. Met Jeffrey had ik wel contact, maar een relatie met hem wilde ik niet. Na Lorena’s geboorte haalde hij haar twee keer per week op. Lorena was een jaar oud toen ik Jeffrey aankeek en dacht: ‘Misschien ben jij het toch wel voor mij.’ We zijn in het diepe gesprongen en gaan samenwonen. De liefde is echt opgebloeid tussen ons. Het was een zware tijd. Ik moest geld verdienen, een huis bemachtigen, studeren. Als jonge moeder sta je al snel met 3-0 achter. Het was fijn dat Jeffrey en ik het samen konden doen. Hij gaf me alle ruimte na het MBO ook nog een HBO-studie af te ronden en een eigen onderneming te starten. Ik heb voor alles gevochten en die bewijsdrang is er nog steeds. Ik leg de lat voor mezelf hoog. Daardoor bereik ik veel, maar ik vind het bijvoorbeeld lastig ontspanning te vinden.
Lorena is mijn drijfveer geweest. Ik heb mijn kansen gecreëerd en ze gegrepen, dat wil ik de tienermoeders van nu ook graag meegeven. Ik zou mijn eigen dochter niet aanraden zo jong moeder te worden. Ik gun haar de wereld en daar hoort eerst jezelf als mens en als vrouw ontdekken bij. Toch heb ik geen spijt van hoe mijn leven tot nu toe verlopen is.”

‘Ik beviel tussen mijn eindexamen en de diploma-uitreiking in’

Femke (31)
Werk: interim finance manager
Thuis: single, moeder van Shayenna (14) en Chessy (4).

“Mijn moeder had me nog gewaarschuwd toen ik buikgriep had: ‘Fem, let op met de pil.’ Het ging inderdaad mis. Ongeloof overheerste. Het kwam niet direct binnen dat ik echt zwanger was. Mijn toenmalige vriend en ik besloten ervoor te gaan. Ik was 16, hij drie jaar ouder. Zijn familie reageerde best oké. Mijn ouders waren vooral enorm geschrokken, maar toen ze doorhadden hoe standvastig wij waren, steunden ze ons.
Ik beviel tussen mijn eindexamen en de uitreiking van mijn Havo-diploma in. Ik kreeg een staande ovatie van mijn mede-klasgenoten. Het eerste jaar woonde ik nog thuis, op zolder. Daarna kreeg ik met een urgentieverklaring een eigen huis. Mijn vriend en ik gingen samenwonen, maar we waren niet klaar voor die serieuze fase in ons leven. Onze relatie hield geen stand. Ik heb nog twee jaar gestudeerd, maar dat ging niet zo goed. Toen ben ik keihard gaan werken, fulltime. Ik wilde mijn kind hetzelfde leven geven als ik had kunnen doen als ik wat ouder was. Ook wilde ik een voorbeeld voor haar zijn. Na twee jaar werken pakte ik weer een studie op. Het moederen vergde een strakke planning en leverde soms best wat stress op. Mijn moeder en zus pasten allebei een keer in de week op als ik naar school ging. Op m’n 22ste kreeg ik een relatie met Nicky. Het was fijn om de speciale momenten met Shayenna te kunnen delen. Vier jaar geleden kregen wij samen een zoon, Chessy. Onze relatie is inmiddels verbroken.”

Moeder met jeugdpuistjes

“Spijt dat ik zo jong moeder ben geworden, heb ik niet. Het heeft me veel gebracht. Voor Shayenna wilde ik alles doen. Ik heb haar als allerbeste motivatie gezien. Het was bij vlagen zwaar en het was heftig. Ik heb het echte puberen en op stap gaan moeten missen. Als ik nu uitga, waardeer ik dat dubbel en dwars. Sinds kort besteed ik bijvoorbeeld pas meer aandacht aan hoe ik mezelf mooi kan opmaken, ik was daar altijd een beetje knullig in. Mijn vriendinnen hadden daar alle tijd voor toen ik vooral bezig was met luiers verschonen.
Ik durf tegenwoordig steeds meer voor mezelf op te komen. In zakelijke kringen ben ik lange tijd terughoudend geweest met vertellen dat ik al moeder ben. Ik wilde er niet op worden veroordeeld, maar nu vertel ik het gewoon. Ik heb me lang alleen gevoel in mijn verhaal. Als ik foto’s van mezelf terugzie, zie ik pas hoe jong ik was. Een moeder met jeugdpuistjes. De tienermoeders van nu wil ik meegeven vooral te durven dromen. Volg je passie en ambitie en laat je door niemand weerhouden.”

‘Yarah was al die tijd mijn stabiele factor’

Tara (35)
Werk: ondernemer
Thuis: verloofd, moeder van Yarah (18) en Julie (4).

“Ik ben opgegroeid in een gezin van Jehova’s getuigen, we gingen langs de deuren om het geloof te prediken. Ik had geen gelukkige jeugd. Mijn ouders waren gescheiden en ik woonde bij mijn vader toen ik op mijn 16de ontdekte dat ik zwanger was. Ik was bang voor de reactie van mijn ouders. En inderdaad schrokken ze enorm. Abortus was geen optie voor hen. Dat wilde ik zelf ook niet. De ouders van mijn toenmalige vriend stónden juist op een abortus. Toen duidelijk werd dat ik dat niet ging doen, wilden zij én hij niets meer met mij te maken hebben.
Als je op die leeftijd zwanger raakt, kijkt de hele wereld over je schouder mee. Iedereen weet het beter: tantes duwen je opzij omdat zij beter een luier kunnen verschonen en op het consultatiebureau krijg je een afkeurende reactie als je zegt dat je wil stoppen met borstvoeding. Alles werd gelinkt aan mijn leeftijd. Op m’n 18e ben ik op mezelf gaan wonen. De tijd die volgde was zwaar. Ik had geen werk, wel schulden. De eerste zes, zeven jaar met Yarah was het vooral een kwestie van overleven. Ik wilde de moeder zijn die ik zelf ook had willen hebben. Ik kroelde veel met Yarah en bood haar de veiligheid die ik zelf niet had gehad.”

Onbevooroordeeld

“Toen ze naar school ging, heb ik mezelf bij elkaar geraapt. Ik ben een opleiding gaan volgen en gaan werken. Ik bleek een commercieel talent, iets wat ik eigenlijk al wist; het prediken van het geloof aan de deur ging me immers ook altijd goed af. Op m’n 27ste stapte ik uit de gemeenschap en stortte ik me vol op mijn eigen ontwikkeling en carrière. Yarah was mijn stabiele factor. Wat ik ook deed, zij was er. Dat gaf kracht. Kinderen brengen veel vreugde en ze zijn onbevooroordeeld – in tegenstelling tot volwassen. Ik heb zo veel moeten aanhoren de afgelopen jaren. ‘Een beetje slimmerd had dit niet laten gebeuren’, bijvoorbeeld. Of: ‘Had je je benen maar bij elkaar moeten houden.’ Heel denigrerend.
Vorig jaar ben ik de Tienermoeder van het Jaar-verkiezing gestart. We hebben 132 aanmeldingen binnengekregen, van stuk voor stuk bijzondere vrouwen. Ik wilde een community voor ze creëren zodat ze zich niet zo eenzaam voelen als ik me heb gevoeld. Dat lijkt geslaagd. ‘Heb schijt aan wat iedereen denkt’, geef ik ze mee.
Had ik dat zelf maar iets meer gehad. Vijf jaar geleden was ik zwanger van Julie, mijn dochter die ik via een donor heb gekregen. Dat iedereen mij toen ineens feliciteerde en complimenteerde met mijn mooie buik vond ik confronterend. Zo hoorde het dus te gaan. Het zou fijn zijn als de maatschappij tienermoeders ook zo positief tegemoet treedt.”