Lezeressen over hun meest awkward momenten: ‘Daar stond hij, poedelnaakt’

14 juli 2021

Er zijn van die momenten waarop je hoopt dat je gewoon door de grond kunt zakken. Deze vrouwen weten er alles van.

Zo noem je je kind dus wél

Mariska (33): “Ik werkte nog niet zo lang bij het bedrijf, maar voelde me er al helemaal thuis. Leuke collega’s en een goede sfeer. Ik ben nogal een flapuit en binnen een week wist ik: dat kan hier gewoon. Tijdens de lunch hadden we het over babynamen. Toevallig had mijn nichtje net een zoon gekregen met een – vond ik – naam uit het jaar kruik: Jaap. Dus ik tetterde over de tafel: ‘Je noemt je kind toch geen Jááp?’ Het werd ineens heel stil. Mensen noemen hun kind dus wel Jaap. Mijn leidinggevende bijvoorbeeld.”

Hallo meneer…

Nili (49): “Ik zei nog zo tegen mijn man: ‘Ik ga in een call. Stoor me niet.’ Komt goed, zei hij, en hij stapte onder de douche. Ik installeerde me op de werkkamer voor een langdurige videovergadering met drie collega’s en een klant – ik werk als accountmanager – en even later waren we druk in gesprek. Blijkbaar dacht mijn man dat twintig minuten bizar lang was voor een call en dat die allang afgelopen was, want ineens ging achter me de deur open en daar stond hij: poedelnaakt, recht in beeld, met de vraag of er nog boxershorts in de droger zaten.
Mijn collega’s en ik wilden ter plekke overlijden, de klant kwam niet meer bij van het lachen. Mijn man schaamde zich uiteraard kapot. Het is al bijna een jaar geleden en hij kan er nog steeds niet om lachen. De klant informeert voor de grap nog weleens of we veilig zijn als ik weer eens een call heb vanaf mijn werkkamer. Maar ik weet wel beter, ik zet tegenwoordig altijd de achtergrond uit.”

Oeps, in de groepsapp verstuurd

Gerdine (30): “’Wat een gezeik weer van die oude trol!!!’ stuurde ik naar een van mijn buurvrouwen toen onze straatzeurpiet weer eens in de groepsapp had geklaagd over onze kinderen die voor haar deur op het pleintje hadden gevoetbald, iets wat volgens haar haar rust verstoorde. Het was elke keer hetzelfde gemiep en ik was er helemaal klaar mee. Helaas had ik niet goed gekeken en verstuurde ik mijn berichtje in de groepsapp. Meteen kreeg ik diverse gealarmeerde telefoontjes. Maar het was al te laat. Zeurpiet had het gelezen. Ze heeft er nooit iets over gezegd, maar kijkt me ook niet meer aan.”

Ongemakkelijk toiletmoment

Paula (35): “Ik werkte als enige vrouw bij een mannenbedrijf en was dus de enige die gebruik maakte van het damestoilet. Helaas beschermt ook deze situatie je niet tegen ongemakkelijke toilet-momenten, weet ik nu. Want toen ik kennelijk een keer iets te veel papier had gebruikt, bleek mijn vurige hoop dat de afvoer vanzelf wel weer zou doorspoelen helaas ongegrond. De schoonmaakster waarschuwde facility en er moest een loodgieter bijkomen. Die vond het ook nog eens nodig om over de afdeling te roepen dat ‘het damestoilet ernstig verstopt zat’. Ik ben die dag maar vroeg naar huis gevlucht.”

Poedelnaakte baas

Trees (50): “Ik hou van de sauna, maar haat het om daar bekenden tegen te komen. Dus gaan mijn man en ik altijd naar sauna’s ver weg. Deze keer in Limburg, anderhalf uur rijden van onze woonplaats. Toen we in de rij stonden om naar binnen te gaan, kreeg ik een lichte hartverzakking. In een flits meende ik Leo te zien, de baas van mijn baas. ‘Nee joh,’ zei mijn man, ‘dat kan echt niet.’ Ik gaf hem gelijk, ik zou het wel verkeerd hebben gezien, het was immers heel druk en Leo heeft een vrij algemeen hoofd.
Maar helaas, toen we een uurtje later nietsvermoedend de zoutsteensauna binnenstapten, lag hij daar. Open en bloot, letterlijk. Ik wilde omkeren, maar onze blikken hadden elkaar al ontmoet en ik kon niet anders dan hem toeknikken, hallo mompelen en toch maar gewoon gaan zitten. Vreselijk, ik wilde meteen naar huis, maar kreeg mijn man niet zover. De rest van de dag ben ik bezig geweest hem te ontwijken. Leo en ik hebben het er nooit over gehad. Gelukkig, want ik zou niet weten wat ik moest zeggen. Hij had een bizar kleine piemel. Iets dat ik gewoon niet kan vergeten als ik hem tegenkom bij het koffieapparaat.”

Lees ook:lezeressen over vreemde verslavingen: ‘Elke dag 4 uur op Funda’

Knetterende val

Maxime (29): “Ik liep met mijn volle dienblad door de drukke kantine van het grote bedrijf waar ik werk – het was nog voor corona – en waar je altijd voor vreest, gebeurde: ik struikelde en viel, de pompoensoep en caesar salad vlogen door de lucht. Het servies kletterde kapot. Maar het ergste was nog dat ik per ongeluk een scheet liet terwijl ik viel. Nadat ik haastig de scherven bij elkaar had gezocht en iemand anders gelukkig de schoonmaak waarschuwde, vluchtte ik de kantine uit. Ik heb me er wekenlang niet vertoond.” 

Kusjes aan het verkeerde adres

Christien (57): “Ik werk als directiesecretaresse en beantwoord de hele dag zakelijke mails. Dat gaat eigenlijk altijd goed, tot ik tegelijkertijd ook met mijn dochter zat te appen. Ik schakelde te snel heen en weer tussen mail en telefoon, dacht niet goed na en sloot een mail naar een zeer stijve zakenrelatie van mijn directeur af met XXX. Terwijl ik op verzenden drukte, bekroop me al het gevoel dat er iets niet klopte. Toen ik mijn verzonden mail checkte, kon ik wel janken. Ik mailde er meteen achteraan dat hier iets helemaal fout was gegaan. Beide mails zijn onbeantwoord gebleven, ik schaamde me rot.”

Dik van het snoep

Roos (33): “Er zijn van die momenten waarop je een beetje spijt hebt dat je je kind hebt leren praten. Ik had zo’n moment in de bouwmarkt, waar ik met mijn zoon Jip van vijf jaar even snel iets ging kopen. Jip en ik hadden net daarvoor thuis een verhitte discussie gehad, want hij wilde snoepjes en dat mocht niet van mij. Omdat je daar dik van wordt, had ik gezegd. Uiteraard kwamen we in de winkel een enorm dikke man tegen… Ik wilde nog tegen Jip zeggen dat hij zijn mond moest houden, maar het was al te laat. ‘Oooo!’ riep hij. ‘Mijn mama zegt dat jij zo dik bent omdat jij snoep hebt gegeten!’ God, wat schaamde ik me. Ik mompelde sorry, trok Jip mee en vluchtte de winkel uit.”

Toch hier?

Sandra (43): “Sinds de middelbare school was ik bevriend met Nathalie en die vriendschap hield ik in stand omdat ik vond dat dat moest. Na al die jaren waren we volledig uit elkaar gegroeid en als we bij elkaar waren, hadden we het, naast een soort verplichte update over ons leven, over mensen die we beiden al meer dan twintig jaar niet hadden gezien en anekdotes die we al honderd keer hadden herkauwd. Eigenlijk hadden we elkaar niets meer te melden en na zo’n avond voelde ik me leeggezogen.
Toen ik weer met haar had afgesproken – we zouden uit eten gaan – vroeg een vriendin of ik zin had om haar verjaardag te vieren. Ze had een tafel gereserveerd in een heerlijk restaurantje, er kwamen leuke mensen en ik wilde er dolgraag naartoe. Maar ja, die afspraak met Nathalie… Ik wachtte tot het laatste moment en appte haar toen dat ik helaas ziek was, en of we de afspraak konden verzetten. Toen ik het restaurant binnen liep, op weg naar mijn jarige vriendin, hoorde ik een stem achter me. ‘Zo, ben je weer beter?’ Ik stond met mijn mond vol tanden. Uiteindelijk mompelde ik iets over een dubbele afspraak en dat het me speet. Nathalie geloofde er duidelijk niets van. Een nieuwe afspraak hebben we nooit gemaakt. Ik kan nog steeds niet geloven dat ze nu net met haar moeder naar dát restaurant moest gaan. Ergens ben ik blij dat ik niet meer verplicht met haar hoef af te spreken, al was dit natuurlijk verre van chic van mij.”

Indrukwekkende schade

Ayla (27): “Ik had net een nieuwe leaseauto en wilde – heel erg, ik weet het – een beetje indruk maken op de jongen die ik leuk vond. Het probleem is alleen dat ik niet goed kan parkeren, en al helemaal niet in een auto die ik nog niet ken. Toen ik soepeltjes het parkeervak voor de deur van mijn werk wilde indraaien, zag ik dat hij net aan kwam lopen. Ik wist dat hij een groot Mercedes-fan is en ik had toevallig wel even het nieuwste model onder mijn kont.
Jammer genoeg schatte ik het allemaal helemaal verkeerd in, schuurde met een angstwekkend gepiep en gekraak langs de auto naast me, beschadigde die nieuwe Mercedes voor een enorm bedrag en zette mezelf totaal voor schut. Het liefst was ik gewoon niet uitgestapt, maar ja, de eigenaar van die andere auto kwam boos aanlopen. Met een knalrode kop stapte ik uit. Met die jongen is het nooit wat geworden.”