Stefanie (1)

Stefanie: ‘Dit hondje is geen bevlieging of coronapup’

Wie wil er nou geen fluffy pup met een guitig kopje? Als ik het hondje van onze dochter zie, wil ik hem zo mee naar huis nemen.

Geen coronapup

Maar dit is geen bevlieging of coronapup. Over dit hondje is jaren nagedacht; een paar jaar actief en meer dan 25 jaar verlangend. Onze oudste dochter is een geboren hondenmens. Ze is gek op onze oude kater, omdat hij van ons is en ze houdt sowieso van dieren, maar een hond lijkt echt bij haar te horen. Ook haar vriend keek uit naar het moment waarop ze hun nieuwe gezinslid mochten ophalen. Mijn jongste dochter wil ook een hond. Ik heb erover nagedacht, maar vind het niet te combineren met ons werk. Bovendien wil Dirk het beslist niet. Hij houdt van dieren – ook van honden – maar wil er niet de verantwoordelijkheden en lasten van hebben. Hij heeft vroeger genoeg honden gehad. Ik heb er geen ervaring mee. Maar om je hart te laten smelten, heb je geen ervaring nodig.

‘Bijna verkocht’

Het diertje is nog mooier en zachter dan verwacht. We houden onze knuffeldwang in en laten hem rustig aan ons wennen. Hij loopt achter mijn oudste dochter aan en is nieuwsgierig naar ons. ‘Ik vind een hond echt bij jullie passen.’ Een lief complimentje van mijn jongste dochter aan haar grote zus. Het vertrouwen van het hondje lijkt snel gewonnen. Zijn staartje gaat heen en weer als Adriana een speeltje voor hem pakt. Dirk vindt het hondje ook vertederend, maar noemt nogmaals dat hij geen hond wil. Gelukkig maar, want anders was ik verkocht. En je moet je wel realiseren dat je lang aan een dier vast zit. Impulsaanschaffers met veel dieren zijn niet per definitie de beste dierenvrienden. Een dier kost tijd en geld en geeft ongemakken. Ik weet zeker dat mijn dochter en haar vriend daar heel goed over nagedacht hebben. Betere baasjes kan deze pup zich niet wensen.

‘Hond is leuker’

Thuis zien Adriana en ik in het krantje van de dierenspeciaalzaak een foto van een babykatje. ‘Oh, cute!’ roept mijn jongste dochter. Zo lang we onze oude kater hebben is het oneerbiedig te zeggen dat Adriana later een kitten krijgt. Om haar van een hond af te leiden, noem ik dat vooruitzicht dit keer toch even. ‘Maar een hond is leuker,’ antwoordt Adriana. Zucht. Sorry Adriana, waarschijnlijk moet jij ook 25 jaar op je eerste puppy wachten. Maar ondertussen kun je genieten van de hond van je grote zus.

Lees ook: ‘Er ontstaat nieuw leven onder mijn typende vingers”

Over Stefanie

Stefanie (47) adopteerde de kinderen van haar vriend. Tien jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie.