Stefanie: ‘Waar is de herinnering aan Slagharen bij mijn adoptiekind?’
5 augustus 2021
Herinneringen maken is belangrijk voor een goede band. We maken er eentje als we naar Slagharen gaan.
Achtbaan
Adriana wil in de Gold Rush. Ik offer mij op en onderga hoogtes en loopings van de vreselijke achtbaan. Mijn dochter herinnert zich later vast dat zij met haar moeder in deze spectaculaire attractie is geweest. Tenminste, mij blijft deze angstaanjagende ervaring zeker bij. Waarschijnlijk onthoudt Adriana het ritje achtbaan ook wel, maar wellicht weet ze later alleen nog dat ze in alle achtbanen durfde en herinnert zij zich niet dat haar moeder naast haar zat en ‘O nee, o nee, o nee!’ riep. Misschien is er een heel ander moment tussen ons dat veel scherper in haar herinnering blijft hangen.Herinnering
Waar is de herinnering aan Slagharen bij mijn adoptiekind met wie ik geen contact heb? Was die memorie een bloem zonder steel die samen met alle andere herinneringen is weggevlogen op een zuchtje wind? Ik heb er geen zeggenschap over of mijn kinderen onze gezamenlijke herinneringen als pareltjes bewaren, verachten of wissen. Het bijzondere is dat juist de kinderen met wie we geen of moeizaam contact hebben zich de tijd bij hun biologische moeder niet kunnen herinneren. Misschien waren ze te jong om die herinneringen op te slaan of zijn die zo traumatisch, dat hun brein hen ervoor beschermt. Het doet er niet toe of er een plaatsje voor hun biologische moeder of voor mij als adoptiemoeder in hun herinnering is. Streven naar een voornaam plekje in het geheugen van mijn kinderen zou slechts ijdelheid zijn. Ik wens alleen dat het goed gaat met al mijn kinderen. Als ik mijn kind dat volledig afstand heeft genomen tegenkom, gaat mijn lichaam trillen, maar mijn hart blijft kalm en ik groet vriendelijk. Vlak na de breuk dacht ik dat ik nooit meer gelukkig zou kunnen worden, maar dat ben ik nu wel.In het nu genieten
Het leven is niet maakbaar. Herinneringen zijn belangrijk, maar enkel herinneringen maken om geliefd te worden is zinloos en verwaand. Ik wil in het nu genieten, hoe het heden ook wordt opgeslagen voor later. Ik geniet van het moment dat ik uit de achtbaan stap en met beide benen op de grond sta. Voor mij was het een huiveringwekkende rit die ik nam om mijn kind een plezier te doen. Ik glimlach naar mijn dochter die er even cool uitstapt als zij erin ging. Zij heeft er vast een hele andere beleving bij. Het zal een herinnering worden. Ze is vrij om die op te slaan zoals zij wil.Lees ook: ‘Als het om entreeprijzen voor kinderen gaat, komt de boef in mij naar boven’
