Dankzij een maagverkleining viel Eline 80 kilo af: ‘Ik durf voor het eerst in bikini’

10 augustus 2021

Allerlei diëten, intensieve begeleiding van kinderartsen, psychologen, diëtisten en sportinstructeurs… Niets hielp Eline (22) van haar overgewicht af. Maar dankzij een maagverkleiningsoperatie is ze de helft van haar lichaamsgewicht kwijt. “Ik ben nu slank, dat besef ik soms gewoon niet.”

Eline: “In mijn familie komt zwaarlijvigheid voor. En omdat mijn hormoonhuishouding verstoord was, bleek later bij de kinderarts, bleek ik hier extra aanleg voor te hebben. Tot mijn twaalfde sportte ik nog gewoon, maar na die tijd begon ik me steeds meer voor mijn gewicht te schamen en ging ik alleen nog naar sportclubjes voor kinderen met overgewicht. Ondertussen probeerde ik, onder begeleiding van een diëtist, bijna elk dieet dat er was. Tijdens zo’n streng dieet viel ik een beetje af, maar zodra ik ermee stopte, zaten de kilo’s er zo weer aan. En meer. Daarna volgde vaak een nieuwe dieetpoging. Het had gevolgen voor mijn zelfbeeld. Overal waar ik kwam, voelde ik de veroordelende en afkeurende blikken. Ik kon niet meer zonder afschuw in de spiegel naar mezelf kijken.
Dat mijn ouders op mijn veertiende gingen scheiden, hielp niet. Ook al deden ze hun best om me te blijven steunen in de strijd tegen de kilo’s, mijn houvast was verdwenen en daarmee ook mijn motivatie om nog langer op mijn eetpatroon te letten. En die sportclubjes was ik ineens ook helemaal zat. In korte tijd kwam ik dertig kilo aan en bij elke extra kilo werd mijn gewicht een grotere frustratie en obsessie.
Ik kwam in een negatieve spiraal en begon me af te zonderen. Als mijn vriendinnen naar het strand of naar een pretpark gingen, bleef ik thuis. Tijdens een kampweek, ik zat toen in de vierde klas van de havo, gingen we naar het zwembad. In badpak durfde ik absoluut niet, dus zat ik in m’n eentje in de kantine terwijl iedereen lol maakte.”

De hoop opgegeven

“Achttien was ik, toen de kinderarts me naar de bariatrische afdeling van het Slotervaart Ziekenhuis in Amsterdam verwees. Daar zijn ze gespecialiseerd in overgewicht. Gezien mijn lange voorgeschiedenis met diëtisten, psychologen, sportinstructeurs en artsen was volgens de arts daar een maagverkleining nog mijn enige optie. Ik zou dan een gastric bypass krijgen. Daarbij wordt een deel van je maag en dunne darm afgesloten, waardoor je minder kunt eten.
Omdat geen enkele afvalpoging tot nu toe had geholpen, had ik de hoop op een gezond gewicht inmiddels al helemaal opgegeven. Ik geloofde er niet in dat een maagverkleining me wel zou gaan helpen. Dit voelde als het zóveelste traject waaraan ik begon. Maar vooruit, ik deed wel wat er van me gevraagd werd, zoals bij iedere nieuwe afvalpoging. Dat mijn lijf en leven nu wel gigantisch zouden gaan veranderen, wist ik toen nog niet.
Na het intakegesprek met de arts volgde een intensief voortraject van twee jaar, waarbij ik leerde mijn voedingspatroon aan te passen en psychisch werd klaargestoomd op het leven na de maagverkleining. Twee dagen voor mijn twintigste verjaardag werd ik geopereerd. Op mijn verjaardag mocht ik al naar huis.
Daarna is het razendsnel gegaan. Niemand had verwacht dat ik zo veel zou afvallen. Vooraf zeiden de artsen dat ik zo’n veertig kilo zou kwijtraken, maar dat werd zelfs het dubbele! In twee jaar ging ik van honderdvijftig kilo naar zeventig kilo. Ik heb een broek bewaard die ik vroeger vaak aan had. Nu pas ik met twee benen in één broekspijp.”

Nooit meer zo ongelukkig

“Dat ik zo veel ben afgevallen, komt deels omdat mijn hormoonhuishouding weer in balans is. Maar zeker ook doordat mijn complete eet- en leefstijl tijdens het voortraject onder begeleiding helemaal was omgegooid. In plaats van weer een tijdelijk dieet kreeg ik nu een eet- en beweegplan dat op elkaar is afgestemd. En dat kan ik de rest van mijn leven volhouden. Hierdoor was ik vóór de maagverkleining al vijfentwintig kilo kwijt. Dit gaf me mijn zelfvertrouwen terug, waardoor ik definitief de knop kon omzetten: ik zou nooit meer zo dik en ongelukkig worden als ik was geweest.
Ik was dolgelukkig met mijn nieuwe lijf, maar helaas kwam er wel een nieuw probleem bij. Hoe meer ik afviel, hoe meer loszittend vel ik overhield. Een vetschort, heet dat. Op een gegeven moment hingen de huidplooien rond mijn middel over elkaar heen en begonnen te ontsteken. Een buikwand- en rugcorrectie was de enige oplossing. Dit kost tienduizend euro en dat kreeg ik niet vergoed. Een van de criteria om het vergoed te krijgen, is namelijk dat het vetschort tot eenderde over je bovenbenen moet komen, dat was bij mij net niet het geval. De familie van mijn bonusvader zag dat ik alles had gedaan wat ik kon en doneerde zomaar het bedrag! Ik voelde me enorm bezwaard, maar mocht het beslist niet teruggeven van ze.
Vier maanden geleden ben ik geopereerd en is er maar liefst vier kilo huid weggehaald bij mijn buik en rug. Ik heb nu dan wel een litteken vanaf mijn borsten tot onderaan mijn buik en ook rondom ter hoogte van mijn bikinilijn, maar ik heb eindelijk een taille! Ik weet nog zó het moment dat ik voor het eerst over straat ging met een blouse ín mijn broek zonder dat er aan alle kanten huidplooien overheen puilden. Echt een mijlpaal.”

Een eerlijk inkijkje

“Vlak voordat ik de buikwand- en rugcorrectie onderging, stuitte ik op een oproepje waarin deelnemers werden gezocht voor het tv-programma Operatie obesitas, die gevolgd zouden worden met een camera. Ik loop er vaak tegenaan dat de buitenwereld geen idee heeft wat een maagverkleining inhoudt en dat het gezien wordt als ‘de makkelijke weg’. Terwijl het allesbehalve een quick-fix is. Ik besloot met het programma mee te doen om bij te dragen aan meer bewustwording en om een eerlijke inkijk te geven in alle voor- én nadelen van de operatie.
Want het lijkt nu misschien alsof alles vanzelf is gegaan, dat is zeker niet het geval geweest. Na de buikwandcorrectie kreeg ik een ernstige wondinfectie, wat overging in sepsis, een soort bloedvergiftiging waar veertig procent van de patiënten aan overlijdt. Ik belandde met eenenveertig graden koorts in het ziekenhuis – ik kon niet eens douchen omdat ik te ziek was en al flauwviel als ik drie meter moest lopen. Mijn geluk was dat ik er vroeg bij was, waardoor ik er geen blijvende orgaanschade aan overgehouden heb. Inmiddels krijg ik drie keer per week fysiotherapie om te revalideren.”

Zo veel leuker

“Inmiddels heb een compleet ander lichaam dan voor de maagverkleining. Maar in mijn hoofd ben ik eigenlijk nog steeds Eline met overgewicht. Ik vind het bijvoorbeeld nog steeds lastig om op straat iets te eten of iets lekkers in de supermarkt te kopen. Dan voel ik me door iedereen bekeken. Laatst had ik een nieuw shirt aan en zei ik tegen mijn moeder: ‘Wat kleedt dit shirt af, zeg!’ Waarop mijn moeder opmerkte dat het niet aan mijn kleding lag, maar dat ik gewoon slank ben. Dat besef ik soms niet.
Tot voor kort vond ik shoppen vreselijk. Als tiener kon ik alleen terecht in kledingwinkels met grote maten, waar ze alleen maar oubollige kleding hadden. Als ik dan iets vond wat paste, kocht ik het in zes verschillende kleuren, ook al was het niet mijn smaak. Dan hoefde ik tenminste even niet meer te winkelen. Nu kan ik in iedere winkel terecht en past alles. Dat maakt shoppen zo veel leuker.
Laatst heb ik een bikini gekocht. Met mijn vader, broers én de cameraploeg van Operatie obesitas zijn we daarna naar het strand gegaan. Het leek me een mooie afsluiting van de lange, zware weg die ik heb afgelegd. Maar toen we er eenmaal waren en het strand afgeladen vol was, kwamen alle emoties en gedachten van vroeger terug: dat ik niet mooi ben, dat ik te dik ben, dat iedereen naar me kijkt. Dat laatste was ook echt zo, aangezien de cameraploeg voor veel bekijks zorgde. Maar tegelijkertijd voelde ik me ook ontzettend dankbaar en besefte ik hoe ver ik gekomen ben. Toen ik mijn T-shirt uittrok en in bikini stond, kon ik alleen maar denken: help, ik wil hier weg. Ik heb me nog nooit zo naakt en bekeken gevoeld als toen, maar ik zette toch door en overwon mijn angst. Ik ben zelfs de zee in geweest, iets wat ik voorheen nooit zou hebben gedurfd.”

Nog iets moois

“Ik ga weer met vrienden op pad en doe zelfs wekelijks mee met de bootcamp-lessen van mijn broer, die sportinstructeur is. En er is nog iets moois gebeurd waar ik nooit aan durfde te denken… Omdat ik altijd diepongelukkig met m’n lichaam was, zat ik niet te wachten op een relatie. Ik had zelfs nog nooit gezoend. Maar drie dagen na de buikwandoperatie vond mijn zus het welletjes met mijn getreuzel in de liefde en maakte voor mij een profiel op een datingsite. Dat vond ik helemaal niks, omdat ik weet hoe erg het is om beoordeeld te worden op je uiterlijk. Maar ik zag haar goede bedoelingen en liet haar d’r gang gaan.
Een van de eerste matches – met een vrouw – was meteen raak. We hadden direct leuk contact. Het heeft wel een tijdje geduurd voor ik wilde afspreken, omdat ik opzag tegen het beoordelingsmoment in real life. Maar toen we elkaar eenmaal zagen, voelde het vertrouwd en hadden we meteen een klik. Sinds een paar weken hebben we een relatie.
Ik let op alles wat ik eet en eet heel gezond. Ik moet wel oppassen dat ik niet doorsla: dat ik te dun word of een andere eetstoornis ontwikkel. Want als ik iets ongezonds eet, ontstaat er direct een lichte error in mijn hoofd. Ongezond eten associeer ik met aankomen en dat wil ik absoluut niet.
Sinds een maand sta ik niet meer op de weegschaal. Dat vind ik ontzettend moeilijk, maar ik vertrouw mijn diëtiste: zij ziet het getal op de weegschaal wél en houdt me in de gaten. Ik moet leren om op mijn lichaam te vertrouwen en niet op de weegschaal. Maar dat komt helemaal goed, want ik ben nog nooit zo happy en dankbaar met mezelf en met mijn leven geweest als nu.”

Een maagverkleining is geen quick-fix!

• Voor een maagverkleining moet je tussen de 18 en 65 jaar zijn.
• Je Body Mass Index (BMI) moet minimaal 40 zijn, of boven de 35 met tenminste 2 andere aandoeningen, zoals suikerziekte, hoge bloeddruk, slijtage van gewrichten.
• Je moet minimaal 5 jaar ernstig overgewicht hebben en minimaal 4 tot 6 maanden serieuze afvalpogingen hebben gedaan onder professionele begeleiding.
• Je moet fit genoeg zijn om de operatie en narcose te kunnen doorstaan.
• Je moet bereid zijn om levenslange controle te ondergaan na de operatie.
• Je moet gemotiveerd zijn om na de operatie af te vallen, want dat gaat niet vanzelf.
• Er zitten ook risico’s aan een maagverkleining, zoals bloedingen, lekkages, allerlei maag- en darmproblemen (o.a. dumpingklachten, darmhernia) en overtollige huid.

Tv-tip

Operatie obesitas met Eline wordt uitgezonden vanaf 8 september op NPO3 om 21.20 uur.